Mühürsün Satırlarıma...

Paylaşımlarımı nasıl buluyorsunuz??


  • Ankete Katılan
    37
Bazen herkesten uzaklaşmak ister insan. Gecenin bir vaktinde kimseye haber vermeden şehri terk edip uzun bir yolculuğun içinde bulur kendini. Kulağında en sevdiği şarkı sözleriyla dışarıdaki karanlığın büyüsüne kapılıpdüşüncelere dalarken bulur kendini.
Canı çok yanmıştır. Sırf canı yandığı için terk eder ya bu şehri ve şehrin içindeki insanları. Yeni başlangıç yapmak istemiş. Hayatında yeni insanlar katmak istemiş. Etrafındaki insanlar onu çok yıpratmış yalnız bırakmış. En zor zamanında kimse yokmuş yanında. Gözyaşlarını içine akıtmış ama başını dik tutmuş daima .
Yalnızlığı ile arkadaş olmayı denemiş duvarlara derdini anlamış geceleri sevdiğini düşünerek uykuya dalarmış bir zamanlar. Hiçbiri fayda etmemiş içindeki suskun çocuğu konuşturmaya. Hiçbir teselli sözcüğüne inanmak istememiş. Yalana ikiyüzlülüğe dayanamaz hale gelmiş artık.
Beklemiş sürekli beklemiş birilerini. Hiç şikayet etmemiş. ”Yeter ki gelsin kurtarsın beni bu durumdan” demiş defalarca. Ama gelen olmamış çoğu zaman. Gelen kimse olmayınca şarkı sözlerilara sarılmış şarkı sözlerilar teselli etmiş mutsuzluğunu...
Alıntı.
 
Herhangi bir geminin limandan ayrılmasına bile ağlar oldum
Sonra akşamların gelişi gündüzlerin vedası üzdü beni
Sayende yaşadığıma bile efkarlanıyorum
Artık gerisini sen düşün
Sebepsiz hüzünlerdir benim kirpiklerim
İster istemez öpüp kaçarlar beni
Hiçbir şey olamamış gibi
Nasıl bir selama mutlu oluyorsam
Sensizliğimde bir yağmur damlası bazen kahrediyor beni..
 

Gözlerinde hep bir gece saklıydı..
Zifiri ve olabildiğine ıssız…
Hiçbir sokak lambası aydınlatamıyordu o kör iki kuyuyu…
Ve hiçbir gecede
Gözlerinde uyuduğum gibi uyunmuyordu..
 
GözLerini koymuştun önce bavuLa
Sonra ellerini
Kirpiklerini
Daha sonra tenini…
Aklına ne geliyorsa işte…
Hepsini koymuştun!
Yarayı ‘yar’ geçiyordu saat sen gidiyordun..
Giderken
Bana bir tek beni bırakıyordun
Beni de ne güzel bırakıyordun.
Yetimhane yurduna verilen çocuklar kadar kimsesizdik!
O kimsesizlik içinde
En çok kimsem olmanı sevmiştim belki de…
Hep yarım bir yanım
Bir yanım hep yarımdı.
Sen HİÇ milyarca insan içinde tek bir insan yüzünden k i m s e s i z kaldın mı??​
 
Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan.
Koşar gibi yürüyüşün karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün ..
Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
Sen bana kalbim kadar elim kadar yakınsın..
 
Seni seviyorum!
Ama nasıl
Avuçlarımda camdan bir şey gibi kalbimi sıkıp
Parmaklarımı kanatarak
Kırasıya
Çıldırasıya...
 
Boşuna değil her dakika seni hatırlayışım
Boşuna değil her akşam içime bir garipliğin çökmesi.
Bu şehrin bütün sokaklarında yana yakıla seni aramam
Boşuna değil.
 
- Sarılmak neden güzeldir bilir misin?
- Çünkü sağ tarafta kalp yoktur ve orası hep boştur
Sarılınca sağ tarafını onun kalbi doldurur.
 
Karanlık gecelerin tarifsiz duyguları
İsimsiz aşıkların gözyaşı denizleri
Baş oyuncularını kaybetmiş gözde tiyatro oyunları
Renklerini kaybetmiş resimler resmi olmayan ressamlar
Ne mi bunlar?
Senden sonraki benler...​
 
Uykuların kaçar geceleri bir türlü sabah olmayı bilmez.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar ne yastık.
Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.​
 
Senin gözlerin kapanırsa ben de göremem biliyor musun?​
 
Sen beni tutarsan hiç düşmem biliyor musun?
Sıkı sıkıya sarsan ellerini göğsüme dolayıp
Hiç düşmem ben.​
 
Benim
S e n s i z
Sevinecek bir şeyim yok.
 
Bazen dayanmaktır sevmek; hayat nereden vurursa vursun ayakta durabilmek...
Bazen yaşamaktır sevmek; soluksuz ciğer gibi sevgisiz kalbin duracağını bilmek...
Bazen ağırdır sevmek; sevdiğine layık olabilmek...
Ve bazen hayattır sevmek; birini çok uzaktayken bile yüreğinde taşıyabilmek.​
 
Şimdi yanında olup;
İnmek vardı gözlerinden yüreğine.
Akmak vardı ılık ılık damarlarında.
Çırpınmak vardı kalbinde delicesine...
 

Kimse eksik
Kimse fazla değil;
Bir sensin beklenen...
 
Bilmezler yalnız yaşamayanlar
Nasıl korku verir sessizlik insana;
İnsan nasıl konuşur kendisiyle;
Nasıl koşar aynalara
Bir cana hasret
Bilmezler.​
 
Bir lahza uzaktan seni görmem
Hasretle yanan bağrıma bir damla su oldu.

Sensiz geçerek ruhu karartan koca bir yıl
Hissiz ve hayatsız bir ölüm uykusu oldu.

Ömrümdeki en korkulu endişe ve duygu
Sensiz yaşamak korkusu oldu
 
Hissedemedikçe nefesini soluğumda
Aramıza takvimlerden yapılmış uçurumlar eklendi.
İnsafsızca infazsız bırakıldım ben.
...
Aklıma gelişlerin gibi bir defa gelsen
İnan bir daha gidemezdin sen.
 
Son düzenleme:
Yeni sulanmış bir çiçeğim ben;
Yüzüm gözüm ıslak-ağlamaklı...
Uzun zamandır böyleyim ben
Aslında ben senim
Seninim!
Aldığım nefeslerin anlamı
Kuytularında saklı.
Sen yokken; sol yanım sancılı...
-Herşeyim yârim; hiç elde edemediklerim kadar uzak
Ve
Herşeyim yarım; hiç olmadığı kadar -
Senden arta kalan aslında bölük pörçük bir insan​
 
Back