- 23 Ağustos 2019
- 30
- 16
- 25
- Konu Sahibi bukresoydan
- #1
merhaba.. daha oncede buraya yine cok bunaldıgım bi donem sizlerden fikir almak icin boyle yazmıstım sizle konusmak sizlerden fikir almak bana cok iyi geldi o yuzden tekrar buraya yazmak istedim.. umarım sıkılmadan okursunuz.. yazmaya baslarken bile aslında hangi birini yazsam ki diye düsündüm o kadar cok sey yasıyorum ki hayatımda. daha once bi kac kisi burda yasadıgım olayları kucumseyip daha kucuksun diyerek alaycı sekilde konustu eger boyle bir sey diyecekseniz lutfen hic yazmayın ben gercekten fikir almak istedigim icin yazıyorum sizlere.. icten ve samimiyetinize guvenerek yazıyorum bunları. oncelikle 21 yasındayım universiteye gidiyorum 4 senelik bi iliskim var ama erkek arkadasım o kadar kaba ve saygısız davranıyor ki bana. surekli kufur ediyor agıza alınmayacak sekilde asla boyle bir insan degildi o da univerisiteyi kazanip gittiginde okulunda fenerbahce tirbunlerine filan girdi sonra nolduysa oldu cocuga.. ben su an onu tanıyamıyorum o kadar farklı ki. ve hayatımın en cok ona ihtiyacım oldugu bir donemdeyim babam iflas ettigi icin hayatım bir anda degisti ve psikolojik olarak cok agir seyler yasadim. simdi ilerleyen gunlerde haciz muhabbetleri vs. seyler var anlarsınız.. bu durumları cevremden kimseye anlatamıyorum tek anlattıgım erkek arkadasım onu en yakın arkadasım olarak gordum hep ama bana destek bile olmuyor. hatta sunu dedigi bile oldu; ''senin dertlerinden biktim, banane sorunlarindan, ben ilgilenmiyorum, ben napiyim yani sizi ben mi kurtaracam'' gibi cok seyler soyledi kavga aninda, sinirle bile olsa. bende yaklasik 1 sene boyunca ona hayatima dair hicbir sey anlatmadim bu yuzden anlatamadim. hep cok mutluymusum gibi devam ettim zaten o da hic sormadi bana.. sen kendin anlat ben mi sorucam sana sorunlarını dedi hep.. ama simdi bu haciz muhabbetleri de olunca ondan baska kimseye anlatamazdim onu yanimda istedim kim istemez ki.. kolay kolay her seyini anlatabilen, dertlesen bir insan degilimdir sorunlarimi hep tek basima cozmeye calisirim ilk defa ondan bir sey istedim aglaya aglaya telefonda sana bu ara cok ihtiyacim var bak bu olaylar yasanıyor su an iyi degilim yanimda ol lutfen dedim.. ertesi gun bana bir nasilsin nasil oldun diye bile sormadi en ufak bir kavga ettigimizde bile sesini yukseltti yine kufurler, bagiris cagiris.. kizin sorunlari var kırmıyım üzmiyim diye hic dusunmedi. hatta anlattıgımda bile icinden bi cız ettigini bile sanmıyorum.. kardesinin dogum gunu vardı ona cagirdi beni, bende halim olmadigi icin ve pandemi sebebiyle gitmek istemedim sonra tamam dedi ben sehir disina cikicaktim ertesi gunu 1 hafta kalicaktim uzak kalicaz diye soyledim ona belki bir kere insanlik yapar gel hadi disari cikalim yaninda olayim gitmeden goruselim der diye bekledim.. demedi. ertesi gun oldu, ben kardesinin dogum gunune gitmedim arkadasimla hava almaya ciktim bu yuzden bir ton laf yedim. kardesinin dogum gunune gitmemisim ama arkadasimla cikmisim disariya filan.. o da her zamanki gibi hayal kirikligina ugratip bana gitmeden goruselim gel demek yerine hergun beraber oldugu arkadasinin evine nargile icmeye gitti. soyledim ona dayanamadim senden ilk defa bir sey istedim gitmeden bi gel goreyim bile demedin dedim bana demedigini birakmadi sana hesap mi vericem vs. yine dogum gunu muhabettine getirdi, sen benden ne istiyosun ya yeter artık bıktım senden filan dedi.. ben o gece dayanamadim uyuyamadim uzuntuden o kadar cok ustume geliyor ki bana gercekten kendimin iliskide hep sorun cıkarttıgımı, benim hep bir seyleri buyuttugumu inandırtmaya calısıyor bana. sen hastasın psikologa git filan diyor surekli kendimi sucluyorum hep.. ne zaman ona kırılsam donup dolasıp ben suclu oluyorum anladınız dimi.. ben cok saf bi insanim bu yuzden de hep uzulen taraf oluyorum kimseye kiyamiyorum nolursa olsun.. bu yuzden kıyamadım yine kendimi sucladım ertesi gun gittim evlerine kardesine supriz yapip dogum gununu kutladim kardesi cok sevindi ama erkek arkadasim yuzume bile bakmadi. yine kavga ettik sonra gününde yapmadın ertesi gun yapsan ne degisir filan tarzı bir suru sey soyledi. ben ne yapsam yaranamıyorum ayrılamıyoruz da iste boyle bi döngü. en son yasadıgımız olayı anlatmak istedim size buraya kadar okuduysanız tesekkur ederim hepinizden.. ben ayrılma gücümü su an kendimde goremiyorum dedigim gibi yasadıgım sorunlar yeterince büyük. evet aslında bir nevi zaten yine yanımda degil tek basıma ustesinden gelmeye calisiyorum ama sorun da su; ben her seyin farkinda olmama ragmen ayrılamıyorum. aptallık diyin, salaklık diyin, hepsinin farkındayım bitmesi gerektigini de biliyorum cok sey yasadık yani boyle buraya yazamam eger merak ettiginiz bir sey varsa sorabilirsiniz o sekilde anlatırım.. her gece aglıyorum hem ona cok ihtiyacım var hem de bana en uzak kisi o. 4 seneyi nasil unutabilirim? lutfen bana akıl fikir verin o bana gel dese ben kosa kosa gidecek kadar cok seviyorum o da seviyor biliyorum ama bazen iki kisi bir araya ne kadar isterse istesin gelemez ya, biz oyleyiz iste. o ayrilmiyor, ben zaten ayrilamiyorum.. her gece dua ediyorum kalbimin bir an once soguması icin. cok yoruldum artık onsuzlugu dusunemiyorum ama onunla da yapamıyorum.. nasıl cıkıcam bu cıkmazdan? aranızda boyle uzun iliskisini bitiren oldu mu? bana yol gosterin nolursunuz.. 
beni cok iyi anlarsiniz bu durumda.. cok sevindim sizin adiniza umarim gosterdiginiz cesareti bende gosterebilirim bir gun.. cok korkuyorum ayrilmaktan cok pisman olursam, cok daha uzulursem ona yine ihtiyacim olursa diye korkuyorum. ve hayatima yeni birini bende alamam artik kolay kolay ona guvendigim gibi kimseye guvenemem her sey o kadar garip ki sadece canım yanıyor anliyorsunuz dimi.. onsuzluga alisabilir miyim bilmiyorum abla. yasadigim onca seyin ustune bunu da kaldirabilir miyim bilmiyorum
