evimiz bahçeli ve büyük bir bahcesi var. bütün yazı orda gecirdim. sokaga çıkmaktan bahsediyordumtek yapabileceginiz kameradan gorusmek gibi. ayri ulkelerde olan, ayri illerde olan cok insan var. evliler bile var. sizin psikolojiniz kaldirmamis sadece. dikkat edin ama koca yaz disari cikmamak olmazdi avartmissiniz. parka bahceye gidebilirsiniz.
Sanirim yapilacak tek sey saglikli oldugunuza sukretmek malum hastalik yuzunden cok daha farkli seyler yaziyor olabilirdiniz buraya. En kotuyu dusunerek teselli buldugumuz bir surecten geciyoruz. Bir sekilde herkes sevdiklerinden uzak kaldi. Yeterki hastalik olmasin iyi olsunlar demekle yetindik mecbur kaldik buna. İnsallah guzel gunlerde gelecek diyelim. Ülkenin çogu senle ayni kafadayiz suan emin ol bitse de gitsek diyoruz resmenbiraz ic dokme gibi olacak yorumlarınız için simdiden tesekkur ederim
ben 22 yasindayim sevgilim 25 yasinda
2 senelik bir iliskim var. mart ayından beri uzak mesafe iliskisine donmus durumda iliskimiz. üniversiteler kapanınca memleketime geldim. kısa surer fikrine kapildik ama 10 aydir evimdeyim. bu süreçte 1 gun görüşebildik sadece. eşyalarımı toplamaya gitmistim o sayede görüştük. evlerimiz cok uzak. pandeminin ortasinda ikimiz de birbirimizi riske atmak istemedigimiz için gidis gelis yapmadık. ki yapsak nerde kalacagiz problemi var.
mesafe iliskisi o kadar zor ki. ve biz iliklerine kadar yasadiktelefondan idare ediyoruz görüntülü konusma, sms, aramalar falan. o da bir yere kadar. ozleyince, ihtiyac duyunca ya da sadece yaninda olmasini isteyince yaninda olamamasi koyuyor insana.
tekrar eskisi gibi bir araya geldiğimizde ne kadar mutlu olacagimizi dusunmek de bir noktadan sonra teselli etmiyor. en azından her seyi bir anda tuketmedik diyorum kendi kendime tesellim bu..
ben daha fazla zorlanan taraf oldum. pandemi kurallarina en çok uyan insan olabilirim. 15 marttan beri market disinda evden ciktigim 5'i gecmemistir. hal boyle olunca ve dogal olarak hiç insan gormeyince psikolojik olarak yiprandim. bunu iliskime de yansıtıyorum zaman zaman. ki genelde modum düşük oluyor ve ister istemez hissettiriyorum. sevgilimi de benimle beraber yıpratmak istemiyorum ama elimden geleni yapsam da her zaman polyanna olamiyorum.
bu arada benim üniversitede son senem, erkek arkadasim da kpssye hazirlaniyor. tek ugrasimiz ders calismak bu siralar. baska seylerle oyalanabilecek pek vaktim olmuyor. dersler cok vaktimi aliyor.
10 aydir gorusmememize ragmen iliskimizi cok iyi yuruttuk. kriz anlarinda problemin ustesinden saygi sınırını asmadan geldik o konuda mutluyum.. ama gorusmeme konusu beni çok yipratiyor. kendimi daha iyi hissetmek için ne onerirsiniz? keyifsiz olup bunu yansıtmam kötü etkiler mi ilişkimizi? benzer şeyler yaşanıp mutlu sona ulaşmış hikayeler beni mutlu eder.. iyi geceler herkese..
umarım oyle olurYapacak birşey yok hepimiz bu dönemde bazı şeyler için sabredip sınav veriyoruz.Umarım bu ilişkinizin ilk ve son sınavı olur.Bekleyeceğiz mecbur
haklısınız sağlık her şeyden önemliZor ama sonu güzel olsun bu süreçte yapacak bişey yok. Herkes sevdiklerinden uzak.
umarım en kısa zamanda biter ve kurtuluruz. normal hayatımı hatırlayamıyorum artikSanirim yapilacak tek sey saglikli oldugunuza sukretmek malum hastalik yuzunden cok daha farkli seyler yaziyor olabilirdiniz buraya. En kotuyu dusunerek teselli buldugumuz bir surecten geciyoruz. Bir sekilde herkes sevdiklerinden uzak kaldi. Yeterki hastalik olmasin iyi olsunlar demekle yetindik mecbur kaldik buna. İnsallah guzel gunlerde gelecek diyelim. Ülkenin çogu senle ayni kafadayiz suan emin ol bitse de gitsek diyoruz resmen
umarım geçer. size de mutlulukları dilerimAynı şekilde benimde eşim 10 aydır evde yok telefonla idare ediyoruz. Mecburen alışıyoruz umarım bu zor günler geçer bir an önce
birlikte 1 yil kadar gecirdik ve bu tanimak için yeterli bir sure degil haklisiniz. ancak simdi bir problemimiz yok uzaklik dışında. bu durumlar gecer gecmez de evlilik gibi planlarımız yok. o yuzden yine tanima surecimiz devam edecek.Size olumlu şeyler yazmak isterdim ama ben gerçekçi olacağım. Uzak mesafe ilişkisi zordur. Birlikte zaman geçirmeden nasıl tanıyacaksınız birbirinizi? Kaldıki dip dibe olan insanlar bile tanıyamıyorken.. Üstüne bir de kıskançlık eklenirse işler daha da çıkmaza girer. İlişkiniz bitebilir bu sizi korkutmasın, henüz çok gençsiniz. Hakkınızda hayırlısı ne ise o olsun.
Merhaba ben de aynı durumu yaşıyorum sizinle ve ben de aynı şekilde evden hiç çıkmıyorum neredeyse. Insan sıkıntıdan bunalmaktan sarıyor işte sorun çıkıyor mutlaka ve zarar veriyor ilişkiye. Artık kendimi çözdüm yani çok bunaldığım anlarda görüşmüyorum o an yazmıyorum kendimi iyi hissedene kadar en azından. Çünkü anlık gelen o patlamaları bize yansıtmak istemiyorum bunu deneyebilirsin onun dışında yapacak çok bir şey yok ne yazık kibiraz ic dokme gibi olacak yorumlarınız için simdiden tesekkur ederim
ben 22 yasindayim sevgilim 25 yasinda
2 senelik bir iliskim var. mart ayından beri uzak mesafe iliskisine donmus durumda iliskimiz. üniversiteler kapanınca memleketime geldim. kısa surer fikrine kapildik ama 10 aydir evimdeyim. bu süreçte 1 gun görüşebildik sadece. eşyalarımı toplamaya gitmistim o sayede görüştük. evlerimiz cok uzak. pandeminin ortasinda ikimiz de birbirimizi riske atmak istemedigimiz için gidis gelis yapmadık. ki yapsak nerde kalacagiz problemi var.
mesafe iliskisi o kadar zor ki. ve biz iliklerine kadar yasadiktelefondan idare ediyoruz görüntülü konusma, sms, aramalar falan. o da bir yere kadar. ozleyince, ihtiyac duyunca ya da sadece yaninda olmasini isteyince yaninda olamamasi koyuyor insana.
tekrar eskisi gibi bir araya geldiğimizde ne kadar mutlu olacagimizi dusunmek de bir noktadan sonra teselli etmiyor. en azından her seyi bir anda tuketmedik diyorum kendi kendime tesellim bu..
ben daha fazla zorlanan taraf oldum. pandemi kurallarina en çok uyan insan olabilirim. 15 marttan beri market disinda evden ciktigim 5'i gecmemistir. hal boyle olunca ve dogal olarak hiç insan gormeyince psikolojik olarak yiprandim. bunu iliskime de yansıtıyorum zaman zaman. ki genelde modum düşük oluyor ve ister istemez hissettiriyorum. sevgilimi de benimle beraber yıpratmak istemiyorum ama elimden geleni yapsam da her zaman polyanna olamiyorum.
bu arada benim üniversitede son senem, erkek arkadasim da kpssye hazirlaniyor. tek ugrasimiz ders calismak bu siralar. baska seylerle oyalanabilecek pek vaktim olmuyor. dersler cok vaktimi aliyor.
10 aydir gorusmememize ragmen iliskimizi cok iyi yuruttuk. kriz anlarinda problemin ustesinden saygi sınırını asmadan geldik o konuda mutluyum.. ama gorusmeme konusu beni çok yipratiyor. kendimi daha iyi hissetmek için ne onerirsiniz? keyifsiz olup bunu yansıtmam kötü etkiler mi ilişkimizi? benzer şeyler yaşanıp mutlu sona ulaşmış hikayeler beni mutlu eder.. iyi geceler herkese..
siz de en kısa zamanda kavuşursunuz umarımMerhaba ben de aynı durumu yaşıyorum sizinle ve ben de aynı şekilde evden hiç çıkmıyorum neredeyse. Insan sıkıntıdan bunalmaktan sarıyor işte sorun çıkıyor mutlaka ve zarar veriyor ilişkiye. Artık kendimi çözdüm yani çok bunaldığım anlarda görüşmüyorum o an yazmıyorum kendimi iyi hissedene kadar en azından. Çünkü anlık gelen o patlamaları bize yansıtmak istemiyorum bunu deneyebilirsin onun dışında yapacak çok bir şey yok ne yazık ki
keske oyle olsaydi maalesef değilimİnsansızlık zor, hele ki sosyal bir insan için.
Bunalmanızı anlıyorum.
Ama deniz olan bir şehirdeyseniz sabah saatlerinde kahve dükkanından kahvenizi alıp yürümeye gidebilirsiniz. Koşu yapabilirsiniz. Banklarda oturabilirsiniz. Kimse yokken bunları yapmak, sakince yürümek eminim size çok iyi gelecektir.
Daha güzel :) bol bol bahçe sefası yapın kar varsa karda yuvarlanın kahve için, iyi gelecektir eminimkeske oyle olsaydi maalesef değilim
guneydoguda bir şehirde yasiyorum evimiz de sehre inanamayacaginiz kadar uzak bir konumda :')
evimiz bahçeli en azindan nefes alabildigim tek yer orasi