- 7 Ekim 2011
- 397
- 1
Çok üzüldüm senin adına....Ben ayrılığı beceremiyorum ki kaldı boşanma.....Ne kadar zordur eminim buna.....İnsan bazen tıkanır ya.....Herşey tam gibidir ama kocaman bi boşluk vardır ya içinde......Aslında sebebin ne olduğunu bilmezsin...Ama duyguların sana bitir der...Aynı itici güç her seferinde daha çok uzaklaştırır yıllarını verdiğin adamdan seni....Ne yapacağını bilemeden dualarda bulursun kendini...Ayrılmaz isem sonum böyle olacak dediğin yazılar okursun.....İşte öyle bi duygu benimkisi de.....
Ben her yolu denedim biliyor musun?hayatın sevincini yeniden kazanmak için,evliliğimi kurtarmak için,yuvam için,evladım için....Ama her seferinde biraz daha kan kaybıyla döndüm o yoldan.Bir sokağa baştan yenilgiyi bilerek girdiğinde o kadar ağır olmuyor sonradan üzerine yıkılan enkazın sebep olduğu acı.Ama son nefesinle,var gücünle hep yeniden umudu sırtlanarak girince o sokağa....Hayal kırıklığının acısı daha bir zehir zemberek....Boşluk.....O öylesi bir boşluk ki,ancak kendini tamamladığında dolacak.Ya kederlerle tamamlayacak kendini,patlayacak birgün ve yeniden başlayacaksın hayata...Ya da güzelliklerle dolacak şansın yaver giderse....Mutluluktan patlayacak,seni daha coşkulu bir hayat dilimine taşıyacak....