Mastektomi Sonrası...

asia_asia

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
27 Aralık 2010
3
2
36
Ankara
Bir yıl aradan sonra tekrar merhaba...

En son bir yıl önce bu sitede koruyucu mastektomi ameliyatı sonrası yaşadıklarımı paylaşmıştım,çok sıkıntılı bir süreç atlattığımı düşünerek...

Sonrasında yaşadıklarım o kadar ağırdı ki en yakın arkadaşımla bile paylaşamadım.

En başından yazmanın anlamı yok,kaldığım yerden devam etmek sizi de beni de daha az yoracaktır.

Sağlık ve estetik kaygılarla karar verilen ama yanlış doktor seçimi nedeniyle faciayla sonuçlanan o ameliyatın sonucunda iki operasyon daha geçirmek zorunda kaldım.Sonuçta son ameliyatıma gene anestezi uzmanıyla bile görüştürülmeden apar topar alındım ve bana 45 dakika sürecek basit bir operasyonla protezlerimin çıkarılacağı 15-20 gün sonra tekrar koyulacağı,1 gece hastanede kalacağım söylenerek girdiğim bu ameliyattan 4,5 saatte sağ göğüs ucumu kaybetmiş ve göğüsleri olmayan bir kadın olarak çıktım.
Yılbaşına 3 gün vardı,ameliyattan önce ancak odasına baskın yaparak görüşebildiğim Prof. benden özür dileyerek "ailevi problemleri"nedeniyle sıkıntılı dönemler geçirdiğini,hatasının farkında olduğunu ama mutlaka telafi edeceğini,bundan sonraki ameliyat ve tedavi sürecini beraber geçireceğimizi söyleyerek beni yeniden asistanına yönlendirdi ve bu zaten onu son görüşüm oldu.
Ameliyat sonrası asistanın anneme söylediği ise inanılır gibi değildi.Göğüslerim kangren olmak üzereymiş!
Her neyse,ameliyat masasında hoca gelip ameliyat başlayacak diye beklerken narkoz verilirken kendisinin Fransa'da yılbaşı tatili geçirmek üzere havaalanı yolunda olduğunu duydum ve uyudum.Ameliyat sonrası ilk ameliyatta takılmayan direnlerle 1 günde taburcu olmayı beklerken,direnler 6 gün çıkartılamadı ,sıvı akışı durdurulamıyordu.1 ünite kan almak zorunda kaldım ve sonunda bana vücudumda K vitamini olmadığının anlaşıldığı bu nedenle bir iğneyle sorunun çözüleceği söylendi.2 gün daha geçtikten sonra taburcu olabildim.
Tahmin edeceğiniz gibi,doktorum bu süreçte tatildeydi,sonrasında da arama zahmetinde bile bulunmadı

Size o dönem yaşadığım şok ve hayal kırıklığını anlatabileceğimi sanmıyorum.Göğüs kanseri olup bu sıkıntıyı yaşasaydım "Göğüslerimi kaybettim ama hayattayım" diyebilirdim belki ama benim durumumda söylenebilecek hiçbir şey yoktu.

Bir ay geçmeden Ankara'da doktor araştırmaya başladım.Birçoğuyla görüştüm ama hiçbiri o psikoloji ve var olan durumda ben çözerim diyemedi haklı olarak.Bana beklemem gerektiği söylendi,önceleri çok kızdım ama sonra alıştım,6 ay beklemem gerekiyordu şimdi 1 yıl oldu.

Daha önceki operasyonu yapan Prof.ile ilgili hastanenin Bölüm Başkanı ile görüştüm,benden onun adına özürler dilendi,avukatım şikayet dilekçesi yazdı ama şu ana kadar sonuç yok.

Meslektaş dayanışması vardır ancak bu kadar hayati bir konuda bu sorumsuzluk eğer bir insanın hayatıyla oynama noktasına varıyorsa bu dayanışmanın son noktasıdır.Sonuna kadar haklı olduğum bir konuda dava açmanın bedeli bile 4.000 TL civarı,maddi imkanları olmayıp bu gibi doktor kurbanı insanlar için Türkiye bir cehennem olmalı.Ne başvurunuza bir cevap alabilirsiniz,ne paranız yoksa iyi bir doktordan randevu...

Anlamadığım bir nokta da şu,bu ülkede göğüs kanseri sık görülen bir hastalık,birçok kadın mastektomi ameliyatı oluyor,neden yaşadıklarını iyi veya kötü paylaşmıyor?Sonuçta bu fiziksel olduğu kadar ruhsal bir travma,insan kendini eksik,yetersiz,çirkin hissediyor.İlk günler giyinmek-soyunmak,banyo bir eziyet oluyor.Bunları yaparken kendinizden nefret ediyorsunuz,ağlıyorsunuz,isyan ediyorsunuz ama sonuçta ALIŞIYOSUNUZ...
Ben bu süreçte benimle aynı duyguları yaşayan kadınlar var biliyorum derken,internette ancak yabancı forumlarda bu kadınları gördüm.Sanırım Türkiye'de mastektomi sonrası göğüs kaybını sadece ben yaşadım.!


Her neyse,
Bunları sizinle acılarımı paylaşmak için yazmadım.Günlük tutuyorum diye düşünün,ne düşünürseniz düşünün ama kendiniz için birşey yapın.Mesela iyi araştırmadan doktor seçimi yapmayın,çok gerekli değilse kendinizle barışın ve dokunmayın ama en önemlisi bir gün göğüslerinizi hastalık nedeniyle kaybetme durumuna gelirseniz susmayın.İnanın bunu yaşayan/yaşayacak insanların sizin tecrübelerinize ihtiyacı olacak...

Bu güne gelirsek,duygusal olarak sandığımdan daha güçlüymüşüm.Alıştım aslında bu duruma ama her sabah sütyene birşeyler sokuşturmak yerine artık kalıcı bir çözüm aramaya karar verdim ve bir estetik cerrahla görüştüm.Bana derhal ameliyat olabileceğimi,şişirilebilen bir protez koyacağını,belirli aralıklarla istediği noktaya gelene kadar şişirdikten sonra çıkartıp kalıcı protez yerleştireceğini ve 2 kademeli bu operasyonun toplam 9.000-10.000 TL maliyeti olacağını söyledi.Rahat edemedim başka bir doktordan randevu aldım.Bu doktor beni uzun uzun muayne ettikten sonra geçmişe ait tüm tahlilleri ve dosyamı istedi ve kaslarımın böyle bir protezi taşıyamayacağını,doku yırtılması olabileceğini ve bu nedenle doku nakli gerektiğini söyledi(ki bence de derim bu kadar kurcalandıktan sonra her an yırtılabilir) ve ilk operasyon maliyeti 15.000 TL ikinci operasyon maliyeti 10.000 TL civarı olur dedi.Bu gün ise bir başka doktordan kas çevirme işlemi gerektiğini ve 30.000 TL civarı bir maliyet olacağını duydum...

Şimdi sanırım yapmam gereken tek şey sakin olup en doğru kararı vermek.

Ve ilk ameliyatımı yapan Prof! ile ilgili hukuki süreci derhal başlatmak.

Ufak tefek sorunları bıçak altına yatacak kadar abartmayacağınız mutlu bir yıl diliyorum hepinize...

Sevgiler...
 
Çok geçmiş olsun.. çok zor bir süreçten geçmişsiniz..
sadece yazıklar olsun o doktora..birde hipograt yemini ediyorlar.. stresli dönemse ameliyata girmeseymiş..
İnşallah şifa bulursunuz ve davanızdan asla vazgeçmeyin
tekrar geçmiş olsun
 
Tam da koruyucu mastektomi yaptırmaya karar vermişken, internette tecrübe ararken karşıma çıkan ilk tecrübenin bu denli kötü olması en baştan korkuttu beni
Çok geçmiş olsun, umarım düzelmişsinizdir.
Eğer hala yazıyorsanız lütfen paylaşır mısınız tecrübelerinizi. Çok ihtiyacım var.
 
Merhaba;
Konu başlığı eski ancak ben de deneyimlerimi paylaşmak isterim.8 yaşımda 1988 de annemi meme kanserinden kaybettim. 2 sene önce de bana bu elbise giydirildi. 36 yaşında birisi sizin karşınıza geçip çok da anlamadığınız bir dilde bunu söylediğinde inanılmaz bir şekilde dünya ayaklarınızın altından kayıyor. Zor bir süreçti hepimiz için.Hastalıkların genel olarak duygu dünyamızın dışa vurumu olduğuna inanıyorum çok çok zor bir senenin meyvesiydi bu kanser bana...Büyük hayal kırıklıkları vs...Zaten genetik teslerim BRCA1 ve 2 negatifti yani genlerden gelmiyordu...Çok başlangıç seviyesinde olduğu için radyoterapi vs ışın tedavisi ile çözümlenebilir denildi ama annemin o yıllarda yaşadığı süreçler gözümün önünden hiç gitmediği ve o travmalarla büyümüş biri olarak iki mememi mastektomi ile aldırdım.Bu gerçekten zor bir karardır, Yarım hissettirir,kadın olarak insan olarak bütün dünyanızı değiştirir..Uzun bir ameliyattır narkoz yüksek düzeyde verilir yani yaşamın kıyısına bir yolculuk yapılır...Ameliyat uzun sürmesinden öte sonrası daha ağır gelir çünkü yaklaşık 6 ay küçük bir torba bile taşıyamamıştım ben.Mastektomi sonrası yeni biri olmuştum..yaklaşık 15 gün direnlerle yaşamıştım, kimse bana acımasın istemiştim, aksi birine dönüşmüştüm. Yaşarken fiziksel madd muhtaçlıktan çok korkan ben bu ameliyatta en çok ondan korkmuştum.Ameliyat yaklaşık altı saat sürdü ve bir genel cerrah ve bir plastik cerrah girdi. Silikon ameliyat esnasında takıldı. SLMB lenf testleri de ameliyatta yapıldı. Bittiğinde 3 gün hastanede kaldım ve sonrasında evde dinlenmeye devam edildi. Kan torbaları her yanımdan sarkıyor ve ben kollarımı hiç hareket ettiremiyordum.Direnler çıktıktan ve evimde normal yaşantına dönebilirsin dedikleri zaman ise bu işin fizikselden öte psikolojik boyutunu yaşadım. Uzun süre banyoya girip kendimle yüzleşemedim ben, ameliyat izleri halen her yanımda bana hiç unutma yaşam kısa der gibi duruyor..Su damacanasına bile basmak kendi ayakkabını kendin bağlamak ne büyük nimetmiş anladım..Kadınlığımdan eşime sevdiklerime verebilecek ve veremeyeceklerimden utandım...Zor yani arkadaşlar...Sağlık en kıymetli servetmiş bunu öğrendim...ameliyat olalı 2 sene oldu ve silikonlarım kalıcı ancak alıştın mı dersen evet alışmak denirse alışıyorsun ama hiçbir zaman eski halin olmuyor çünkü yanma, ağrı vs yapabiliyor. Bir kilo birşey taşımak kolları güçsüzleştiriyor.Yani yaşadıklarını hayat hep hatırlatıyor...Allah kim şifa diliyorsa şifasını versin..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…