Eskiden yaniiii yılllaaar önce çok aktif kullanırdım siteyi.Yaklaşık 10 yıldır uğrayamıyorum.
Bebeğim olduktan sonra öyle ihtiyaç duydum ki buraya! Arkadaşın da söylediği gibi…Seninle aynı duyguları yaşayan insanları dinlemek,okumak iyi geliyor.
Biz 3.ayı bitirmek üzereyiz.
Hamileliğim dahil doğumdan sonra ki süreç vs.beni o kadar zorladı ki…Hala da öyle.
Zihnimden geçen düşünceleri yazamıyorum bile buraya dışlanmamak için
Evden soğumak,çocuğa adapte olamamak,hiçbir şey yapmak istememek,dışarıda bir şeyler oluyor ve sen hapismişsin her şeyi kaçırıyormuşsun gibi düşünceler daha neler neler…
Eş! Ne kadar anlayabilir ki seni.Doğası farklı bir kere.
İnan tam atlatabilmiş değilim ve ne kadar süreceği düşüncesi bile beni daha çok bunalıma sürüklüyor.
Velhasılkelam;yalnız değilsin.Yaşadığın her duyduğunu aynı anda yaşayan bir çok anne var.
Sen ağlarken ağlayan bir sürü anne.Sen tükenmişken tükendiğini hisseden bir sürü anne.Sen sorgularken sorgulayan bir sürü anne.
Geçecek! Biliyor musun nefret ediyorum bu kelimeden…”Geçmiyor ulan geçmiyor.” diyorum ama şöyle bir düşününce doğru sanki :)
Her güzellik beraberinde zorluk barındırır unutma.
Ev almak için çalışmak zorundasın,çalışmak için yorulmak zorundasın,aşık olursun acı çekmek zorundasın. İyileşmek için bile hasta olmak zorundasın.
Biz buradayız
Guls_tscl sizin de yorumunuzu şimdi okudum. Aynı yollardan geçtiğim için yaşayan herkese geçecek kardeşim diye sarılmak istiyorum
o yazmak istemediğiniz duygular şey mi ya ben bebek istediğime emin miyim ya falan
ben bazen o noktaya gelirdim bunu kabullenip aştıktan sonra eşime itiraf etmiştim. Ama inanın geçecek. Çocuklu hayata öyle bir adapte olacaksınız ki. Şimdi çok şükür bıdır bıdır bizimle muhabbet eden bir kızımız var. İstediğimiz her şeyi beraber yapabiliyoruz artık. O hapislik o hayattan geri kalma hissi filan kısa bir süre. Sınrası beraber adaptasyon. Biraz sabır sadece
