Merhaba kızlar, başlıkta da gördüğünüz gibi 5 gün önce olduğum meme dikleştirme ve büyütme (Mastopeksi) ameliyatımdan bahsedeceğim.
Ameliyat olmaya karar verme sürecim çok şöyle gerçekleşti; Göğüslerimin çıkmaya başladığı ilk andan itibaren bir gariplik olduğunu farketmiştim. Etrafımdaki hiçbir kadının memesine benzemiyordu, çok tuhaf büyüdüler. İki meme arasında inanılmaz bir ayrıklık vardı ve göğüs etrafındaki aerola inanılmaz derece genişti. Büyüdükçe düzeleceğini düşünürken, daha da beter bir hal aldılar.
Meğer tubular meme(keçi memesi) rahatsızlığına sahipmişim. Bunu da 28 yaşında öğrendim. Ergenlik yıllarımdan itibaren istediğim ameliyatı sonunda 5 gün önce oldum. Tabi doktor araştırmasında çok zor süreçlerden geçtim. Ankara Gata'da bir doktor moralimi çok bozdu. Memelerimin tek ameliyatta toparlanamayacagini, belki ikinci ameliyatın gerekebilecegini, yok bir kadın olarak yarım kalabilirmişim (o ne demekse? Emzirmekten bahsediyor tabiki) yaklaşımı hiç hoşuma gitmedi. 
Her türlü eski halinden bin kat güzel olur diyerek, etiklige aykırı sözleri ile şoka uğradım. Açıkçası ilk gittiğim doktordu. Psikolojik olarak beni çok etkiledi ve odasından çıktığımda çok ağladım. Çünkü ne olursa olsun duzelemeyecek memelerim var diye düşündüm. 
Ama şuan iyi ki bu şekilde konuşmuş densiz de ameliyat olmaya kalkmamisım diyorum. Şuan ameliyat olduğum doktordan çok memnun kaldım. Odasına girdigim anda bunun düzelecek bir şey olduğunu ve memelerimin çok güzel olacağını, endişelenmemem gerektigini söyledi ve süreci, neler yaşayacağımı, nasıl bir meme yapacağını ayna karşısında sakince anlatarak, benim de anlamamı sagladı. Hemen ameliyat olmaya karar verdim. Ameliyat gününden üç gün önce check uplarım yapıldı. Nihayet o gün gelmişti ama ameliyattan önce çok duygusallaştım, hafiften korkuyordum çünkü sonrasındaki ağrı ve acıyı bilmiyordum derken. Ameliyat odasında narkozu vermeleriyle gülme krizine girerek uyumam bir oldu neden öyle bir etki yaptı hiç bilmiyorum ama iyi ki son kahkahamı atmışım çünkü ameliyattan sonra 3 gün boyunca hiçbir şeye gulemeyecek bir haldesiniz
Ameliyat sonrası:
Göğsümde inanılmaz bir baskı ile uyandım. Aynı zamanda memelerimin içi cayır cayır yanıyordu ve batma hissi vardı. Ama uzun sürmüyor hemen güçlü ağrı kesiciler yapılıyor ve o acı geçiyor. Ama batma geçmiyor. Bir de kendinizi kastiginizda ve agladiginizda iki katı canınız yanıyor. Zaten çok uyuyorsunuz bu yüzden yataktan kalkma sorunu olmadıkça rahat geçiyor geceye kadar. Tuvalete giderken gece kalkmak zorunda kaldım iki tane de diren takılmıştı. Hasta bakıcı geldi annemle beraber beni kaldırdılar ama çok zorlandım. Başım dönüyordu. Tansiyonum çok düşükmüş. Tuvalet ihtiyacımı giderip kalkarken iki üç kere bayılıp ayıldım hayatımda ilk kez bayıldığım için çok garip bir his, karşıda konuşan kişinin sesini derinden duyuyorsunuz. İçim yine bı tuhaf oldu. Sonra serum verdiler, tansiyonum yerine geldi ve tekrar baş dönmesi yaşamadım çok şükür. Gece hasta bakıcı tekrar geldi ve biraz yürüyüş yaptık.
1. Gün
Sabah nerden oldum bu ameliyatı, Allah belamı versin modundayım ve sürekli ağlıyorum. Sonra hemsireler ağrı kesiciler verince yine rahatladım. Ardından yürüyüş yaptırdılar. Doktorum geldi goguslerimi açtı yukarıdan çok iyi göremedim ama çok dik inanilmaz şekilli gibiydi bı mutlu oldum ama korse cikinca memelerim çok sizladı direnlerim alındı, biraz acıdı ve taburcu oldum. Arabada eve dönüşte, tümsekler sebebiyle canınız yanabilir. Biz eve çok yavaş geldik. Kesinlikle arabayı süren kişi arabayı 4lüleri yakıp yavaş kullansın. Tek başıma yemek yiyemedim ben, iştahım da açık değildi kollarımı da iyi kullanamadığım için annem ve ablam yemek yedirdi genelde. Genelde evde yatarak geçirdim. Ayağa kalkmak çok acı veriyor, olanlar bilir. Tuvaletin gelmediği sürece kalkmak istemiyorsunuz. Benim sağ göğsümde çok batma vardı. Çok hafif bir harekette bile bıçak gibi bir şey saplanıyordu ve nefes alamıyordum. Ameliyat için hala çok pişmandım. Uyumadan önce ev içinde biraz yürüyüş yapıp, çok da konforlu olmayan 3 yastıkla uykuya dalmışım.
2. Gün
Batma hala devam ediyor aslında ilk günden pek bir farkı yok gibiydi. Aynı zamanda ertesi gün duş alma günüm olduğu için çok korkuyordum ve siz stres yaptıkça daha çok batma hissediyorsunuz. O yüzden sakin kalmaya çalışmakta fayda var ama kendi yemegimi kendim yiyebildim.
3. Gün
Garip bir şekilde artık başkası olmadan kendim yataktan kalkabiliyorum. Stres yapmayıp, derin nefesler aldığınızda çok canınız acımıyor daha rahat kalkabiliyorsunuz sanırım bunu farkettim. Ama duş günü olduğu için çok tedirgindim. Çünkü korseyi çıkarmak çok zor. Açıkçası, ilk duşu kendim alamadım çünkü kollarım yukarıya kalkmıyordu. Annem yardım etti. Kremi dikiş bantlarınaben kendim suremedim, içim gitti. Onu da annem halletti, kıyamam
4. Gün
Yataktan kalkarken canım hiç yanmadı, arada yürüyüş yaparken sızlıyor ve batma oluyordu ama dayanilmayacak gibi değildi. Doktorumun vermiş olduğu ağrı kesicilerle sorun cozuluyordu. Gece çok ödem hissettim. Koltuk altlarıma doğru ödem arttı ve korse biraz canımı yakıyor. Memelerim çok büyük görünüyor şuanda biraz moralim bozuldu, 325 CC mentor marka protez takıldı. Ağzıma girecekmiş gibi duruyorlar. Olanlar söyleyebilir mi, memelerim hep böyle yukarıda ve kocaman ve sert mi olacak ?
5. Gün
Bugün iyi hissediyorum, açıkçası çok fazla şikayetim yok. Batma hissi çok yoğun değil. Sadece ödemden dolayı, korse acıtıyor. Kollarım yarım kalkıyor, daha fazla kaldıramıyorum. Tabiki yere eğilemiyorum ve yukarıya uzanamıyorum. Ama ilk güne göre çok iyiyim. Diğer günleri de paylaşacağım
Ameliyat olmaya karar verme sürecim çok şöyle gerçekleşti; Göğüslerimin çıkmaya başladığı ilk andan itibaren bir gariplik olduğunu farketmiştim. Etrafımdaki hiçbir kadının memesine benzemiyordu, çok tuhaf büyüdüler. İki meme arasında inanılmaz bir ayrıklık vardı ve göğüs etrafındaki aerola inanılmaz derece genişti. Büyüdükçe düzeleceğini düşünürken, daha da beter bir hal aldılar.
Meğer tubular meme(keçi memesi) rahatsızlığına sahipmişim. Bunu da 28 yaşında öğrendim. Ergenlik yıllarımdan itibaren istediğim ameliyatı sonunda 5 gün önce oldum. Tabi doktor araştırmasında çok zor süreçlerden geçtim. Ankara Gata'da bir doktor moralimi çok bozdu. Memelerimin tek ameliyatta toparlanamayacagini, belki ikinci ameliyatın gerekebilecegini, yok bir kadın olarak yarım kalabilirmişim (o ne demekse? Emzirmekten bahsediyor tabiki) yaklaşımı hiç hoşuma gitmedi. Her türlü eski halinden bin kat güzel olur diyerek, etiklige aykırı sözleri ile şoka uğradım. Açıkçası ilk gittiğim doktordu. Psikolojik olarak beni çok etkiledi ve odasından çıktığımda çok ağladım. Çünkü ne olursa olsun duzelemeyecek memelerim var diye düşündüm. Ama şuan iyi ki bu şekilde konuşmuş densiz de ameliyat olmaya kalkmamisım diyorum. Şuan ameliyat olduğum doktordan çok memnun kaldım. Odasına girdigim anda bunun düzelecek bir şey olduğunu ve memelerimin çok güzel olacağını, endişelenmemem gerektigini söyledi ve süreci, neler yaşayacağımı, nasıl bir meme yapacağını ayna karşısında sakince anlatarak, benim de anlamamı sagladı. Hemen ameliyat olmaya karar verdim. Ameliyat gününden üç gün önce check uplarım yapıldı. Nihayet o gün gelmişti ama ameliyattan önce çok duygusallaştım, hafiften korkuyordum çünkü sonrasındaki ağrı ve acıyı bilmiyordum derken. Ameliyat odasında narkozu vermeleriyle gülme krizine girerek uyumam bir oldu neden öyle bir etki yaptı hiç bilmiyorum ama iyi ki son kahkahamı atmışım çünkü ameliyattan sonra 3 gün boyunca hiçbir şeye gulemeyecek bir haldesiniz Ameliyat sonrası:
Göğsümde inanılmaz bir baskı ile uyandım. Aynı zamanda memelerimin içi cayır cayır yanıyordu ve batma hissi vardı. Ama uzun sürmüyor hemen güçlü ağrı kesiciler yapılıyor ve o acı geçiyor. Ama batma geçmiyor. Bir de kendinizi kastiginizda ve agladiginizda iki katı canınız yanıyor. Zaten çok uyuyorsunuz bu yüzden yataktan kalkma sorunu olmadıkça rahat geçiyor geceye kadar. Tuvalete giderken gece kalkmak zorunda kaldım iki tane de diren takılmıştı. Hasta bakıcı geldi annemle beraber beni kaldırdılar ama çok zorlandım. Başım dönüyordu. Tansiyonum çok düşükmüş. Tuvalet ihtiyacımı giderip kalkarken iki üç kere bayılıp ayıldım
hayatımda ilk kez bayıldığım için çok garip bir his, karşıda konuşan kişinin sesini derinden duyuyorsunuz. İçim yine bı tuhaf oldu. Sonra serum verdiler, tansiyonum yerine geldi ve tekrar baş dönmesi yaşamadım çok şükür. Gece hasta bakıcı tekrar geldi ve biraz yürüyüş yaptık.1. Gün
Sabah nerden oldum bu ameliyatı, Allah belamı versin modundayım ve sürekli ağlıyorum. Sonra hemsireler ağrı kesiciler verince yine rahatladım. Ardından yürüyüş yaptırdılar. Doktorum geldi goguslerimi açtı yukarıdan çok iyi göremedim ama çok dik inanilmaz şekilli gibiydi bı mutlu oldum
ama korse cikinca memelerim çok sizladı direnlerim alındı, biraz acıdı ve taburcu oldum. Arabada eve dönüşte, tümsekler sebebiyle canınız yanabilir. Biz eve çok yavaş geldik. Kesinlikle arabayı süren kişi arabayı 4lüleri yakıp yavaş kullansın. Tek başıma yemek yiyemedim ben, iştahım da açık değildi kollarımı da iyi kullanamadığım için annem ve ablam yemek yedirdi genelde. Genelde evde yatarak geçirdim. Ayağa kalkmak çok acı veriyor, olanlar bilir. Tuvaletin gelmediği sürece kalkmak istemiyorsunuz. Benim sağ göğsümde çok batma vardı. Çok hafif bir harekette bile bıçak gibi bir şey saplanıyordu ve nefes alamıyordum. Ameliyat için hala çok pişmandım. Uyumadan önce ev içinde biraz yürüyüş yapıp, çok da konforlu olmayan 3 yastıkla uykuya dalmışım.2. Gün
Batma hala devam ediyor aslında ilk günden pek bir farkı yok gibiydi. Aynı zamanda ertesi gün duş alma günüm olduğu için çok korkuyordum ve siz stres yaptıkça daha çok batma hissediyorsunuz. O yüzden sakin kalmaya çalışmakta fayda var ama kendi yemegimi kendim yiyebildim.
3. Gün
Garip bir şekilde artık başkası olmadan kendim yataktan kalkabiliyorum. Stres yapmayıp, derin nefesler aldığınızda çok canınız acımıyor daha rahat kalkabiliyorsunuz sanırım bunu farkettim. Ama duş günü olduğu için çok tedirgindim. Çünkü korseyi çıkarmak çok zor. Açıkçası, ilk duşu kendim alamadım çünkü kollarım yukarıya kalkmıyordu. Annem yardım etti. Kremi dikiş bantlarınaben kendim suremedim, içim gitti. Onu da annem halletti, kıyamam
4. Gün
Yataktan kalkarken canım hiç yanmadı, arada yürüyüş yaparken sızlıyor ve batma oluyordu ama dayanilmayacak gibi değildi. Doktorumun vermiş olduğu ağrı kesicilerle sorun cozuluyordu. Gece çok ödem hissettim. Koltuk altlarıma doğru ödem arttı ve korse biraz canımı yakıyor. Memelerim çok büyük görünüyor şuanda biraz moralim bozuldu, 325 CC mentor marka protez takıldı. Ağzıma girecekmiş gibi duruyorlar. Olanlar söyleyebilir mi, memelerim hep böyle yukarıda ve kocaman ve sert mi olacak ?
5. Gün
Bugün iyi hissediyorum, açıkçası çok fazla şikayetim yok. Batma hissi çok yoğun değil. Sadece ödemden dolayı, korse acıtıyor. Kollarım yarım kalkıyor, daha fazla kaldıramıyorum. Tabiki yere eğilemiyorum ve yukarıya uzanamıyorum. Ama ilk güne göre çok iyiyim. Diğer günleri de paylaşacağım
bu kaadar bana özgüven vereceğini düşünmedim.
Mesela ben bir çok yorumda çok küçüldüğünü okumuştum ödemden sonra ama ben de öyle bir durum olmadı herkeste farklı seyirediyor süreç
ben de kendisine güvendim çünkü daha önce görüştüğüm doktor protezsiz yaparız dedi ve olmazsa beğenmezsen sonradan tekrar takarız protez demişti kafam karışmıştı ve şuan ki doktorumda protezsiz olmaz yapmam deyip kabul etmeyince bana samimi ve gerçekçi geldi,CC olarak evet çok büyük değil ve okuduğum o küçülüyor yorumları beni biraz rahatlatiyor ama şuanda çok büyük ve şekilsiz geliyor gözüme beni en çok mutlu eden şey ise lolipop iz olacak demişti ama sadece meme çevresinde dikiş var başka dikiş yok şeklide oturursa benden mutlusu olmaz herhalde ay çok uzattım kusura bakma konuşmaya ihtiyacım varmış demek
şuan çok büyük geliyor gözüme ama inecek olması beni biraz rahatlatıyor daha çok erken bugün 12 günüm zamana bıraktım bakalım