Merhametsiz ve baskıcı anne

gunces .!.:

Ikiniz de iletisim kurmakta zorlaniyorsunuz gibi. Birbirinizle iletisim seklinizi degistirirseniz sorununuz kalmaz diye dusunuyorum. Bana soyledigin seyleri soyleme seklin kirici ve incitici oluyor, bunu bana bu sekilde soylemek yerine soyle ifade etsen benim algim da degisir, tavrimda ama sen bana bu sekilde yaklasinca normal olarak dogru soylesen ve sana hak verdigim konular olsa bile bu bende ters etki yaratiyor gibi bir konusmayi hic yaptiniz mi? Yoksa anneniz iletisime kapali mi?

Genişletmek için tıkla...

Aigerim .!.:

Defalarca söyledim. Sen anne kıymeti bilmeyen, saygısız, kalitesizsin diyor. Benim incinmem zayıf ve ezik olmamdanmış. Anneler evlatlarını uyarırmış. Hayırlı evlat azarlansa, dövülse bile annecim diye hitap edermiş, ben suçlayıcı ve kindarmışım

Genişletmek için tıkla...

Aigerim .!.:

1994 doğumluyum, birkaç senedir çalışıyorum, ekonomik özgürlüğüm de var. Hiç yük olmadan, kendi başarımla vaktinde mezun olup başladım hatta. Benim gibi anne lütuftur, layık olmak için köpek gibi çalışıp didineceksin diyor hala.

Küçükken bir dönem cılız kalmış, sonradan kilo alıp uzamışım. O zaman eneze köpek, sümsük, marazi derdi. Boy, kilo, hastalanınca başlanan ilaç defteri vardı. Pazara, alışverişe gidince kolumdan sürüklerdi, her dükkanda/tezgahta durup elimde poşetlerle bekletirdi. Çocukluğumun çok büyük bir bölümünü nefret ve bezginlikle hatırlıyorum. Tedaviye ihtiyacım olduğunu düşünmem bu yüzden. ‘’Dünya büyük, sen küçük. Kimse sana hoşt köpek demez. Gönüllü köpeksin ya ayaklarına gidersin, yaranırsın’’ benzeri köpek içeren lafları çok gücüme giderdi.

Ergenlikte köpeklerin sürü hayvanı olup güçlüye itaat ettiğini vb öğrenmiştim. Hayvan fobim hiç olmadı, aksine çok severim, ama o dönem sırf ben güçsüz olduğum ve köpekler güçlü ve sevilen kişilerden aferin almak isteyeceği için toplanıp bana saldıracak gibi hissederdim. En zayıf halka gibi hissediyordum. Bu kaygımı anneme anlatınca sen hastalıklının tekisin demişti. Bunları bir uzmana anlatıp fikrini almak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Aigerim .!.:

1994 doğumluyum, birkaç senedir çalışıyorum, ekonomik özgürlüğüm de var. Hiç yük olmadan, kendi başarımla vaktinde mezun olup başladım hatta. Benim gibi anne lütuftur, layık olmak için köpek gibi çalışıp didineceksin diyor hala.

Küçükken bir dönem cılız kalmış, sonradan kilo alıp uzamışım. O zaman eneze köpek, sümsük, marazi derdi. Boy, kilo, hastalanınca başlanan ilaç defteri vardı. Pazara, alışverişe gidince kolumdan sürüklerdi, her dükkanda/tezgahta durup elimde poşetlerle bekletirdi. Çocukluğumun çok büyük bir bölümünü nefret ve bezginlikle hatırlıyorum. Tedaviye ihtiyacım olduğunu düşünmem bu yüzden. ‘’Dünya büyük, sen küçük. Kimse sana hoşt köpek demez. Gönüllü köpeksin ya ayaklarına gidersin, yaranırsın’’ benzeri köpek içeren lafları çok gücüme giderdi.

Ergenlikte köpeklerin sürü hayvanı olup güçlüye itaat ettiğini vb öğrenmiştim. Hayvan fobim hiç olmadı, aksine çok severim, ama o dönem sırf ben güçsüz olduğum ve köpekler güçlü ve sevilen kişilerden aferin almak isteyeceği için toplanıp bana saldıracak gibi hissederdim. En zayıf halka gibi hissediyordum. Bu kaygımı anneme anlatınca sen hastalıklının tekisin demişti. Bunları bir uzmana anlatıp fikrini almak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

gunces .!.:

Ikiniz de iletisim kurmakta zorlaniyorsunuz gibi. Birbirinizle iletisim seklinizi degistirirseniz sorununuz kalmaz diye dusunuyorum. Bana soyledigin seyleri soyleme seklin kirici ve incitici oluyor, bunu bana bu sekilde soylemek yerine soyle ifade etsen benim algim da degisir, tavrimda ama sen bana bu sekilde yaklasinca normal olarak dogru soylesen ve sana hak verdigim konular olsa bile bu bende ters etki yaratiyor gibi bir konusmayi hic yaptiniz mi? Yoksa anneniz iletisime kapali mi?

Genişletmek için tıkla...

Aigerim .!.:

Uzun yolda mola verince annem, akaryakıt istasyonu yerine dinlenme tesisinden kahve istedi, Kaliteli olmayacağını, kendi kahve çekirdeklerini kullanan bir işletmeden almak istediğimi söyledim. Baskıyla tesisten aldırdı, elimde iki kahve iki şişe su ile zor bela kahvesini verdim. Ani bir hareketi ile kaynar kahveyi üzerime döktü, özür dilemedi, ne kadar yandığımı/zarar gördüğümü sormadı, üstünü değiştirmene gerek yok, ani ve aşırı hareketler yapıyorsun diye baskı kurmaya çalıştı. Üstümü değiştirip araca bindiğimde keyifle kahve içmeye devam ediyordu. Bana çok itici hatta aşağılayıcı geldi bu tutumu.

Başka şehirde işe girene kadar ve yanımda kaldığı sürece
-sabah duş almadan çıkardığım pijama/tişörtü ondan izinsiz kirliye atmam (böyle temiz değil kompleksli bir ruh hastası olurmuşum)
-izin günümde spora veya alışverişe gitmem (spor eğitmenine sınır koyup benim uygun gördüğüm zaman olacak diyecekmişim)
-başkalarına akademik/maddi/manevi yardım ve destekte bulunmam (el işine divane, kendi işine avare diyor)
-tek başıma veya arkadaş grubu ile yurt içi/dışı tatile gitmem hatta tatil planı yapmam (çok zıplama, kudurgun köpek, para tutamıyorsun, ele yaranmak için ısmarlama bari vs diyor)
- beğendiğim biriyle tanışmaya çalışmam/ilk adımı atmam (en hafif tabiri ile hafif olurmuşum)
-saç rengi/modeli değiştirmem, istediğim tarzda aksesuar/kıyafet almam, kulağımdaki küpeler ve piercingler… (sevdiğim tarzda giyinip süslenince aşağılayıcı isim takıyor)
-bir arkadaşımla buluşacaksam onun evine/işine yakın mekan seçmek (gönüllü köpek diyor bu hareketime)

Yasak olmasa da hoş görmediği hareketler, bunları yapınca birkaç saat -asla dinlemesem ve sözel tepki versem, evdeki eşyaları dağıtsam dahi asla susmadan- öğütle karışık azarlıyor.

Toksik, merhametsiz ve biraz da kötü ruhlu olduğunu düşünmeye başladım. Sanırım bir de kafasında aşamadığı şemalar var. Bir erkek arkadaşım, ben kendimi senin annene beğendirmek için onun şemalarını yıkamam diyerek ayrılmak istemişti. Kendi akıl sağlığımı korumak için yapabileceğim ne var? Psikoterapiye gidersem aile sırlarını anlatmış okurmuşum, dile düşermişiz ve hakkını helal etmezmiş.

Bir de annem toksik, kuralcı, ezilerek büyüdüm dersem ve ellerden yardım istersem herkesin beni kolay lokma görüp ezeceğini söylüyor. Sen bilirsin herkesin ailesinden çekinip sataşamazlar ama sen herkesle arası kötü, dışlanmış biri olursun diyor. Bu konuda çekindiğim için de kimseye danışamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Aigerim .!.:

Uzun yolda mola verince annem, akaryakıt istasyonu yerine dinlenme tesisinden kahve istedi, Kaliteli olmayacağını, kendi kahve çekirdeklerini kullanan bir işletmeden almak istediğimi söyledim. Baskıyla tesisten aldırdı, elimde iki kahve iki şişe su ile zor bela kahvesini verdim. Ani bir hareketi ile kaynar kahveyi üzerime döktü, özür dilemedi, ne kadar yandığımı/zarar gördüğümü sormadı, üstünü değiştirmene gerek yok, ani ve aşırı hareketler yapıyorsun diye baskı kurmaya çalıştı. Üstümü değiştirip araca bindiğimde keyifle kahve içmeye devam ediyordu. Bana çok itici hatta aşağılayıcı geldi bu tutumu.

Başka şehirde işe girene kadar ve yanımda kaldığı sürece
-sabah duş almadan çıkardığım pijama/tişörtü ondan izinsiz kirliye atmam (böyle temiz değil kompleksli bir ruh hastası olurmuşum)
-izin günümde spora veya alışverişe gitmem (spor eğitmenine sınır koyup benim uygun gördüğüm zaman olacak diyecekmişim)
-başkalarına akademik/maddi/manevi yardım ve destekte bulunmam (el işine divane, kendi işine avare diyor)
-tek başıma veya arkadaş grubu ile yurt içi/dışı tatile gitmem hatta tatil planı yapmam (çok zıplama, kudurgun köpek, para tutamıyorsun, ele yaranmak için ısmarlama bari vs diyor)
- beğendiğim biriyle tanışmaya çalışmam/ilk adımı atmam (en hafif tabiri ile hafif olurmuşum)
-saç rengi/modeli değiştirmem, istediğim tarzda aksesuar/kıyafet almam, kulağımdaki küpeler ve piercingler… (sevdiğim tarzda giyinip süslenince aşağılayıcı isim takıyor)
-bir arkadaşımla buluşacaksam onun evine/işine yakın mekan seçmek (gönüllü köpek diyor bu hareketime)

Yasak olmasa da hoş görmediği hareketler, bunları yapınca birkaç saat -asla dinlemesem ve sözel tepki versem, evdeki eşyaları dağıtsam dahi asla susmadan- öğütle karışık azarlıyor.

Toksik, merhametsiz ve biraz da kötü ruhlu olduğunu düşünmeye başladım. Sanırım bir de kafasında aşamadığı şemalar var. Bir erkek arkadaşım, ben kendimi senin annene beğendirmek için onun şemalarını yıkamam diyerek ayrılmak istemişti. Kendi akıl sağlığımı korumak için yapabileceğim ne var? Psikoterapiye gidersem aile sırlarını anlatmış okurmuşum, dile düşermişiz ve hakkını helal etmezmiş.

Bir de annem toksik, kuralcı, ezilerek büyüdüm dersem ve ellerden yardım istersem herkesin beni kolay lokma görüp ezeceğini söylüyor. Sen bilirsin herkesin ailesinden çekinip sataşamazlar ama sen herkesle arası kötü, dışlanmış biri olursun diyor. Bu konuda çekindiğim için de kimseye danışamıyorum.

Genişletmek için tıkla...