Muhafazakar baba

B

blabla0000

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
2 Kasım 2023
8
2
24
Merhaba ablalarım veya yaşıtlarım. Bugün sizinle yeni yaşıma girdiğim gece bir derdimi paylaşmak istedim. 20 yaşına girdim bugün. Ama kendimi ne mutlu hissediyorum ne de geleceğim hakkında umutlu. Üniveriste sınavına üçüncü defa hazırlandığım içinde yeterince kaygılı ve stresliyim. Depresyonda gibiyim belkide. Çünkü gereğinden fazla derdim var ve hayal ettiğim hayatı yaşayamıyorum. Ne o hayali gerçekleştirebilecek gücüm var ne de ondan vazgeçebilecek gücüm. Öncelikle derslerim hakkında konuya girmek istiyorum. Ben liseye ilk başladığım zamanlarda baskıcı bir ailem olmasından dolayı ergenliğimi fazla ağır atlattım. Normalde dersleri çok iyi olan başarılı ailesini dinleyen ufak tefek biriydim. Ama liseye geçtiğimde istediğim hayatı yaşayan onlarca insan tanıdım. Özgürdüler, mutluydular. Benim ailemse muhafazakar ve bir kafede kız arkadaşlarım bile olsa kahve içmeme bile karşıydılar. İşte ben bunu o yıllarda sorguladım ve gücüm yettiğince karşı çıktım. Çok ağladım, dayaklar yedim derdimi hiçbir zaman aileme anlatamadım. Annem beni anlar belki dedim. Çünkü o da aynı baskıcı bir ailede büyütğlmüş ve benim gibi zorla kapatılmış biriydi. Ama o da babama benzemişti. Sorunu asla kendilerinde değil bende aradılar. Beni arkadaşlarımın değiştirdiğini düşündüler, aklıma biriler giriyordu onlara göre. Oysa benim istediğim ne bir alkoldü ne bir sigara ne de saçma sapan ergenlik içeren şeyler değil, tek istediğim tek başıma bir yürüyüştü. Özgürce gezebilmekti. Saat kısıtlaması bile yeterliydi oysa bana ama o bile yoktu. Babam beni bakkala bile göndermezdi. Akrabalarımda aynı kafada olduğu için isyanlarım boşa gitti. Sadece yediğim dayakla kaldım. Gözlerim şişti ve geceleri ağlayarak uyudum. Lise hayatım boyunca aklımda sadece ailevi sorunlar oldupu için hep bunlardan kaçış yolu aradım. Hiç üniversite hayali bile kurmuyordum gitmeyi istiyordum tabş ama aklıma bile gelmiyordu. Birkaç sene geçti. Ben ailemin bu durumunu kabullendim, ailem beni düzeldi sandı ses çıkarmayınca. Babam hala aynı kısıtlamada ama annem biraz olsun beni salmaya başladı. O da sadece kütüphane oluyordu tabi. Gitmek istediğim yerlere hep kütüphaneye diye çıkardım. Gezerdim ve eve geri gelirdim. Babamın haberi olmazdı ama bu yüzden annem hep babamdan önce evde olmamı isterdi. Halada öyle. Şimdide dersime çalışıp üniveriste okumak istiyorum. Geleceğimi bir şekilde kurtarmak istşyorum çünkü biliyorum zamanı gelince babam beni zorla bile evlendirir. Ama üniveristemi yine kendi evimde okumak istiyorum. Çünkü benim birde kız kardeşim var. Zaten o olmasaydı ben belkide bu evden çoktan gitmiştm. Onada aynısını yaşatıyorlar. Yaşatacaklar. En çokta buna üzülüyorum. Bu yaz babam onuda zorla kapatmayı düşünüyor ve diyorki kapanmazsan okula gidemezsin. Yaza az kaldı ve ben her gece kardeşime üzülğyorum. Uyuyamıyorum. Babamdan nasıl kurtulacağımı bilmiyorum. Kardeşim yğzğnden onu korumak içinde çekip gidemiyorum. Annemedr üzülüyorum. Babamın ona uyguladığı baskılar yüzünden ama aynı zamanda bize bunları yaşatmasına müsade ettiği içinde asla sevemiyorum. Bunlarıda ağlayarak yazıyorum işte gecede üç. Yeni yaşım ama keşke hep çocuk kalsaydım.
 
Sizin ailenizin yaptıkları muhafazakarlıktan ziyade aşırı gerici olmalarından kaynaklanıyor. Yoksa benim de ailesi muhafazakar olan ama bu tür baskılar altında yaşamayan pek çok arkadaşım var. Üniversiteyi bitirip çalışana kadar dişinizi çıkmanız gerekiyor. Paranızı kazanmaya başladığınızda hem babanızdan kurtulur hem kardeşinizi kurtarırsınız
 
blabla0000 .!.:
Bu yaz erkek kardeşimşe buna engel olmayı düşünüyoruz ama ne kadar işe yarar bilmiyorum
Genişletmek için tıkla...
Yahu bu insanlar hiç akıllanmayacak mı? O sadece sizin ebeveyniniz siz onun robotu değilsiniz her istediğini size dayatamaz. Aklınız var mantığınız var. Bastırın anneni de bir şekilde yanına çek. Evde bir kıyamet kopacaksa kopsun herkes yerini bilsin canım bu ne
 
Yobaz bir aile, hasta ruhlu bir baba ve heba olan genç kızlar…

Bir şekilde dişinizi sıkmalısınız, derslerinize odaklanın, o evden kurtulduğunuzu ve zaten hakkınız olan özgürlük ve bireyselliğin olduğu o hayata kavuşmayı düşünerek kendinizi motive edin. İdealist olmak güzel, umarım hedefinizi gerçekleştirirsiniz; fakat eğer olmazsa, ikinci bir bölüm/üniversite seçeneğiniz olsun. Bir şekilde okuyup ekonomik özgürlüğünüzü kazanıp o evden kurtulmanız gerekiyor. İlk eşiği geçmelisiniz kısaca, umarım o hayata kavuşursunuz; güzel dileklerim sizinle.
 
Gerici bir aileyle yaşamak hiç kolay değil
Benim ailem muhafazakar , beni kısıtlamadilar bu tarz konularda. Ama bu durumda bile istediğim herseyi yapamiyordum. Örneğin bir müzik kursuna gidemiyordjm neymiş gereksizmis hafta sonu kızlarla tatile gidemiyordum neymiş, başımıza birseu gelir.kisitlama yok yazdım, ama aslında bunlar da birer kısıtlama.ama karşı taraf öyle güzel manipülasyon yapıyor ki sanki kisitlanmiyoruz biz abartıyoruz

Bunun tek bir yolu var.il kendi hayatınızı kurmak.cok zor olduğunu biliyorum.cok gençsiniz. Önünüzde tek çıkar yol var.baska bir şehirde üni.okumak.sonra orada çalışmak yada başka bir şehirde ama memlekete donmemelisiniz

Aileler elbette iyiliğinizi düşünüyor.ama gericilik insanın içindeki bütün güzellikleri alır atar. Kurutur soldurur elini değdirdigu her yeri..
Ben çok kavga wttim.yqsadigim o muhafazakar yerden taşınmak, annemin hakimiyetinden çıkmak için. Yillar sonra bana hak verdi.simdi o da kendini özgür hissediyor.
Zamanla size haksızlık ettiklerini anlayacaklardir. Ama bunu beklememelisiniz ailenizin onayını asla beklemeyin üzülürsünüz.sıkın dişinizi.. muhakkak başka bir şehre taşının.hangi bölüm istiyorsunuz? İlla o bölüm olmak zorunda değil. Her bölüm hayal ettiğimiz hayatibvermiyor. Paranın nereden geleceği belli değil.pes etmeyin.
İstediğiniz hayat için tek şansınız üni sinavi.
Asla kurtulmak için evlenmeyi falan düşünmeyin sakin
Dualarım sizinle
 
blabla0000 .!.:
Bu yaz erkek kardeşimşe buna engel olmayı düşünüyoruz ama ne kadar işe yarar bilmiyorum
Genişletmek için tıkla...
Mesela kapanmıyorum ben, istemiyorum derse kardeşiniz; babanız döverek mi kapatacak? Silah mı dayayacak? Eğitim bir haktır, bununla tehdit edemez, hakkınızı elinizden alamaz; gerekirse öğretmenleriyle görüşmeli kardeşiniz.
 
blabla0000 .!.:
Merhaba ablalarım veya yaşıtlarım. Bugün sizinle yeni yaşıma girdiğim gece bir derdimi paylaşmak istedim. 20 yaşına girdim bugün. Ama kendimi ne mutlu hissediyorum ne de geleceğim hakkında umutlu. Üniveriste sınavına üçüncü defa hazırlandığım içinde yeterince kaygılı ve stresliyim. Depresyonda gibiyim belkide. Çünkü gereğinden fazla derdim var ve hayal ettiğim hayatı yaşayamıyorum. Ne o hayali gerçekleştirebilecek gücüm var ne de ondan vazgeçebilecek gücüm. Öncelikle derslerim hakkında konuya girmek istiyorum. Ben liseye ilk başladığım zamanlarda baskıcı bir ailem olmasından dolayı ergenliğimi fazla ağır atlattım. Normalde dersleri çok iyi olan başarılı ailesini dinleyen ufak tefek biriydim. Ama liseye geçtiğimde istediğim hayatı yaşayan onlarca insan tanıdım. Özgürdüler, mutluydular. Benim ailemse muhafazakar ve bir kafede kız arkadaşlarım bile olsa kahve içmeme bile karşıydılar. İşte ben bunu o yıllarda sorguladım ve gücüm yettiğince karşı çıktım. Çok ağladım, dayaklar yedim derdimi hiçbir zaman aileme anlatamadım. Annem beni anlar belki dedim. Çünkü o da aynı baskıcı bir ailede büyütğlmüş ve benim gibi zorla kapatılmış biriydi. Ama o da babama benzemişti. Sorunu asla kendilerinde değil bende aradılar. Beni arkadaşlarımın değiştirdiğini düşündüler, aklıma biriler giriyordu onlara göre. Oysa benim istediğim ne bir alkoldü ne bir sigara ne de saçma sapan ergenlik içeren şeyler değil, tek istediğim tek başıma bir yürüyüştü. Özgürce gezebilmekti. Saat kısıtlaması bile yeterliydi oysa bana ama o bile yoktu. Babam beni bakkala bile göndermezdi. Akrabalarımda aynı kafada olduğu için isyanlarım boşa gitti. Sadece yediğim dayakla kaldım. Gözlerim şişti ve geceleri ağlayarak uyudum. Lise hayatım boyunca aklımda sadece ailevi sorunlar oldupu için hep bunlardan kaçış yolu aradım. Hiç üniversite hayali bile kurmuyordum gitmeyi istiyordum tabş ama aklıma bile gelmiyordu. Birkaç sene geçti. Ben ailemin bu durumunu kabullendim, ailem beni düzeldi sandı ses çıkarmayınca. Babam hala aynı kısıtlamada ama annem biraz olsun beni salmaya başladı. O da sadece kütüphane oluyordu tabi. Gitmek istediğim yerlere hep kütüphaneye diye çıkardım. Gezerdim ve eve geri gelirdim. Babamın haberi olmazdı ama bu yüzden annem hep babamdan önce evde olmamı isterdi. Halada öyle. Şimdide dersime çalışıp üniveriste okumak istiyorum. Geleceğimi bir şekilde kurtarmak istşyorum çünkü biliyorum zamanı gelince babam beni zorla bile evlendirir. Ama üniveristemi yine kendi evimde okumak istiyorum. Çünkü benim birde kız kardeşim var. Zaten o olmasaydı ben belkide bu evden çoktan gitmiştm. Onada aynısını yaşatıyorlar. Yaşatacaklar. En çokta buna üzülüyorum. Bu yaz babam onuda zorla kapatmayı düşünüyor ve diyorki kapanmazsan okula gidemezsin. Yaza az kaldı ve ben her gece kardeşime üzülğyorum. Uyuyamıyorum. Babamdan nasıl kurtulacağımı bilmiyorum. Kardeşim yğzğnden onu korumak içinde çekip gidemiyorum. Annemedr üzülüyorum. Babamın ona uyguladığı baskılar yüzünden ama aynı zamanda bize bunları yaşatmasına müsade ettiği içinde asla sevemiyorum. Bunlarıda ağlayarak yazıyorum işte gecede üç. Yeni yaşım ama keşke hep çocuk kalsaydım.
Genişletmek için tıkla...
Ama bu muhafazakarlık değil ki?
Dinde zorlama yoktur. Dayak ne hele ki...
Kız çocuklar daha doğrusu çocuklar Allah'ın emanetidir inanan için.
Babanız muhafazakar filan değil bildiğiniz despot.
Bir an önce kurtulursunuz inşallah.
 
yazık ya zorla kapatınca sevaba girdiğini mı düşünüyor bu insanlar? ne gerek var bırakın kendi tercihlerini yapsın kendi kapanmak isterse zaten kapanır. çocukları adına okuyacağı bölüme karar verenlere de zorla kapatanlara da uyuz oluyorum. herkes kendi tercihini yapsın kim neye inanıyorsa o şekilde yaşasın, çok mu zor? illa ben ateistim diye çocuğum da mı ateist olacak yada ben çok inançlıyım kapalıyım diye çocuğum da mı kapanıp inançlı olacak? hayır doğrusunu söylerim o neyi tercih ederse onu yaşar bu kadar basit.

hırslanın kendi geleceğinizi elinize alın kimseye bırakmayın hayatınızı. gerekirse polise şikayet edin bu ne ya
 
Sizin yaşadıklarınizin aynısıni yaşadım,şiddet yoktu ama baskı vardı.babam sağolsun asla karismazdi ama abim ve annem burnumu dışarı çıkartmama izin vermezdi.sonra üniversiteyi kazandım ve ailem yavaş yavaş kabul etti bazı şeyleri.eskiden baskıcı olan ailem şimdi gece kaclara kadar dışarda kalsam bile ses etmezlerdi.hatta okuldan erkek arkadaşlarım eve bırakırdı ona bile bişey demezlerdi.sanirim buyudugumu ve artık kendimi koruyabildigimi anladılar.sizinde hedefiniz üniversiteyi kazanmak olsun gerekirse başka şehri yazın.
 
Muhafazakarlik demeyelim geri kafalilik sabit fikirlilik sakin kardesimi koruyacagim diye o evde okumayin universite hayatindanda hicbisey anlayamazsiniz zaten yapabildiginiz bisey yokki nasil koruyacaksiniz kardesinizi? Kendi derslerinize odaklanip okul kazanin baska bir sehre gidin sonra donmeyin orada calisin belki boyle bir firsatiniz olur. Ayrica 20 yasinda koca kizi babaniz dovmeye kalkti diyelim polise gidin darp raporu alin gercekten biseylerin degismesini istiyorsaniz hepiniz birkikte ciddi bir tepki ve karsi koyma yapmazsaniz hicbisey duzelmez
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

U
Çok şey yapmak isteyip yapamamak
Yorumlar
16
Görüntüleme
681
user3836282
U
S
Evliliğim
5 6 7
Yorumlar
127
Görüntüleme
4K
msdyg
M
Smoothieee
Geçip giden gençliğim
2 3
Yorumlar
59
Görüntüleme
1K
Esila09
E
G
  • Kilitli
Kullanılmak.
Yorumlar
14
Görüntüleme
626
Salon Kadini
Salon Kadini
P
7 senenin sonunda boşanıyoruz
Yorumlar
19
Görüntüleme
541
asudeas
A
X