makyaj yapmayı çok iyi kıvırırım elimden geliyor ama kendime yapmayı sevmiyorum çok sıkılıyorum nedense.sür,rütüşla,düzelt,sil offff artık sıkıcı geliyor.geçen yıllar bayılırdım halbuki.eve misafir gelince yada tek başıma evdeysem yapmam makjay.arkadaşlarında dediği gibi alıştırmaya çalışıyorum gözümü.alışıyorm da amaaa...giyinip saçını başını tarayınca illaki makyaj şart oluyor.yani makyaj derken cilt tonunu düzgüleştirmek,kalem ve rimel.fazlası - artık benim için tabi - düğün makyajına giriyor.far sürmeyi gereksiz buluyorum gündelik hayatta.yok pembe giymişsem mor far,sarı giyinmişsem kahve far..ne gerek var.takılarla veya ojeyle de bu bütünlük sağlanabilir.
yalnız geçen aylarda otobüste bir kız gördüm en fazla 25 yaşındaydı.nasıl güzel bir cildi vardı anlatamam.o kadar yakınımdaydı ki belli yani 1 gr.makyaj yok.o cildi,kirpikler,dudaklar.valla ben bile kadın halimle azıcık kıskandım ve bayıldımm