- 7 Eylül 2017
- 821
- 1.080
biraz ic dokme gibi olacak yorumlarınız için simdiden tesekkur ederim
ben 22 yasindayim sevgilim 25 yasinda
2 senelik bir iliskim var. mart ayından beri uzak mesafe iliskisine donmus durumda iliskimiz. üniversiteler kapanınca memleketime geldim. kısa surer fikrine kapildik ama 10 aydir evimdeyim. bu süreçte 1 gun görüşebildik sadece. eşyalarımı toplamaya gitmistim o sayede görüştük. evlerimiz cok uzak. pandeminin ortasinda ikimiz de birbirimizi riske atmak istemedigimiz için gidis gelis yapmadık. ki yapsak nerde kalacagiz problemi var.
mesafe iliskisi o kadar zor ki. ve biz iliklerine kadar yasadik
tekrar eskisi gibi bir araya geldiğimizde ne kadar mutlu olacagimizi dusunmek de bir noktadan sonra teselli etmiyor. en azından her seyi bir anda tuketmedik diyorum kendi kendime tesellim bu..
ben daha fazla zorlanan taraf oldum. pandemi kurallarina en çok uyan insan olabilirim. 15 marttan beri market disinda evden ciktigim 5'i gecmemistir. hal boyle olunca ve dogal olarak hiç insan gormeyince psikolojik olarak yiprandim. bunu iliskime de yansıtıyorum zaman zaman. ki genelde modum düşük oluyor ve ister istemez hissettiriyorum. sevgilimi de benimle beraber yıpratmak istemiyorum ama elimden geleni yapsam da her zaman polyanna olamiyorum.
bu arada benim üniversitede son senem, erkek arkadasim da kpssye hazirlaniyor. tek ugrasimiz ders calismak bu siralar. baska seylerle oyalanabilecek pek vaktim olmuyor. dersler cok vaktimi aliyor.
10 aydir gorusmememize ragmen iliskimizi cok iyi yuruttuk. kriz anlarinda problemin ustesinden saygi sınırını asmadan geldik o konuda mutluyum.. ama gorusmeme konusu beni çok yipratiyor. kendimi daha iyi hissetmek için ne onerirsiniz? keyifsiz olup bunu yansıtmam kötü etkiler mi ilişkimizi? benzer şeyler yaşanıp mutlu sona ulaşmış hikayeler beni mutlu eder.. iyi geceler herkese..
ben 22 yasindayim sevgilim 25 yasinda
2 senelik bir iliskim var. mart ayından beri uzak mesafe iliskisine donmus durumda iliskimiz. üniversiteler kapanınca memleketime geldim. kısa surer fikrine kapildik ama 10 aydir evimdeyim. bu süreçte 1 gun görüşebildik sadece. eşyalarımı toplamaya gitmistim o sayede görüştük. evlerimiz cok uzak. pandeminin ortasinda ikimiz de birbirimizi riske atmak istemedigimiz için gidis gelis yapmadık. ki yapsak nerde kalacagiz problemi var.
mesafe iliskisi o kadar zor ki. ve biz iliklerine kadar yasadik
tekrar eskisi gibi bir araya geldiğimizde ne kadar mutlu olacagimizi dusunmek de bir noktadan sonra teselli etmiyor. en azından her seyi bir anda tuketmedik diyorum kendi kendime tesellim bu..
ben daha fazla zorlanan taraf oldum. pandemi kurallarina en çok uyan insan olabilirim. 15 marttan beri market disinda evden ciktigim 5'i gecmemistir. hal boyle olunca ve dogal olarak hiç insan gormeyince psikolojik olarak yiprandim. bunu iliskime de yansıtıyorum zaman zaman. ki genelde modum düşük oluyor ve ister istemez hissettiriyorum. sevgilimi de benimle beraber yıpratmak istemiyorum ama elimden geleni yapsam da her zaman polyanna olamiyorum.
bu arada benim üniversitede son senem, erkek arkadasim da kpssye hazirlaniyor. tek ugrasimiz ders calismak bu siralar. baska seylerle oyalanabilecek pek vaktim olmuyor. dersler cok vaktimi aliyor.
10 aydir gorusmememize ragmen iliskimizi cok iyi yuruttuk. kriz anlarinda problemin ustesinden saygi sınırını asmadan geldik o konuda mutluyum.. ama gorusmeme konusu beni çok yipratiyor. kendimi daha iyi hissetmek için ne onerirsiniz? keyifsiz olup bunu yansıtmam kötü etkiler mi ilişkimizi? benzer şeyler yaşanıp mutlu sona ulaşmış hikayeler beni mutlu eder.. iyi geceler herkese..