Zor bir durum gercekten..Biri can, biri canan...
Her iki durumda da ilerde "keske"lerle ya$ama riskin var..
Aileni bir noktada anlayabiliyorum ama bu kadar ön yargili davranip,hic bir acik kapi birakmayip kesip atmalari da cok acimasizca geldi bana..
Bu durumda onlarin bu önyargilarini bi sekilde yikmak da sana düsüyor arkadasim..
Öncelikle olaya onlarin gözüyle bakmayi dene;
biliyorsun,bu devir bize "iki gönül bir olunca samanlik seyran olur" mantigiyla hareket etmeyi coktan unutturdu bile, burda anlasalim..
Parayla saadet olmaz derler ama maalesef parasiz da olmuyor..
Sevdigin gence bu konuda güveniyor ve onun bir evi gecindirebilme sorumlulugunu üstlenebilecegini (ojektif olarak! ) düsünüyorsan, ve EN EN önemlisi; ailen onu sana layik görmedigine göre maddi durumun ve standartlarin onun sana verebileceklerinin üstünde,
bunu kabullenebilip "Evet,ben azla yetinmesini de bilirim" deyip kendine meydan okuyabiliyosan,
evliliginizde bi problem yasayacaginizi zannetmiyorum..
Tabii ben isin maddi kismina deyindim, sevdiginin huyunu-suyunu bilip,sana uyup uymadigini su gecen 3 sene icersinde anlamissindir herhalde..
Aileni ikna etmeyi gelince; sevdigini onlarla tanistirmani tavsiye ederim..
En azindan kafalarindaki "egitimsiz cahil" imaji silinir ve senin onu neden sectigini daha iyi analiz edebilirler..
Ayrica her üniversite bitireni "egitimli" diye adam yerine koysaydik ohoo..
Sevdigin de pekala aklini kullanip kendini gelistirebilir,bunun icin bilmemkac tane üniversite bitirmesine gerek yok..