babam yok, kardeşlerim yok, kendi hayatım da annemin verdiği hasarlar neticesinde iğrenç geçti hala daha topluma adapte olmakta zorlanıyorum. daha önce yazdığım gibi kocamın gayretiyle bu günlere gelebildim.
anneme yardımım, zor zamanlarında çağırdığı her an yanında olmak, kmlerce öteden nöbetçi eczane bulamadı diye ilaçlar taşımak, her iş çıkışı akşam yemeğini hazırlayana kadar onunla telefonda konuşmak, yalanları ve davranışları hakkında uyarmak, doktora yönlendirmek.. benim elimden bu kadar geliyor ne yazık ki.