İyi geceler arkadaşlar.
Terapinin önemine neredeyse birçok konuda vurgu yapan biriyim
Daha evvel aldığım terapiler bana fayda etmedi diye yarım bıraktım
Ben şüpheci, bayağı darbeler alarak bu yaşa gelmiş tek yakın arkadaşı annesi olan biriyim
Ablam kızkardeşim 2 abim var kalabalık bir ailede büyüdüm
Ama evimiz hep olaylıydı çoğunlukla beni besleyen kader motifimin tekrar etmesini sağlayan neden inanamamak şüphecilik ve iç huzursuzluk.
Ben hayatım boyunca bunları üzerime çektim
Mesela örnek: durup dururken iyi bir şey oluyor ve benim içime korkunç derecede bu güzelliğin ardından bir felaket yaşayacağım hissi geliyor
Hislerim çok kuvvetli düşündüğüm şey kısa zamanda oluyor
Eşimle güzel bir an yaşadım misal, hemen ardından niye böyle yaptı ki niye böyle davrandı ki diye kendi kendime bir şeyler arıyorum
Bu sadece karı-koca ilişkimde değil hayatımın her yerinde böyle
Çok kullanıldım küçükkende okul hayatındayken de menfaat için beni kullandılar bunun ucu bucağı yok sabaha kadar anlatırım
Sanırım bu yüzden hayatımda bir şeyler iyi giderken anında bunun arkasında başka bir şey var kesin der oldum
Bu artık beni çok bunaltıyor
Derdimi paylaşmak istedim
Dertleşme postu olsun
belki benim gibiler vardır
Öz: terapiye devam etmek zaten niyetim, terapiye ihtiyaç duyduğumu da biliyorum dertleşmek istedim