İkinci bebeğime hamileyim... Şimdilik 14 haftamızın içindeyiz. Birçok gebe arkadaşın normal doğumdan nedenli korktuğunu görünce dedim ben de oğluma hikayemizi paylaşmalıyım. En azında belki bir iki kişiyi rahatlatmış olurum...
12 Ağustos Doğum günüm evleneli henüz iki ay bile olmamış... Reglimdeki olası gecikmenin farkındayım tam 5 gün. Ama yeni evlendiğim için kesin diyorum düzenim değişti. Eşimle doğum günümü kutladık.Evimize dönerken açık bir eczane görüyorum dur diyorum bir test alalım bakalım ne olur ne olmaz. Eve girer girmez yapıyorum testi. O da ne çift çizgi. Olamaz diyorum eşime gösteriyorum. Çıldırıyor, çıldırıyoruz, çığlıklar, kahkahalar ve ağlamalar... Eşim inanamıyor tekrar eczaneye gidiyor ve soruyor yanılma şansı nedir diye. Cevap % 99,9 doğrudur.Biz daha karı-koca olmayı öğrenemeden anne-baba adaylığına terfi ediyoruz.Doğum günü hediyem o benim. Allahımın lütfu diyorum herkeze.İlk kontrolümüze gidiyoruz eşimle elele ultrasonda gördüğümüz ilk an, kalp atışlarını duyduğumuz ilk an gözgöze geliyoruz.Ağlıyoruz... Bu minicik can bizim... Bizim... diye diye çıkıyoruz dr.dan. Eşim elinde ultrason görüntüsüyle geziyor. Herkese gösteriyor bu bizim bebeğimiz. İlk andan itibaren ikimizde eminiz oğlumuz olacak. 12.hafta dayanamıyor görüntüleme merkezine gidiyoruz,el sallıyor sanki bize bebeğimiz ve cinsiyet ERKEK... Eşimle çıkıyoruz tüm yakınlarını arıyor ''Erkek adamın erkek oğlu olur'' diye. Ayaklarımız yerden kesilmiş.Ve o an o dr.un adını vermeye karar veriyoruz. Kaan...Her kontrole beraber gidiyoruz. Ben de geleceğim. Ben de göreceğim diye tutturuyor. Nasıl hareketli bir bebek. Eşim akşamları benden önce onu öpüyor naber babacım diyor.Yoruldunuz mu bugün? Hissediyor hemen. Çıldırıyor içimde. Bakıyorum ve diyorum Allahım sana şükürler olsun eşim mükemmel bir baba olacak... Günler su gibi akıp geçiyor. Ben sanki hamile değilim. Yolda yürümek ne kelime koşuyorum, merdivenleri ikişer üçer çıkıyorum keyfim nasıl yerinde. Nasıl da mutlu bir hamileliktir bu böyle. Sabahları ben banyo da öğürüyorum, eşim tuvalette. Çıkıyoruz antrede sarılıyor bana,maymun ettin daha doğmadan bizi diyor. 1 Nisan 36.Hafta yine eşimle kontrole gidiyoruz. Dr.um diyor dönmemiş bebek. İlk doğumda dönmez kolay kolay sezaryan yapalım. Beşinde gel gün belirleyelim.Ben üzülüyorum,eşim sevinç çığlıkları atıyor oğluma erkenden kavuşacağım diye. Gidiyoruz oda ne bebek dönmüş... Dr.um diyor zor görünen birşey dönmüş bebek. Diyorum annesini üzmemek için döndü o. Biliyor annesinin normal doğum istediğini. Eşim dr.uma baskı yapmaya çalışıyor. Yine de sezaryan yapalım.Ben dayanamam. Alıştırdım kendimi. Yok diyor dr.um annemiz kendini nasıl rahat hissedecekse öyle yapacağız.Ayrıca bebek zaten doğum yolunda. 5 Nisan Cuma akşamı bekliyorum şirket şoförü gelsin gelmiyor.Nasıl yorgunum. Dişim de nasıl ağrıyor. Dr.umu arıyorum antibiyotik ve ağrı kesici al diyor.Aldırıyorum çocuklara. İçiyorum.Topluyorum evrakları bir çantaya, laptopuda çantasına. Takıyorum koluma. Doğru otobüs durağına. Biniyorum otobüse. Tıklım tıklım. Kimse hamileliğimi de fark etmiyor. Güç bela iniyorum durakta. Yarım saat yürüye yürüye giriyorum eve. Yemek hazırla, ye, yıka, yerleştir. Gece uyanıyorum.Kesik kesik ağrılarım var belimde. Zorladım diyorum kendimi. Otobüstü, yürümeydi. Bir bakıyorum kahverengi leke. Aman allahım diyorum ilaç içtim ondan mı acaba?Ne olur oğlum diyorum iyi ol. Karnıma minik şaplaklar atıyorum. O dayanamaz hemen cevap verir çünkü. Uyansın diye epey uğraştıktan sonra başlıyor tepiklemeye. Dr.umu arıyorum. Sabah ilk iş gelin diyor. Gidiyoruz. Açılma başlamış diyor.Ama erken daha. Sen git eve dinlen. Suyun gelirse yada sancılar artarsa hemen ara beni ve gel. Bir çıkıyorum dışarı k.validem, kayınpederim, annem, kardeşlerim. Eşim herkesi seferber etmiş. Dönüyoruz eve ama k.validemle birlikte. Doğum başlamış ya bırakamıyorlar beni. Ertesi akşam oluyor benim birşeyim yok. Ama eşim, annem tepemde gidelim de gidelim. Sen farketmiyorsundur acıya dayanıklısın ya diye. Gidiyoruz dr.umu arıyorum diyorum gelmenize gerek yok ben doğum yapacağımı sanmıyorum ama evdekiler rahat etmiyor. Yatıyorum yine açılma diyor dr. 2 cm. Hocamla konuştuk yatış verin dedi. Ne olur ne olmaz. Off diyorum kaç saat bekleyeceğim kim bilir. Saat 20:00... Ve saatler 21:00 - 22:00 - 23:00 - 24:00 geçmiyor bir türlü. Yok mu daha diyorum yok diyorlar açılma devam ediyor ama yeterli değil. Ben sıkıldım diyorum sezaryana alın beni. Olmaz diyorlar. Arayın diyorum dr.umu. Ben yatmam daha fazla burada. Dr.um telde saçmalama diyor. Daha ne istiyorsun herşey yolunda. Sen dinlenmene bak.Sancılarım geliyor demirleri sıkıyorum.Bekliyorum doğum sancısı değil bunlar öncü daha diye.Ve Saat 06:10 doğumhaneyi hazırlayınnn bebekk geliyor... Ohh diyorum çok şükür,çektiklerim doğum sancısı mıydı? Ebeler koluma giriyor. Yatıyorum... Ikın diyor dr. ıkınıyorum çoook güzel diyor. Hadi bir gayret daha yinee veeee o mükemmel ses...Sonra son kez diyor yine ıkınıyorum. Eşi düşüyor oğlumun.Tşk ederim diyor dr. çok güzel bir doğumdu.Bu kadar mı diyorum. Bitti mi şimdi. Evett diyor. Ahh diyorum ben teşekkür ederim ve saat 06:25 oğlum kucağımda odamıza indiriliyoruz.Babamız karşılıyor bizi.Kokluyor meleğimizi.Nasıl geçti diyor. Kızı ne zaman yapacağız diyorum. Gülüyor... Gülüyoruz...
Allahım tüm hamile arkadaşlarıma bir avazda doğum nasip etsin. Tabiki istemeyen insanı normal doğuma zorlamak gaddarlık ama bilin ki arkadaşlar bu bir mucize... Allahımın bize lütfu... Her kadına yaşatsın Allahım bu mucizeyi...
12 Ağustos Doğum günüm evleneli henüz iki ay bile olmamış... Reglimdeki olası gecikmenin farkındayım tam 5 gün. Ama yeni evlendiğim için kesin diyorum düzenim değişti. Eşimle doğum günümü kutladık.Evimize dönerken açık bir eczane görüyorum dur diyorum bir test alalım bakalım ne olur ne olmaz. Eve girer girmez yapıyorum testi. O da ne çift çizgi. Olamaz diyorum eşime gösteriyorum. Çıldırıyor, çıldırıyoruz, çığlıklar, kahkahalar ve ağlamalar... Eşim inanamıyor tekrar eczaneye gidiyor ve soruyor yanılma şansı nedir diye. Cevap % 99,9 doğrudur.Biz daha karı-koca olmayı öğrenemeden anne-baba adaylığına terfi ediyoruz.Doğum günü hediyem o benim. Allahımın lütfu diyorum herkeze.İlk kontrolümüze gidiyoruz eşimle elele ultrasonda gördüğümüz ilk an, kalp atışlarını duyduğumuz ilk an gözgöze geliyoruz.Ağlıyoruz... Bu minicik can bizim... Bizim... diye diye çıkıyoruz dr.dan. Eşim elinde ultrason görüntüsüyle geziyor. Herkese gösteriyor bu bizim bebeğimiz. İlk andan itibaren ikimizde eminiz oğlumuz olacak. 12.hafta dayanamıyor görüntüleme merkezine gidiyoruz,el sallıyor sanki bize bebeğimiz ve cinsiyet ERKEK... Eşimle çıkıyoruz tüm yakınlarını arıyor ''Erkek adamın erkek oğlu olur'' diye. Ayaklarımız yerden kesilmiş.Ve o an o dr.un adını vermeye karar veriyoruz. Kaan...Her kontrole beraber gidiyoruz. Ben de geleceğim. Ben de göreceğim diye tutturuyor. Nasıl hareketli bir bebek. Eşim akşamları benden önce onu öpüyor naber babacım diyor.Yoruldunuz mu bugün? Hissediyor hemen. Çıldırıyor içimde. Bakıyorum ve diyorum Allahım sana şükürler olsun eşim mükemmel bir baba olacak... Günler su gibi akıp geçiyor. Ben sanki hamile değilim. Yolda yürümek ne kelime koşuyorum, merdivenleri ikişer üçer çıkıyorum keyfim nasıl yerinde. Nasıl da mutlu bir hamileliktir bu böyle. Sabahları ben banyo da öğürüyorum, eşim tuvalette. Çıkıyoruz antrede sarılıyor bana,maymun ettin daha doğmadan bizi diyor. 1 Nisan 36.Hafta yine eşimle kontrole gidiyoruz. Dr.um diyor dönmemiş bebek. İlk doğumda dönmez kolay kolay sezaryan yapalım. Beşinde gel gün belirleyelim.Ben üzülüyorum,eşim sevinç çığlıkları atıyor oğluma erkenden kavuşacağım diye. Gidiyoruz oda ne bebek dönmüş... Dr.um diyor zor görünen birşey dönmüş bebek. Diyorum annesini üzmemek için döndü o. Biliyor annesinin normal doğum istediğini. Eşim dr.uma baskı yapmaya çalışıyor. Yine de sezaryan yapalım.Ben dayanamam. Alıştırdım kendimi. Yok diyor dr.um annemiz kendini nasıl rahat hissedecekse öyle yapacağız.Ayrıca bebek zaten doğum yolunda. 5 Nisan Cuma akşamı bekliyorum şirket şoförü gelsin gelmiyor.Nasıl yorgunum. Dişim de nasıl ağrıyor. Dr.umu arıyorum antibiyotik ve ağrı kesici al diyor.Aldırıyorum çocuklara. İçiyorum.Topluyorum evrakları bir çantaya, laptopuda çantasına. Takıyorum koluma. Doğru otobüs durağına. Biniyorum otobüse. Tıklım tıklım. Kimse hamileliğimi de fark etmiyor. Güç bela iniyorum durakta. Yarım saat yürüye yürüye giriyorum eve. Yemek hazırla, ye, yıka, yerleştir. Gece uyanıyorum.Kesik kesik ağrılarım var belimde. Zorladım diyorum kendimi. Otobüstü, yürümeydi. Bir bakıyorum kahverengi leke. Aman allahım diyorum ilaç içtim ondan mı acaba?Ne olur oğlum diyorum iyi ol. Karnıma minik şaplaklar atıyorum. O dayanamaz hemen cevap verir çünkü. Uyansın diye epey uğraştıktan sonra başlıyor tepiklemeye. Dr.umu arıyorum. Sabah ilk iş gelin diyor. Gidiyoruz. Açılma başlamış diyor.Ama erken daha. Sen git eve dinlen. Suyun gelirse yada sancılar artarsa hemen ara beni ve gel. Bir çıkıyorum dışarı k.validem, kayınpederim, annem, kardeşlerim. Eşim herkesi seferber etmiş. Dönüyoruz eve ama k.validemle birlikte. Doğum başlamış ya bırakamıyorlar beni. Ertesi akşam oluyor benim birşeyim yok. Ama eşim, annem tepemde gidelim de gidelim. Sen farketmiyorsundur acıya dayanıklısın ya diye. Gidiyoruz dr.umu arıyorum diyorum gelmenize gerek yok ben doğum yapacağımı sanmıyorum ama evdekiler rahat etmiyor. Yatıyorum yine açılma diyor dr. 2 cm. Hocamla konuştuk yatış verin dedi. Ne olur ne olmaz. Off diyorum kaç saat bekleyeceğim kim bilir. Saat 20:00... Ve saatler 21:00 - 22:00 - 23:00 - 24:00 geçmiyor bir türlü. Yok mu daha diyorum yok diyorlar açılma devam ediyor ama yeterli değil. Ben sıkıldım diyorum sezaryana alın beni. Olmaz diyorlar. Arayın diyorum dr.umu. Ben yatmam daha fazla burada. Dr.um telde saçmalama diyor. Daha ne istiyorsun herşey yolunda. Sen dinlenmene bak.Sancılarım geliyor demirleri sıkıyorum.Bekliyorum doğum sancısı değil bunlar öncü daha diye.Ve Saat 06:10 doğumhaneyi hazırlayınnn bebekk geliyor... Ohh diyorum çok şükür,çektiklerim doğum sancısı mıydı? Ebeler koluma giriyor. Yatıyorum... Ikın diyor dr. ıkınıyorum çoook güzel diyor. Hadi bir gayret daha yinee veeee o mükemmel ses...Sonra son kez diyor yine ıkınıyorum. Eşi düşüyor oğlumun.Tşk ederim diyor dr. çok güzel bir doğumdu.Bu kadar mı diyorum. Bitti mi şimdi. Evett diyor. Ahh diyorum ben teşekkür ederim ve saat 06:25 oğlum kucağımda odamıza indiriliyoruz.Babamız karşılıyor bizi.Kokluyor meleğimizi.Nasıl geçti diyor. Kızı ne zaman yapacağız diyorum. Gülüyor... Gülüyoruz...
Allahım tüm hamile arkadaşlarıma bir avazda doğum nasip etsin. Tabiki istemeyen insanı normal doğuma zorlamak gaddarlık ama bilin ki arkadaşlar bu bir mucize... Allahımın bize lütfu... Her kadına yaşatsın Allahım bu mucizeyi...
)
