başka yere taşınma gibi bir durumumuz yok ki. Kv tek ve tek oglu eşim. kendisi okuma yazması olmayan 60 yasında bir kadın. eşim çok merhametlidir. asla onu yalnız bırakmak istemez. bu olaylardan sonra tasınalım diye ağladığımda bile yapamam diye kendiside ağladı. istersen görüşme görmezden gel ama benden bunu isteme dedi. kendisine bu konuda hak veriyorum. bende üzülüyorum kadın için ama, bu yaşadıklarımıda haketmedim. zamanla alışacağını öğreneceğini düşünüyorum. Mesafemi koruyarak bu şekilde ilerleyeceğim. KEndisine de söyledim istediğin zaman bizi yemeğe de çağırabilirsin çaya da ama bizim evimiz ayrı her gün her gün seninle yiyemeyiz. Kendi annem istese bunu onu da kabul etmem dedim. Kocamla başbaşa yicez evimiz ayrı dedim. kocana tapma bu kadar dedi. çok şey yaşadım. ama içimdeki merhametten daha fazla huzursuzluk olsun istemiyorum. o cümleleri bile nasıl söyledim ona bilmiyorum hiç öye bi insan değilimdir. ama şuan her şey tam istediğim gibi oldu, çağırmadan gelmiyor hatta çağırsakta gelmiyor. siz yukarda mutlu olunda yeter bana diyor. biz gidince de surat asmıyor en azından. geçen mesela pasta yaptıgımda götrdüm yemeyeceğini söyledi. yemezsen at camdan tavuklar yesin dedim. umursamadım bile yemezsen yeme dedim yani. eskiden olsa çok ağlardım bu lafı için bile. tavuklar yesin dediğimde hatta ben senmiyimcamddan atayım dedi. ne zaman gördün camdan attıgımı dedim. asla atmam cok dikkat ederim onun balkonuna vs gelir diye hiç atmadım yani. ee napıyoun o zaman çöpemi atıyosun dedi yoo dedim uygun bi yere bırakıyorum yiyorlar. yani her hareketim gözüne batıyor yani. napayım sevmezse sevmesin