- 21 Kasım 2007
- 208
- 0
- 41
36 yaşındayım ve 14 yıllık evliyim,severek evlendim,evlendiğimizde eşim özel sektörde maaşlı çalışıyordu,bense ev kadınıydım,hala da öyleyim ya:))neyse,gelin olurkenki çeyizim sandık çeyizi ve yataktan ibaretti,ne masa sandalye ne de oturma odası hiçbirşeyimiz yoktu,üstelik yardım edenimizde yoktu.
Eşim çalıştı ben biriktirdim,önce masa sandalye peşinden diğer eşyaları almaya başladık,maddi zorluk çektik belki ama sevgimizden hiçbirşey kaybetmedik,şimdi çok şükür herşeyimiz var,en önemlisi dünya tatlısı 13 yaşında bir kızımız,sağlığımız ve hala tükenmeden hatta artarak dahada büyüyen kocaman bir sevgimiz var.
Ben şanslı kadınlardanım:1hug:
Bunca yıllık tecrübeme dayanarak diyorumki,eğer iki kişi birbirini gerçekten çok sever,sayar ve zorluklara göğüs germesini becerebilirse,eşini anlamayı,dinlemeyi,şükretmeyi ve sabretmeyi bilirse bal börekte yese kuru soğanda yese evlilikleri sürer gider.
Kızım ilerde evlenmek istediğinde damadımın parası pulu olmuş evi barkı olmuş önemsemem,
insan evladı olsun,namuslu,dürüst ve çalışkan olsun bu bana yeter.
sizi okuyunca duygulandım ailemin evlendiği ilk yıllardaki durumu aklıma geldi onlarda çok zor düzen kurmuşlar ama şimdi çok şükür durumumuz çok iyi ben nişanlıyım nişanlım iyi eğitimli ama madi açıdan biraz iyi değil ama onu o konuda hiç sıkmadım bi yüzükle nişanladım onun yanımda olması bana yetti ama şimdiki insanlar buna tahammül edmiyo herşeyim olsun hiçbi sıkıntı çekmiyeyim istiyolar emeksiz yemek olmaz evlenirken nasıl seviyosan sıkıntısı olduğunda çekiceksin çünkü evlilik bunu gerektiriyo huzursuzcum kafanda böyle bi ikilem varsa takma hiç allah o sıkıntılarım mükafatını verir canım