• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Lohusalık depresyonu galiba

Namename

Namename

Guru
Kayıtlı Üye
12 Aralık 2012
1.855
2.154
333
İyi akşamlar,
Doğum yapalı 11 gün oluyo.Doğumdan sonra 2.gün evime geldim.Hastanede hiç bişeyim yoktu.Hatta bebeğime baktıkça mutluluktan ağlıyodum.
Eve geldiğimden beri annem benimle yakın oturuyoruz.Arada 2-3 saatliğine evine geçip geliyo.
Son bir haftadır içimde darlık var.Sebepsiz yere birden ağlamaya başlıyorum.Bebeğimi çok seviyorum ama onunla yalnız kalmakta istemiyorum korkuyorum.Eşim annem hep yardımcı o konuda çok şanslıyım.
Şükrediyorum bebeğim sağlıklı Allah aratmadan verdi bize bunun bilincindeyim.Ama elimde değil.Birden bi karamsarlık kaplıyo içimi nefes alamıyo gibi oluyorum.Kötü bi anneymişim gibi hissediyorum.Minicik ve bana muhtaç.
Lohusalığında bu tarz duyguları yaşayan var mı? Yaşadıysanız nasıl aştınız? Doktor desteği almayıda düşünüyorum belki burası biraz içimi rahatlatır.
 
Merhaba. Gözünüz aydin. Anali babali büyüsün insallah. Dogumdan 3. Gün ve 6. Gün arasinin sonrasindan hormon değişikliklerden dolayi birdenbire böyle bir duygusallik ve aglama krizleri olabilir.. O kendiliğinden bir kac gün icinde geçer. Ama bu durumunuz bir haftadan fazla sürüyorsa lütfen doktora gidin ve kan. Tahlili de yaptırın. Anneniz bu durum sürdükçe yanınızda kalsin. Hem size destek olur hem. Kendinizi daha güvende hissedersiniz. Cok gecmis olsun
 
Namename .!.:
İyi akşamlar,
Doğum yapalı 11 gün oluyo.Doğumdan sonra 2.gün evime geldim.Hastanede hiç bişeyim yoktu.Hatta bebeğime baktıkça mutluluktan ağlıyodum.
Eve geldiğimden beri annem benimle yakın oturuyoruz.Arada 2-3 saatliğine evine geçip geliyo.
Son bir haftadır içimde darlık var.Sebepsiz yere birden ağlamaya başlıyorum.Bebeğimi çok seviyorum ama onunla yalnız kalmakta istemiyorum korkuyorum.Eşim annem hep yardımcı o konuda çok şanslıyım.
Şükrediyorum bebeğim sağlıklı Allah aratmadan verdi bize bunun bilincindeyim.Ama elimde değil.Birden bi karamsarlık kaplıyo içimi nefes alamıyo gibi oluyorum.Kötü bi anneymişim gibi hissediyorum.Minicik ve bana muhtaç.
Lohusalığında bu tarz duyguları yaşayan var mı? Yaşadıysanız nasıl aştınız? Doktor desteği almayıda düşünüyorum belki burası biraz içimi rahatlatır.
Genişletmek için tıkla...
Anali babali büyüsün.. bu durum gayet normal.. madem anneniz de destek oluyor.. ağrı sizi yoksa gunde 1 saat disari cikin, en basitinden bi ekmek almaya bile ciksaniz havanız değişir.. arkadasim 15 gunde annesine birakip esiyle yarim saat bile olsa cay icmeye yakin bi cafeye gidiyordu, havam değişsin ve depresyon vs olmasın diye..
 
Normal canım. Anormal olan bu ruh durumunun uzun süreli olması.
Yeni doğurdun hormonların da daha yerine oturmadı.
Bu dönemde yemene içmene dikkat et, bebeğini de bol bol emzir. Dışarıya çukın bebekle birlikte dolaşın.
Bebeğini göğsüne al hissetmeye çakış o da sana yumulur zaten.
Bazen bağ kurmak zaman alır ama bir kere kurdun mu bir daha bozulmaz.
Geçiçi bir durum üzme kendini
 
Beneğiniz hayırlı olsun. Tarif ettiğiniz dıyguların aynısını yaşadım. Birebir aynısını. O günleri düşündükçe halen fena oluyorum. Benim bu deoresif halim 6 ay sürmüştü. Öyle kalacak diye çok korkmuştum. Eninde sonunda geçiyor ama şimdi çok pişmanım doktora gitmedim diye. Keşke terapi falan görüp o güzel günlerin tadını çıkartsaydım :( lütfen fazla kafaya takmayın. Geçeceğine inanın. Ben kimseyede anlatamamıştım hissettiklerimi. Sanki sadece ben bunları yaşıyormuşum gibi acı çekmiştim. Lütfen siz benim düştüğüm hataya düşmeyin. Mutlaka yardım alın. Mutluluklar diliyorum
 
Depresyon değil bu lohusalık hüznü. Hemen her lohusada oluyo nerdeyse. Benim de 26 gün oldu ilk haftalar dediğiniz gibiydim artık normal hayatıma dönmüş gibiyim. Minicik bi melek var gözümün önünde deliriyorum onun için.. Ki 2.evladım bir de. Ona bakınca her şeyi unutuyorum..
 
Merhaba,ben de doğum yapalı üç ay oluyor ,yeni yeni geçiyor depresif hallerim,sizin gibi mutsuzdum hiç geçmeyecek gibi ,hatta daha açık söylemek gerekirse bebeği kabullenemedim evet çok sevdim ,emzirdim,çok güzel ilgilendim ama eskisi gibi rahat olamayacağım düşüncesi çok zor geçti ama geçiyor emin olun.Üstelik sizin anneniz de yakınmış herkesin dediği gibi yarım saat de olsa muhakkak evden çıkın çok iyi gelir

Komik de bir şey söyleyeyim ,bu bahsettiğim benim üçüncü bebeğim ve üçüncü depresyonum sanırım benim tarzım böyle siz de bir süre sonra gülümseyerek hatırlarsınız
 
Pamukannesi83 .!.:
Merhaba. Gözünüz aydin. Anali babali büyüsün insallah. Dogumdan 3. Gün ve 6. Gün arasinin sonrasindan hormon değişikliklerden dolayi birdenbire böyle bir duygusallik ve aglama krizleri olabilir.. O kendiliğinden bir kac gün icinde geçer. Ama bu durumunuz bir haftadan fazla sürüyorsa lütfen doktora gidin ve kan. Tahlili de yaptırın. Anneniz bu durum sürdükçe yanınızda kalsin. Hem size destek olur hem. Kendinizi daha güvende hissedersiniz. Cok gecmis olsun
Genişletmek için tıkla...
Çok teşekkür ederim.Epey araştırdım iki haftadan fazla sürüyosa uzman yardımı alın deniyo.Düşünüyorum zaten.
 
Blueberrytimes .!.:
Normal canım. Anormal olan bu ruh durumunun uzun süreli olması.
Yeni doğurdun hormonların da daha yerine oturmadı.
Bu dönemde yemene içmene dikkat et, bebeğini de bol bol emzir. Dışarıya çukın bebekle birlikte dolaşın.
Bebeğini göğsüne al hissetmeye çakış o da sana yumulur zaten.
Bazen bağ kurmak zaman alır ama bir kere kurdun mu bir daha bozulmaz.
Geçiçi bir durum üzme kendini
Genişletmek için tıkla...
Teşekkürler.Kucağımdan indirmiyorum zaten.
 
kukrim27 .!.:
Kötü bir anne olduğunuzu düşündüren sebep yada sebepler ne ki?
Genişletmek için tıkla...
Ruh halimi hissediyosa diye.Normalde kucağımdan indirmiyorum öpüyorum kokluyorum bunlar içimden geldiği için yapıyorum ama bazen öyle oluyoki sanki benim değilmiş gibi geliyo.
 
zencefilli limonata .!.:
Beneğiniz hayırlı olsun. Tarif ettiğiniz dıyguların aynısını yaşadım. Birebir aynısını. O günleri düşündükçe halen fena oluyorum. Benim bu deoresif halim 6 ay sürmüştü. Öyle kalacak diye çok korkmuştum. Eninde sonunda geçiyor ama şimdi çok pişmanım doktora gitmedim diye. Keşke terapi falan görüp o güzel günlerin tadını çıkartsaydım :KK43: lütfen fazla kafaya takmayın. Geçeceğine inanın. Ben kimseyede anlatamamıştım hissettiklerimi. Sanki sadece ben bunları yaşıyormuşum gibi acı çekmiştim. Lütfen siz benim düştüğüm hataya düşmeyin. Mutlaka yardım alın. Mutluluklar diliyorum
Genişletmek için tıkla...
Çok teşekkür ederim.Eşimle ve annemle paylaştım.Bi hafta daha beklicem bi düzelme olmazsa yardım alıcam.
 
Namename .!.:
Ruh halimi hissediyosa diye.Normalde kucağımdan indirmiyorum öpüyorum kokluyorum bunlar içimden geldiği için yapıyorum ama bazen öyle oluyoki sanki benim değilmiş gibi geliyo.
Genişletmek için tıkla...
Alışacaksın canım. Sen de onunla beraber öğreneceksin Anneliği.
Yeni yeni güçlerini özelliklerini keşfedeceksin.
Bunların karşılığında mutlulukların çoğalacak.
Aklına güzel şeyleri getir, yürüdüğü günleri koşa koşa boynuna sarılıp anne dediği günleri. Okula başladığı günü hayal et.

Şimdi daha çok yenisin böyle hissetmen normal. Bebeğin sana çok güzel öğretecek Anneliği merak etme.
 
Ahh o lohusa depresyonunu bana sor off ne çekmiştim. Şimdi 2. hamileliğim deli gibi seviniyorum ama hala acaba tekrarlar mı korkusu yaşıyorum. Bebeğime sırtımı dönüp uyur uyanacak diye aklım çıkardı. Sürekli nefesim daralıyor sinir, mutsuzluk, huzursuzluk, bitkinlik, karamsarlık hepsiyle boğuşuyordum. Bebeğim doğar doğmaz ona aşık oldum diyen ya da herşeyin üstesinden kolayca gelen sakin anneleri gördükçe kendimden nefret ediyordum. Oysa ben nasıl rahatladım diye düşündüğümde aklıma bebegimi balkondan atmak falan geliyordu. Çok şükür geçecek diyerek kendimi kontrol etmeyi başardım ama bu durum 3 ay devam etti. Şimdi o günleri özlüyorum o haliyle oğlumu kucağıma verseler öpüp koklasam. O yüzden bilin ki bu günler geçecek ve siz bebeğinizin bu minicik halini çok özleyeceksiniz. Sakin olun ve kendinizi sürekli telkin edin.
 
hepsi-bu-kadar .!.:
Ahh o lohusa depresyonunu bana sor off ne çekmiştim. Şimdi 2. hamileliğim deli gibi seviniyorum ama hala acaba tekrarlar mı korkusu yaşıyorum. Bebeğime sırtımı dönüp uyur uyanacak diye aklım çıkardı. Sürekli nefesim daralıyor sinir, mutsuzluk, huzursuzluk, bitkinlik, karamsarlık hepsiyle boğuşuyordum. Bebeğim doğar doğmaz ona aşık oldum diyen ya da herşeyin üstesinden kolayca gelen sakin anneleri gördükçe kendimden nefret ediyordum. Oysa ben nasıl rahatladım diye düşündüğümde aklıma bebegimi balkondan atmak falan geliyordu. Çok şükür geçecek diyerek kendimi kontrol etmeyi başardım ama bu durum 3 ay devam etti. Şimdi o günleri özlüyorum o haliyle oğlumu kucağıma verseler öpüp koklasam. O yüzden bilin ki bu günler geçecek ve siz bebeğinizin bu minicik halini çok özleyeceksiniz. Sakin olun ve kendinizi sürekli telkin edin.
Genişletmek için tıkla...
Allah korusun ya bebegini balkondan atan kadin geldi aklima haberlerde seyrettim bence evde bol bol kuran okunmali dofumdsn snra biz okuyamayiz ama anneler okuyabilir yada telefondan fln hafif bir kuran sesi acik olabilir bence cok faydasi olacaktir cunku lohusasin ve cok aciksin herseye. Allah korusun gercekten
 
Sardunyayaa .!.:
Allah korusun ya bebegini balkondan atan kadin geldi aklima haberlerde seyrettim bence evde bol bol kuran okunmali dofumdsn snra biz okuyamayiz ama anneler okuyabilir yada telefondan fln hafif bir kuran sesi acik olabilir bence cok faydasi olacaktir cunku lohusasin ve cok aciksin herseye. Allah korusun gercekten
Genişletmek için tıkla...
Yok yok ben iyiyim artık. Lohusa depresyonu mu kaldı oğlan 5 yaşını bitirdi :) Artık aman düşerse diye bütün pencereleri ve balkonları demirlettim normal anne kıvamındayım:) Ama 2. Bebeğimde ne olurum nasıl olurum bilmiyorum inşallah eskiye dönmem. Şöyle iyi gibiyim kendine güvenim daha yüksek ama o hormonlar yok mu doğumdan sonra fıttırmam inşallah. Evet o anneyi ben de izledim kahroldum. Allah onu da kurtarsın aklı başında hiçbir anne küçücük bebeğine bunu yapamaz diye düşünüyorum. Gerçi özü kötü annelerde var.
 
hepsi-bu-kadar .!.:
Ahh o lohusa depresyonunu bana sor off ne çekmiştim. Şimdi 2. hamileliğim deli gibi seviniyorum ama hala acaba tekrarlar mı korkusu yaşıyorum. Bebeğime sırtımı dönüp uyur uyanacak diye aklım çıkardı. Sürekli nefesim daralıyor sinir, mutsuzluk, huzursuzluk, bitkinlik, karamsarlık hepsiyle boğuşuyordum. Bebeğim doğar doğmaz ona aşık oldum diyen ya da herşeyin üstesinden kolayca gelen sakin anneleri gördükçe kendimden nefret ediyordum. Oysa ben nasıl rahatladım diye düşündüğümde aklıma bebegimi balkondan atmak falan geliyordu. Çok şükür geçecek diyerek kendimi kontrol etmeyi başardım ama bu durum 3 ay devam etti. Şimdi o günleri özlüyorum o haliyle oğlumu kucağıma verseler öpüp koklasam. O yüzden bilin ki bu günler geçecek ve siz bebeğinizin bu minicik halini çok özleyeceksiniz. Sakin olun ve kendinizi sürekli telkin edin.
Genişletmek için tıkla...
Çok teşekkür ederim.Gerçekten hiç geçmicekmiş gibi geliyo.Bide o bana masum masum bakınca vicdan azabı çekiyorum kötü bi insanım diye.
 
Bende başlarda bebeğimle yalnız kalmak istemiyordum hiç hemde anneme 404gğn her gün yalvardım bizi bırakıp gitme diye hatta en son 40. Gün annem gitti kızımı susturamadım o ağlıyor ben ağlıyorum ookadar kötüydü ki tam 60 sürdü ben ne yaşadıysam berbattı birçok şey. Çok şükür geçti ama
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

stggg5
transformalnefes terapisiyle gebe kaldım
Yorumlar
5
Görüntüleme
3K
minikduma
minikduma
esrainci
3aylık bebeğimle boşanmayı düşünüyorum:((
2 3
Yorumlar
53
Görüntüleme
7K
ema1
ema1
Fahriye
Lohusalık
Yorumlar
0
Görüntüleme
18K
Fahriye
Fahriye
Back