çok rahat bir hamilelik döneminin sonuna doğru yaklaşırken biricik kızıma özlem duymaya başlamıştım ve artık kollarımda olmasını sabırsızlıkla bekliyordum. Kızım 37 haftalık olmuştu ve ben rahimde hafif ağrılar hissediyordum,ablama sorduğumda doğum yaklaşınca olur öyle demişti.
Birgün önceden 17 mayıs 2011 Salı günü için randevu aldım ve normal kontrolüme gidecektik 38. Haftamda….Gece saat 2.30 civarı bir ağrıyla uyandım.Fazla ses çıkartmış olmalıyım ki eşim de uyandı ne olduğunu sordu,ben de bu defa diğerlerinden farklı bir ağrım olduğunu söyledim.Lavaboya gidip geldim ve tekrar yattım.Sabah kalktığımda hafif ağrım vardı önemsememiştim ama kontrole giderken arabada çoğalmaya başladı,ara ara oluyordu .Eşim de bana hep ‘kontrole gittiğimizde doğum yapsan ne kadar iyi olur’ diyordu.Yolda giderken ’çok mu dua ettin bak isteğin gerçek oluyor galiba ‘dedim eşime
Neyse hastaneye vardığımızda azalmıştı ağrılar arada bi yokluyordu.Doktor nasılsın diye sorduğunda ağrılarım var dedim,muayene edelim dedi ve kontrol ettiğinde ooo doğum başlamış 3-4 santim açılma var dedi nst ye gönderdi.Tabi beni heyecan sardı,daha annem gelecekti Kütahya’dan, arayıp haber verdim . O da geceden bavulunu hazırlamış,sanki içine doğmuş,hemen yola koyuldu annecim.Sonra nst yapıldı,sonucu götürdüm doktora.Kızımın kalp atışları normalmiş ve sancılarım da varmış.Merkezde oturuyorsan eve git ağrıların artınca gel dedi doktor,ben de merkezde olmadığımı yarım saatlik mesafe de oturduğumu söyledim, o zaman hastaneye yatışını yapalım dedi.Ee biz kontrole diye gidince yanımıza bavulları da almamıştık tabi,dedim ki ben hazırlıksız geldim eve gidip geleyim,tamam dedi doktor hanım da.Benim ağrılar yok denecek kadar azalmıştı artık ,çok hafif hissediyordum.Hatta eve giderken benzin istasyonunda arabayı yıkattık ben de camlarını sildim,sanki doğum yapacak olan ben değilmişim gibiEve geldik,ben hemen bi duş aldım,eşim de sağolsun evi toparladı,sabah erken gittiğimiz için öylece duruyordu her şey.Hamilelik sürecinde Kur’an-ı Kerim hatmine başlamıştım ve 2 cüzüm kalmıştı birini ben okudum diğerini de eşim okudu bitirip güzelce duamı da ettim.Her şey hazırdı ama tekrar gözden geçirdim ve öğleden sonra tekrar koyulduk hastane yoluna…
Bende ağrıdan eser kalmamıştı artık hiç hissetmiyordum.Yatış işlemleri yapıldı.Beni sık sık nst ye bağlamaya başladılar sancı bazen yüksek bazen düşük çıkıyordu,lavman yapıldı damar yolu açıldı,ben de acil durum için hazırlık yapıyorlar sanmıştım bi de baktım ebe elinde serumla geldi odaya,uzan yatağa takalım serumu dedi ben de bu ne suni sancı mı dedim evet dedi.Ben şu anda istemiyorum suni sancı,daha benim refakatçım bile gelmedi dedim,tamam dedi gitti.Neyse annem geldi ve içim rahattı artık ,doğuma şimdi daha hazır hissediyordum kendimi.Doktor kontrol edip, doğum başlayınca geleceğini söyleyerek evine gitti.Ebeler her yarım saatte bir bebeğin kalp atışlarını dinliyorlardı ve bu arada suni sancı da verildi tabi ,işin garip tarafı nst de sancılar tavan yapıyor,açılma 7 santime ulaştı ama bende tık yok ,ağrı diye bir şey hissetmiyorum.Ebe de senin ağrı eşiğin çok mu yüksek,şimdi senin durumunda başka biri olsa bu doğumhaneyi çığlık çığlığa yıkardı dedi.Onlara göre bebeğin başı biraz yan duruyormuş ve baskı uygulamıyormuş onun için ağrı hissetmiyormuşum.Açılmayı hızlandırması için iğneler yapıldı,akşam oldu geçti daha bekliyoruz.Artık doktor daha fazla bekleyememiş geldi hastanaye beni kontrol etti ve seni artık sezeryana almayı düşünüyorum dedi.Ben de biraz daha beklemek istiyorum deyince tamam dedi ve suyumu patlattı.Aradan 5 dk kadar geçti benim ağrılar başladı sık olarak 3 kez filan ağrım oldu(Ağrı dediğim de adet sancısı gibi birşey çok şiddetli değildi)sonra hemen çatala aldılar veeeee 10 dki içinde doğumum gerçekleşti.Doktor ve ebe hala hayret içindeydiler acı eşiğine hayran kaldık deyip durdular,çünkü hiç bağırmadan gayet sakin bir şekilde yaptım doğumu Allah a şükür.
17 MAYIS 2011 saat 23:40 da,,3kilo 160 gr ve 48 cm de dünyaya geldi meleğim.Aynı babası dedim görünce..Artık dünyalar tatlısı,misk kokulu bebişim kollarımdaydı ve ben karmaşık duygular içerisinde anneliğin ilk dakikalarını yaşıyordum.Doktor dikişlerle uğraşırken benim gözüm ,canım kızımdaydı onu izliyordum,hala daha izlemeye doyamıyorum bebeğimi,Allah isteyen herkese tattırsın bu güzel duyguyu…
Ve burada doğum öykülerini paylaşan herkese çok teşekkür ediyorum,çünkü onlardan çok şey öğrendim ve doğumda çok işime yaradı..Birde olumsuz değilde olumlu hikayelere daha çok meyil verdim ki kendimi strese sokmamak için.Başından beri hep normal doğum istedim,nasip oldu da şükürler olsun…
Ayrıca hamileliğimde bol bol yürüyüş yaptım,son güne kadar her işimi kendim hallettim ev temizliğini bile dinlene dinlene kendim yaptım,eşimde yardım etti sağolsun…Sizlere tavsiyelerim de bu kadar….
Birgün önceden 17 mayıs 2011 Salı günü için randevu aldım ve normal kontrolüme gidecektik 38. Haftamda….Gece saat 2.30 civarı bir ağrıyla uyandım.Fazla ses çıkartmış olmalıyım ki eşim de uyandı ne olduğunu sordu,ben de bu defa diğerlerinden farklı bir ağrım olduğunu söyledim.Lavaboya gidip geldim ve tekrar yattım.Sabah kalktığımda hafif ağrım vardı önemsememiştim ama kontrole giderken arabada çoğalmaya başladı,ara ara oluyordu .Eşim de bana hep ‘kontrole gittiğimizde doğum yapsan ne kadar iyi olur’ diyordu.Yolda giderken ’çok mu dua ettin bak isteğin gerçek oluyor galiba ‘dedim eşime
Neyse hastaneye vardığımızda azalmıştı ağrılar arada bi yokluyordu.Doktor nasılsın diye sorduğunda ağrılarım var dedim,muayene edelim dedi ve kontrol ettiğinde ooo doğum başlamış 3-4 santim açılma var dedi nst ye gönderdi.Tabi beni heyecan sardı,daha annem gelecekti Kütahya’dan, arayıp haber verdim . O da geceden bavulunu hazırlamış,sanki içine doğmuş,hemen yola koyuldu annecim.Sonra nst yapıldı,sonucu götürdüm doktora.Kızımın kalp atışları normalmiş ve sancılarım da varmış.Merkezde oturuyorsan eve git ağrıların artınca gel dedi doktor,ben de merkezde olmadığımı yarım saatlik mesafe de oturduğumu söyledim, o zaman hastaneye yatışını yapalım dedi.Ee biz kontrole diye gidince yanımıza bavulları da almamıştık tabi,dedim ki ben hazırlıksız geldim eve gidip geleyim,tamam dedi doktor hanım da.Benim ağrılar yok denecek kadar azalmıştı artık ,çok hafif hissediyordum.Hatta eve giderken benzin istasyonunda arabayı yıkattık ben de camlarını sildim,sanki doğum yapacak olan ben değilmişim gibiEve geldik,ben hemen bi duş aldım,eşim de sağolsun evi toparladı,sabah erken gittiğimiz için öylece duruyordu her şey.Hamilelik sürecinde Kur’an-ı Kerim hatmine başlamıştım ve 2 cüzüm kalmıştı birini ben okudum diğerini de eşim okudu bitirip güzelce duamı da ettim.Her şey hazırdı ama tekrar gözden geçirdim ve öğleden sonra tekrar koyulduk hastane yoluna…Bende ağrıdan eser kalmamıştı artık hiç hissetmiyordum.Yatış işlemleri yapıldı.Beni sık sık nst ye bağlamaya başladılar sancı bazen yüksek bazen düşük çıkıyordu,lavman yapıldı damar yolu açıldı,ben de acil durum için hazırlık yapıyorlar sanmıştım bi de baktım ebe elinde serumla geldi odaya,uzan yatağa takalım serumu dedi ben de bu ne suni sancı mı dedim evet dedi.Ben şu anda istemiyorum suni sancı,daha benim refakatçım bile gelmedi dedim,tamam dedi gitti.Neyse annem geldi ve içim rahattı artık ,doğuma şimdi daha hazır hissediyordum kendimi.Doktor kontrol edip, doğum başlayınca geleceğini söyleyerek evine gitti.Ebeler her yarım saatte bir bebeğin kalp atışlarını dinliyorlardı ve bu arada suni sancı da verildi tabi ,işin garip tarafı nst de sancılar tavan yapıyor,açılma 7 santime ulaştı ama bende tık yok ,ağrı diye bir şey hissetmiyorum.Ebe de senin ağrı eşiğin çok mu yüksek,şimdi senin durumunda başka biri olsa bu doğumhaneyi çığlık çığlığa yıkardı dedi.Onlara göre bebeğin başı biraz yan duruyormuş ve baskı uygulamıyormuş onun için ağrı hissetmiyormuşum.Açılmayı hızlandırması için iğneler yapıldı,akşam oldu geçti daha bekliyoruz.Artık doktor daha fazla bekleyememiş geldi hastanaye beni kontrol etti ve seni artık sezeryana almayı düşünüyorum dedi.Ben de biraz daha beklemek istiyorum deyince tamam dedi ve suyumu patlattı.Aradan 5 dk kadar geçti benim ağrılar başladı sık olarak 3 kez filan ağrım oldu(Ağrı dediğim de adet sancısı gibi birşey çok şiddetli değildi)sonra hemen çatala aldılar veeeee 10 dki içinde doğumum gerçekleşti.Doktor ve ebe hala hayret içindeydiler acı eşiğine hayran kaldık deyip durdular,çünkü hiç bağırmadan gayet sakin bir şekilde yaptım doğumu Allah a şükür.
17 MAYIS 2011 saat 23:40 da,,3kilo 160 gr ve 48 cm de dünyaya geldi meleğim.Aynı babası dedim görünce..Artık dünyalar tatlısı,misk kokulu bebişim kollarımdaydı ve ben karmaşık duygular içerisinde anneliğin ilk dakikalarını yaşıyordum.Doktor dikişlerle uğraşırken benim gözüm ,canım kızımdaydı onu izliyordum,hala daha izlemeye doyamıyorum bebeğimi,Allah isteyen herkese tattırsın bu güzel duyguyu…
Ve burada doğum öykülerini paylaşan herkese çok teşekkür ediyorum,çünkü onlardan çok şey öğrendim ve doğumda çok işime yaradı..Birde olumsuz değilde olumlu hikayelere daha çok meyil verdim ki kendimi strese sokmamak için.Başından beri hep normal doğum istedim,nasip oldu da şükürler olsun…
Ayrıca hamileliğimde bol bol yürüyüş yaptım,son güne kadar her işimi kendim hallettim ev temizliğini bile dinlene dinlene kendim yaptım,eşimde yardım etti sağolsun…Sizlere tavsiyelerim de bu kadar….
doğmadan kuran-ı hatmetmiş:))
rabbim hepimize bağışlasın bu güzellikleri, bizleride onlara.
