Merhabalar, duygusal bi boşluktayım uzun süredir. 29 yaşındayım. İşyerimden 4 ay önce çıkarıldım küçülmeye gittiklerinden bu sebeple maddi olanaksızlıktan hiç bir sosyal aktivitem kalmadı. Tüm arkadaşlarım neredeyse evli ki zaten 6 yakın arkadaşım anca var. Hayatımda sevgiliği geçtim bi günaydın mesajı yazan yok. O kadar çok artık bi yaslanılacak omuz arıyorum ki şaşırıyorum kendime. Gönlüme göre biri çıkmıyor karşıma, tabi ki isteyenler oluyor ama uyuşamıyoruz genellikle. Bu benim nasibim nerede beni bulsun istiyorum. Tüm dertlerin üstesinden kendim gelmekten yoruldum. Biraz mutlu olup mutlu etmek istiyorum sadece. İstediğim için mi girmiyor sizce hayatıma? Bu asosyallikle nasıl sevip sevileceğim bende bilmiyorum. Güzel mesajlarınız içinde eleştiriler içind teşekkür ederim, buraya yazmak rahatlattı :)