nasıl anlatıcam bilmiyorum ama içimde ne varsa sizlerle paylaşıcam.lisede sessiz sakin kendihalinde bi çocuğa aşık olmuştum.o kadar mutluydum ki anlatmak mümkün deildi.ne var ki karşılıksızdı aşk'ım..
arkadaşlarımın beni onunla tanıştırmaları,konuşmalarımız herşey aniden oluyodu.o sessiz çocuk nasılda dikkatimi çekmişti.böyle bi yıl geçtikten sonra yeni öğretim yılında karşıma çıkan o kişi resmen değişmişti o deildi.o sessiz sakin çocuk gitmiş 3 ayda evrim geçiren biri gelmişti.kızlara laf atan,arkadaşlarıyla bağırarak şakalaşan,hatta konuşmadığım arkadaşlarımdan birine çıkma teklifi edebilicek kadar adileşen biri olmuştu..şaşırmıştım.herşeye rağmen sevmeye devam etmiştim.ne var ki her günüm heranım ağlamakla geçiyodu..inanamıyodum yaşadıklarıma..
bnde aşkını bitiren şey.bir gün arkadaşlarımdan birine benim ilişkime karışmasın diyene kadardı..
ki öyle bişey yoktu.bnm asla tahamül edemediğim şeylerden biriydi.hiç bişi yapmadığım bi konuda yargısız infaz edilircesine yargılanmak..
o anda ki nefretim inanın ki sevgimin önüne geçmişti.tenefüsü iple çekiyodum.
tenefüs zili çaldığında ilk yaptığım sınıfımdan çıkıp direk onun yanına gitmek oldu.yanında kız arkadaşıda vardıı..
nys ki haklı olduğum için koridorun ortasında bağırmaya başladım.etrafımız kalabalıklaşıyodu.en sonunda da "seni sevdim ama değmezmişsin" dedim ve çektim gittimm..
o an o 1,5 yıllık aşkım bitti gitti..
o arkadaşlarına rezil oldu bnse acımı ıkıye katladım ama gururumu ezdirmedim.nys ki hergün aynı okulda olup yüzyüze olmamıza rağmen onu unuttum zorda olsa..
o zmndan bu yana platonik sevmiyorum.hayatıma girmek isteyenlerede izin vermiyorum.çünkü korkuyorum.ne ypıcağımı şaşırdım gerçekten.
belkide beni seven insana da şans vermeliyim.sizcede lise aşkı bu adar can yakar mı..
arkadaşlarımın beni onunla tanıştırmaları,konuşmalarımız herşey aniden oluyodu.o sessiz çocuk nasılda dikkatimi çekmişti.böyle bi yıl geçtikten sonra yeni öğretim yılında karşıma çıkan o kişi resmen değişmişti o deildi.o sessiz sakin çocuk gitmiş 3 ayda evrim geçiren biri gelmişti.kızlara laf atan,arkadaşlarıyla bağırarak şakalaşan,hatta konuşmadığım arkadaşlarımdan birine çıkma teklifi edebilicek kadar adileşen biri olmuştu..şaşırmıştım.herşeye rağmen sevmeye devam etmiştim.ne var ki her günüm heranım ağlamakla geçiyodu..inanamıyodum yaşadıklarıma..
bnde aşkını bitiren şey.bir gün arkadaşlarımdan birine benim ilişkime karışmasın diyene kadardı..
ki öyle bişey yoktu.bnm asla tahamül edemediğim şeylerden biriydi.hiç bişi yapmadığım bi konuda yargısız infaz edilircesine yargılanmak..
o anda ki nefretim inanın ki sevgimin önüne geçmişti.tenefüsü iple çekiyodum.
tenefüs zili çaldığında ilk yaptığım sınıfımdan çıkıp direk onun yanına gitmek oldu.yanında kız arkadaşıda vardıı..
nys ki haklı olduğum için koridorun ortasında bağırmaya başladım.etrafımız kalabalıklaşıyodu.en sonunda da "seni sevdim ama değmezmişsin" dedim ve çektim gittimm..
o an o 1,5 yıllık aşkım bitti gitti..
o arkadaşlarına rezil oldu bnse acımı ıkıye katladım ama gururumu ezdirmedim.nys ki hergün aynı okulda olup yüzyüze olmamıza rağmen onu unuttum zorda olsa..
o zmndan bu yana platonik sevmiyorum.hayatıma girmek isteyenlerede izin vermiyorum.çünkü korkuyorum.ne ypıcağımı şaşırdım gerçekten.
belkide beni seven insana da şans vermeliyim.sizcede lise aşkı bu adar can yakar mı..
Son düzenleme: