- 9 Aralık 2022
- 170
- 79
- 22
- Konu Sahibi eylulum3434
- #1
doğumun 130 gününden herkese merhaba 5 yaşında kızım ve 4 ay 10 günlük bir oğlum var evlendiğimizde hemen bebek istedik 1 sene olmayinca hastaneye gittik bi sıkıntı vs yoktu tedavi oldum bir kac ay sonuc alamayinca biraktim ve süpriz bir şekilde hamile olduğumu öğrendim kızımda hamileliğim gayet normal geçti doğumum cok zor oldu maalesef 15 günde küvezde kaldi ama gecti gitti o günler kızımız 3 yasina geldiğinde bi kardeşi olsun istedik oda hemen olmadi tabi doktora gittiğimizde tüp bebek veya aşılma disinda dogal yolla olmasi imkansiz gibi görünuyor demişti eşim ilac kullandi macunlar falan filan yaptirdik artik zamana biraktik ve hamile olduğumu öğrendim tabi sevincten havalara uçtuk ama zor bir hamilelik ve zor bir doğum oğlum sarılık oldu sütüm gelmedi guatir olabilir dediler bunlar beni cok etkiledi sanirim lohusaliğim 5 ci günü başladi lohusa depresyonu ağlama krizleri iştahsızlık daralma bunalma bebeğimi kabullenemiyordum istemiyordum intihar etmeyi bile düşünüyordum ama yaklaşik 2 aydan sonra yavaş yavaş düzelmeye başladım ama bir türlü eskisi gibi olamiyorum yani icimde hep bir boşluk hayattan zevk almiyorum bebeğimi seviyorum ama 4.5 aylik olmasina rağmen alışamadım kolik ve gazli bir bebek zaten gazi eskiye nazaran iyi ama kolikliğimiz uzamış kolik hic böyle ağlayan bebek görmemiştim sakinleştiremiyorum
Bende onunla beraber ağlıyorum zaten uyku dinlenme vs yok saat başı kalkıyor gece mamada veriyorum yinede aynı eski düzenimi özlüyorum acikcasi kızımla yan yana uyumayi onunla gezmeyi oyunlar oynamayi yemek dahi yapamiyorum boyun fıtığı oldum sürekli kucağimda taşımaktan ve agrisi kollarima kadar vuruyor hic gecmeyecek bu günler hic düzelmeyecek gibi geliyor ve ben böyle hep mutsuz olacak gibiyim cok şükür bebeğim sağlıklı doğurcagima inanmiyordum çoraplarına kadar ütüledim hamilelikte bir hapımı bile aksatmadan içtim ama bu depresyon hayatimi alt üst etti bitti zannediyordum ama izler bırakmiş gibi zaten tam toparlandim derken bebeğimin kolik durumu ortaya çıktı sanki ilk defa cocuk sahibi olmuş gibi acemi hissediyorum kendimi annelik fedakarlık ama ben basaramiyorum bi türlü neden böyle neden alışamıyorum kızımda hic böyle olmamiştım . Ne zaman uyuyacak bebeğim
Ne zaman düzelecek diye soruyorum herkes oo bu daha ne diyor gittikce zorlastigini söyluyorlar gecer gecer diyip geçiştiriyorlar ama geçmiyor yıprandım tükenmiş hissediyorum kendimi
Bende onunla beraber ağlıyorum zaten uyku dinlenme vs yok saat başı kalkıyor gece mamada veriyorum yinede aynı eski düzenimi özlüyorum acikcasi kızımla yan yana uyumayi onunla gezmeyi oyunlar oynamayi yemek dahi yapamiyorum boyun fıtığı oldum sürekli kucağimda taşımaktan ve agrisi kollarima kadar vuruyor hic gecmeyecek bu günler hic düzelmeyecek gibi geliyor ve ben böyle hep mutsuz olacak gibiyim cok şükür bebeğim sağlıklı doğurcagima inanmiyordum çoraplarına kadar ütüledim hamilelikte bir hapımı bile aksatmadan içtim ama bu depresyon hayatimi alt üst etti bitti zannediyordum ama izler bırakmiş gibi zaten tam toparlandim derken bebeğimin kolik durumu ortaya çıktı sanki ilk defa cocuk sahibi olmuş gibi acemi hissediyorum kendimi annelik fedakarlık ama ben basaramiyorum bi türlü neden böyle neden alışamıyorum kızımda hic böyle olmamiştım . Ne zaman uyuyacak bebeğim
Ne zaman düzelecek diye soruyorum herkes oo bu daha ne diyor gittikce zorlastigini söyluyorlar gecer gecer diyip geçiştiriyorlar ama geçmiyor yıprandım tükenmiş hissediyorum kendimi
