bende yeni sayilirim hemde depresyonun orta yerinde hamile kalmıştım..şimdi doğum yaptım ilk günler inanılmaz hassastır ağlamaktan helak olmsutum ama niye ilk cocugimla eski günlerimiz rahatlığınız hep onun ilgilenmem ,öğünleri ozluyordim kalbimde büyük bir vicdan azabı olmuştu ..karmakarışık duygulardi...bebeğe yinede dört elle sarılmıştim.cok şükür eşimde destek olmamıştı saolsun..lohusaligimi kızımla atlattım diyebilirim ..onun sevgisiyle ..sende kendini salma ..yapacak hiç ama hiç birşeyin yok...güçlüyüm de bakarım de kimler bebe büyütüyor de gözünün yaşını sil yüzünü yika ve yoluna devam.et başka çare yok