mevki sahibi olununca insanliktanmi cikiliyor.

bunun mevkiyle alakası yok tamamen karakter ve yetiştirilme tarzı meselesi
ben de üniversitede çalışıyorum, odasının kapısı açık olan profesöre ancak gözgöze gelirsem selam veririm adam başka şeyle uğraşıyorsa yalaka gibi "hocam nasılsıınııız?" a hiç gerek yok. ama koridorun başında oturan temizlik görevlimiz beni görüp ayaklandığında mahçup olur, halini hatırını sormadan odama geçmem, keza ayakkabı boyacısı olarak haftada bir kez fakülteye gelen abiyle de sohbet ederiz.
hiyerarşi anlamında söyledim bunları, güvenlik görevlimize selam vermiyorum ama sebebi başka sapığın teki kız öğrencilere yavşayıp duruyo şerefsiz, cesaret edebilse sıra bize gelecek

lütfen üzmeyin kendinizi kalitesiz insanlar için

Aynen okulda da geçerliydu bu durum. Asistanlar çemkirir havalara girer ama proflar çok alçak gönüllü muhabbetli selamlı olur. Boşverin tevazu alçak gönüllülük insanlık maalesef herkeste aynı oranda değil.

bazen edilen bir tebessümle bile mutlu olunuyor neden insanlar birbirlerini bu mutluluktan mahrum bırakıyorlar ki? hiyerarşiye göre mi muhabbet eder bu insanlar. ne var gün sonunda işyerini süpüren teyzelere amcalara bi kolay gelsini bi günaydını çok görmeseler.. insanlar değişiyor, hem de çok..

Hangi pozisyonda çalışırsa çalışsın sabahları bir günaydın demeyi esirgeyen insanlara çok kızıyorum. Bir günaydın, bir merhaba diyecekler, hani ağızları yorulmaz incileri dökülmez değil mi. Bir de şöyleleri var günaydın diyorsunuz mal mal suratınıza bakıp geçiyorlar o daha fena.

Selam verme işi rütbeyle değil samimiyetle ilgili bence. Bizim kurumda samimi olduğum mesai arkadaşlarımla selamlaşırım, bir de işimiz gereği Kontrollük yaptığım işçilerle. Yani tanımakla ilgili biraz.