Arkadaşlar merhaba daha önce de buraya bir konu açmıştım kızımla alakalı. Şimdiki konum çok farklı. Kızım 3 yaş 2 aylık. Uyaran eksikliği sebebiyle konuşmuyor genellikle kucakta olmak istiyor zaman zaman da gece uykuları problemli oluyor. Doğduğundan beri kucakcıydı eşim de ev işleri konusunda çok anlayışsız ütüsünü yapamasam bir hafta mesala evde büyük kavgalar çıkartır ama çocukla bir saat oyna ütüyü yapayım desem oynamaz hele ki şuanki özel eğitim sürecimizden dolayı özel durumumuzdan dolayı daha da kaçıyor destek olmaktan. Kızımı tek başıma büyüttüm bunu yaparken hatalarım eksiklerim oldu çizgi film açıp ev işi yaptığım için şuan özel eğitim alıyor. 1,5 yıldır bu sürecin içindeyiz otizm şüphesiyle boğuştum hatta hala boğuşuyorum. Bu süreçte kendimi çok yalnız hissediyorum. Çok uykusuz ve yorgunum kızım gerçekten çok zor bir çocuk. Hani şöyle oyuncaklarıyla oynasa ben de evin işini yapabilirim ama maximum on dk oyalanıyor sonra ilgi istiyor ilgilenemezsem öfke krizine giriyor ya da evi dağıtıyor pisletiyor ilgi çekmeye çalışıyor çocukla her dk ilgilenmeye çalışıyorum elimden geleni yapıyorum ama bu kez de ev işleri aksıyor. Eşim eve yardımcı da almaz çok karşı çünkü annesi iki çocuk büyütmüş hem de babasıyla arıcılık yapmış hem de ev işlerini iyi yapmış ama benim çocuğum inanın çok zor konuşamıyor bir de henüz üstünü değiştirmek dahi zor durmuyor hele ki sabah uyandığında hep ağlıyor huysuz oluyor. Ailem ve eşimin ailesi destek oldular ben işimi yapayım diye gezdirdiler baktıkları oldu gece kaldığı oldu kızımın. Ben hastayken yatılı baktı kayınvalidem. Benim ailem de eşimin ailesi de kızımı çok sever ilgilenirler. Benim tek sorunum şu. Şimdi yaz geldi annem katçı emekliliğine 3 yıl kaldı akşam 6 da geliyor eve aşırı yorgun vaziyette. Günde 30 oda temizliyor nerdeyse annem 48 yaşında. Kayınvalidem 62 yaşında bel fıtığı var ağır kaldırınca beli ağrıyor. Ve yazın kayınbabam afyona gidiyor 3 ay kalıyor kayınvalidem evlerinin yanında bal dükkanı var oraya bakıyor müşteri gelince zile basıyor inip müşteriye bakıp yukarı eve çıkıyor. Kışın Allah razı olsun çok destek oldular bana haklarını yiyemem ama çok yorgunum çok bunaldım artık biraz dinlenmek gezmek istiyorum. Çocukluk arkadaşım çağırdı bir geceliğine 2 saat uzaklıkta benden. Çok istiyorum gitmek kayınvalideme sordum biraz gönülsüz şekilde tamam dedi uykuları düzeldi mi dedi kucakçı mı gene dedi. Moralim bozuldu. Eltim var kayınvalidem ve kayınbabama hep laf sokar ben bile şok olurum kocaman insanları azarlar. Kayınvalidemler bana dert dökerler diğer gelinleri ile alakalı eltim bana bile laf sokar eşim annesinde sabahları kahvaltı ediyor diye bile bana laf soktu ben laf sokabilen bir insan değilim biriktirip patladım bir kere 1,5 yıl konuşmadık. Benden 6-7 yaş büyük kendisi ama hiçbir gün saygımı kaybetmedim haketmese dahi. Kayınvalidemlerle arası çok kötüydü asla oraya gitmek istemiyordu ben ikna ettim onlar büyüğümüz eşimizin ailesi küslük yapma boşver yaşlı insanlar bizim gibi düşünemez dedim. Kayınvalidemlere de ona kızdıklarında hep onu da anlayın dedim. Ben şimdi yazacaklarım için yargılanmak istemiyorum çünkü hiç öyle eltilerin savaşı yapacak bir insan olmadım hep abla dedim eltime çocuklarını çok sevdim aldım gezdirdim bizim evde yatılı kalsınlar kızımla oynasınlar diye yalvardım çocuklar da beni çok sever can yengoşumuz derler bize gelmek için can atarlar. Ama eltim sanırım eşim babasıyla çalışıyor ortak diye kazancı iyi diye kıskanıyor o da ayrı bir konu eskiden eşimin abisi bu işi yapıyordu ama ailesinin istemediği bir kızla evlenmek istedi ailesi asla olmaz dedi o da biraz asidir işi gücü evi rest çekip terketti kayınvalidem ve eşim yalvardı kayınvalidem mektup bile yazdı işine gücüne evine dönsün diye kabul etmedi bir süre sonda kayınbabam tek zorlandığı için eşime teklif sundu biz sevgiliydik o zmaan elin işinde çalışma gel benle çalış ben de yoruluyorum dedi eşim de kabul etti. Şimdi eşimin abisi el işinde çalışıyor tabi eşime göre daha az kazanıyor o yüzden hep bize imalı laf sokuyorlar. Neyse sonuca gelirsek kayınvalidem çok iyidir onu çok seviyorum annemden çok bazı noktalarda yanımda olur bende kendi anneme yapmadığım bazı şeyleri onun için yaptım. Hep saygılı ve sevgi dolu oldum her işine koştum hergün aradım sık sık gittim zaten 16 yaşımda sevgili oldum eşimle 12 yıldır hayatlarındayım benim saçlarımı bile tarardı kayınvalidem hasta olsam hemen elinden geleni yaptı. Ben de onun için ne geliyorsa elimden yaptım . Eltim hep kaçtı iş olunca bunu herkes fark etti gene de kayınvalidem torunları uzaklaşmasın diye kırmadı haksızlık yapmadı iki gelinine eşit yaptı herşeyi. Ama şimdi ben çok yoruldum dinlenmek bir gün gezmek istiyorum kayınvalidem eltim işe girdi 20 gün çocuklarına baktı tatile gitti 5 gün baktı çocuklara. Eşiyle yemeğe gitti alkollü olurlar diye baktı. Şimdi ben de 1 gün gezmek istiyorum bana biraz gönülsüz davrandı bakmak istemiyor gibi ama beli ağrıyormuş gene de bakmam demedi. Ama ben bozuldum biraz açıkçası çünkü benim çocuğum da sonuçta torunları ben de inanın yorgunluktan öldüm artık eşim sıfır destek bir kere kendim paramla eşimden gizli kadın tuttum derin bir temizlik yapsın diye işten erken geleceği tuttu yakalandım balık kızartmıştım sofrada balıkları aldı aldı salonun ortasında halıya parçaladı. Annemler bütün kış hep destekti sağolsunlar sürekli kızımı gezdirdiler sosyalleştirdiler. Şimdi o da sabah 6 da kalkıyor yatılı kalamaz orda bir de kayınvalidem uyutma konusunda çok başarılı. Sizce ne yapayım eşimle tartıştık eşim annesine çok bağlı hatta aşık denecek kadar sever çok hayırlı bir evlattır hiç kıyamaz annesine bu duruma hiç kızmam çünkü annesi sonuçta öyle olsun isterim hatta. Ama bugün tartışınca eltimin çocukları hep kalıyor onlar torun da bizimki elin çocuğu mu ben de çok yorgunum kimsem yok bir gün dinlenmek benim de hakkım değil mi ben de insanım bunaldım tükendim artık diye bağırdım. Bi de eşim ve ailesi çok istedi çocuk yapmamızı ben 2-3 sene beklemek istedim yeni işe başlamıştım 6 aylık evliyken hamile kaldım. Bir de kızımın özel süreci çok yoruldum. Ha bir de şunu söyleyeyim öyle devamlı kızımı bırakan biri değilim ev işi yapabilmek için bıraktım hep bugüne dek anneme ve kayınvalideme. Aslında kızdığım şeylerden biri de eltime o kadar kızmalarına rağmen her istediklerini yapmaları yapsınlar tabiki ama beni artık anlamamaları…. Sizce ne yapayım o kadar yoruldum ki artık çocuğuma tahammülsüzleşiyorum desteğe ihtiyacım var artık
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Lütfen anlayışla yardımcı olun:(
- Konu Sahibi gzm9995
- Başlangıç Tarihi
İşe kocanıza kızmakla başlayın. Öz çocuğuna bakmayan, karısına merhameti olmayan bu adamla bir ömür geçirebileceğinize inanıyor musunuz ?
Adamın kızının konuşup konuşmaması dahi umrunda değil. Tek derdi kendi göz zevki bozulmasın, evi istediği gibi düzenli bulsun.
Eşiniz bu terbiyesizliği yaptığında siz ne yaptınız ?
Tek derdiniz arkadaşınızla gezmek öyle mi? Böyle pislik lanet bir adamı hemen boşayın, merhametsiz pislik! Kusura bak ya da bakma sinirim tepeme çıktı! Keşke hiç hamile kalmasaydınız yazık!
İstediğiniz zaman bağırıp çağırabiliyorsunuz madem kızınıza destek konusunda da bağırın! Sinirim bozuldu
İstediğiniz zaman bağırıp çağırabiliyorsunuz madem kızınıza destek konusunda da bağırın! Sinirim bozuldu
Gezmek değil inanın çok yoruldum kızımı da götürmek istedim ama o kadar kucakçı ki yolda yürümek dahi istemiyor. Aslında gezmek için değil bildiğim yer gideceğim yer de nefes alabilmek istiyorum. O kadar uzun zamandır kendime zaman ayıramıyorum ki benim yerime kendinizi de koyun lütfen.
Eşim konusunda da her gün her saniye mücadele ediyorum insan gibi söylüyorum yüzlerce kez kavga ettim. Çocuk bizim kavgamızdan çok etkileniyor korkuyor. Tüm yük benim omuzlarımda. Eşim sadece maddi destek. Ayda 15 bin kızımın eğitimine gidiyor kreşe başladı bu hafta 12 bin de o. Ayrılsam bunların hepsini ödeyecek mi artı ev kiram masrafım olacak. Mesleğim var kızıma bakan olmadığı için icra edemiyorum kıyamadım da bırakmaya. Ardından konuşmaması… çalışabilecek durumda olsam şuan kimseye eyvallahım olmaz
Ailem verdi parasını diye bağırdım o da o parayı çocuğun eğitimine harcayabilirdin dedi. Evde herkesin parası ayrı mı dedi.Kavga bağırışlar. Anlatsam da anlamıyor ki. Annene bıraksak işimi yapsam dediğimde çocuk kucaktan inmiyor yemek bile yaptırmıyor kadın yoruluyor diyor ama ben her saniye o durumdayım anlamıyor. Annesini çok seviyorum hep arkamda oğluna da kızıyor bu konuda zaten sırf o yüzden kayınvalidem kırılmasın diye bazı şeyleri uzatmıyorum
Eşim çocukta sıkıntı yok sadece geç konuşacak diyor. Gittiğimiz çocuk psikiyatrisi dahi konuştu onunla eşin evi falan boşverecek ev işini ortak yapın çocuğunuz düzelene kadar dedi orda tamam dedi sonra gene aynı.
Çocuğumun eğitim süreci olmayıp çalışabilsem çoktan evi terk etmiştim…
Çocuğum konuşsa bu eğitim süreci bitse çalışabilsem herşey düzelecek gibi ama onun da net bir zamanı yok. Dipsiz bir kuyudayım şuan güçlü olmaya çalışıyorum evladım için. Kızım da babasına çok düşkün konuşmasa da her akşam babasının gelme saatine doğru konsoldaki aile fotoğrafımızı getiriyor bana babasını gösteriyor…
O noktaya geliyorum ama işte…
Gelin lütfen çoktan haketmiş
Tek odağınız yavrunuz olsun
Evi temiz görmek isteyen ya eline bezi,süpürgeyi alacak ya da parasına kıyıp yardımcı tutacak
Siz alttan aldıkça her dediğini yaptıkça haklı görecek kendini
Kreşe başladı zaten kızım oryantasyon sürecinde şuan tam olarak gittiği zaman ben de yeniden iş hayatına döneceğim inşallah eşim ben çalışmadığım için de bana biraz yükleniyor yani daha doğrusu kendisi çalıştığı için en önemli olanı o yapmış gibi davranıyor
Kadının evdeki emeğini görmeyen klasik erkek desenize
Bu durumda çalışın mutlaka tabi ve bu adama sizin yerinize olsam bir dakika tahammül etmem
Kesinlikle öyle. Ben kızımı 1 saat eşime bırakıyorum mesela geldiğimde ölmüş oluyor çok yordu beni diyor şunu bile düşündüm ya doktora gidip durumu anlatsam bana iki gün yatış verse o sürede uyusam bi dinlensem eşim de çocukla ev hayatının ne kadar kolay olduğunu görse
2 gün yatsanız kendi bakmaz kiKesinlikle öyle. Ben kızımı 1 saat eşime bırakıyorum mesela geldiğimde ölmüş oluyor çok yordu beni diyor şunu bile düşündüm ya doktora gidip durumu anlatsam bana iki gün yatış verse o sürede uyusam bi dinlensem eşim de çocukla ev hayatının ne kadar kolay olduğunu görse
Annesine baktırır
Yada sizden önce kendi gider yatmaya
Çok haklısınız bian gelmedi aklıma bu
Üzülmenize vesile olacak cümleler kurmak istemem ama, madem burada paylaştınız şöyle söyleyebilirim kayınvalidemiz veya annemiz bizim evlatlarımıza bakmak zorunda değiller. Yaşı geçmiş bel fıtığından bahsediyorsuMuz İnanın çeken bilir o acıyı yıllarca çektim en son ameliyat oldum. Yeğenimi çok seviyorum ama 5 dakikadan fazla kucağımda tutamıyorum mesela. Siz bırakıp gideceksiniz çocuk extra huysuz olacak extra kucak isteyecek kayınvalidenizin tereddütlerini yaşayan biri olarak çok iyi anladım... aileyiz iyi günde kötü günde yanımızda olurlar olsun isteriz de.
burada asıl mevzu eşiniz; nasıl insan eşinden her işi bekleyip suya sabuna dokunmaz yani o çocuk ikinizin evladı annesine kurulup alınmayın eşinizle bilemiyorum değişir mi yapısı ama onunla sorunları çözmeye çalışın... eve temizlikçi geldi diye nasıl o şekilde davranabilir merhamet vicdan denen bi kavram yokmu bu adamda çok üzüldüm gerçekten. Umarım eşiniz halinizden anlar biraz olsun yardımcı olur yuvanızda...
böyle güzel bir mesaj yazmışsınız nasıl üzülürüm gerçekten kibarlığınız için çok teşekkür ederim öncelikle. Kayınvalideme biraz kırıldım belki de eltiminkilere hep bakıp benimki zor geldiği için. Ama onu anlıyorum benim çocuğum gerçekten zor hep kucak istiyor eltimin çocukları öyle değil iki kardeş oynuyorlar kayınvalideme çok seviyorum sanki annem gibidir burada da dediğiniz gibi eşimin bana destek olması gerekiyor biraz olsun yükümü alması gerekiyor konuştum onunla ona böyle giderse ayrılmak zorunda kalacağımı söyledim çünkü böyle yaptığı için mutlu olamıyoruz çocuğumuz da üzülüyor o da anladı gibi beni dün kızıyla bayağı gezdi oynadı inşallah hep böyle gider size de çok teşekkür ederim
