Aile Planlaması kürtaj istemiyorum ama çaresizim yardım.

21 yaşında çok iyi bir üniversitenin iyi bir bölümünde son sınıf öğrencisiyim. 3 yıldır bi birlikteliğim var. şu an 5.5 haftalık hamileyim erkek arkadaşımın ailesi kürtaj diye beni yaka paça tutup götürmeye çalışıyorlar ama ben istemiyorum çok korkuyorum. erkek arkadaşım benim yanımda hep destek oluyor fakat ailesi hiç yanaşmıyor. ben de aileme söyleyemiyorum. evlenmek istesek bile karşı olucaklar. bu saçmalıklar içinde olan benim bebeğime olucak çok mutsuzum. daha önce de evlenmek istedik okulun bitsin cart curt diye diye bahaneler sürdüler. bu da biyoloji yani hep evlenme çabalarımızı boşa çıkardı aileler. kaçmak mı çözüm şimdi? bebeğimi alıcaklar çok ağlıyorum. yardım edin siz olsanız napardınız?:2:

nymph3 .!.:

21 yaşında çok iyi bir üniversitenin iyi bir bölümünde son sınıf öğrencisiyim. 3 yıldır bi birlikteliğim var. şu an 5.5 haftalık hamileyim erkek arkadaşımın ailesi kürtaj diye beni yaka paça tutup götürmeye çalışıyorlar ama ben istemiyorum çok korkuyorum. erkek arkadaşım benim yanımda hep destek oluyor fakat ailesi hiç yanaşmıyor. ben de aileme söyleyemiyorum. evlenmek istesek bile karşı olucaklar. bu saçmalıklar içinde olan benim bebeğime olucak çok mutsuzum. daha önce de evlenmek istedik okulun bitsin cart curt diye diye bahaneler sürdüler. bu da biyoloji yani hep evlenme çabalarımızı boşa çıkardı aileler. kaçmak mı çözüm şimdi? bebeğimi alıcaklar çok ağlıyorum. yardım edin siz olsanız napardınız?:2:

Genişletmek için tıkla...

Keşke daha dikkatli olsaydınız be güzelim. Daha yaşın çok genç, ekonomik özgürlüğünüz yok, mesleğiniz yok, final zamanı doğum yapacaksın, okulun bir dönem uzayacak, bebeğinle nasıl vereceksin bu dersleri?
Ailen seni defe koyacak bu da cabası..
Bir de erkek arkadaşın askerliğini yapmamış, tek baına mı büyütüceksin bebeğini 2 yaşına kadar???
Ben bebeğine kıy diyemem sana ama iyi düşün, bu durumun artılarını eksilerini hesapla..
Erkek arkadaşın ne diyor kürtaj konusunda? Ailesinin karşısına geçmiyor mu?
İyi bir üniversite de iyi bir bölümde okuyorum diyosun, köylü kızlar gibi kocaya mı kaçıcaksın, kendine yaıştırıyomusun bunu?
Bir ablan olarak sana bunları düşünmeni tavsiye edebilirm, hakkında hayırısı olsun canım... Durumun gerçekten zor

TAROTTO .!.:

Keşke daha dikkatli olsaydınız be güzelim. Daha yaşın çok genç, ekonomik özgürlüğünüz yok, mesleğiniz yok, final zamanı doğum yapacaksın, okulun bir dönem uzayacak, bebeğinle nasıl vereceksin bu dersleri?
Ailen seni defe koyacak bu da cabası..
Bir de erkek arkadaşın askerliğini yapmamış, tek baına mı büyütüceksin bebeğini 2 yaşına kadar???
Ben bebeğine kıy diyemem sana ama iyi düşün, bu durumun artılarını eksilerini hesapla..
Erkek arkadaşın ne diyor kürtaj konusunda? Ailesinin karşısına geçmiyor mu?
İyi bir üniversite de iyi bir bölümde okuyorum diyosun, köylü kızlar gibi kocaya mı kaçıcaksın, kendine yaıştırıyomusun bunu?
Bir ablan olarak sana bunları düşünmeni tavsiye edebilirm, hakkında hayırısı olsun canım... Durumun gerçekten zor

Genişletmek için tıkla...

aynen öyle meslek yok para yok hiç birşey yok erkek arkadaşım ailesiyle arası iyi değildi iyice koptu bu durumla. karşı çıkıyor ama neye yarar. seni üzmemek istiyorum diyor, istiyosan evleniriz doğurursun ben gece gündüz çalışır bakarım diyor ama nasıl güvenebilirm ki o da bi erkek sonuçta. , kendi ayaklarımın üstünde duramıyorum henüz. yarın öbür gün böyle bi yükün altında ezilip sıkılıp bıkar giderse kucağımda çocukla ortada kalakalırım. kimse tutmuyor elimden yine tutmaz. ne bileyim ablacım ilk bebeğim sonuçta kıyamıyorum da. pişman olur muyum aldırsam? yoksa mantıklı tek yol bu mu? pişman olmamalı mıyım? iyi bişey yaptım evet doğurup eziyet çektirmenin manası yok diye teselli etmeye çalışıyorum kendimi ama çok zor aklımda çok soru var. mesela evli olsaydık ben mesleğimi yapıyor olsaydım da yine insan eşine güvenmek zorunda kalırdı bu pozisyonda öyle değil mi? sonuçta hamileliğin son dönemlerinde emzirme döneminde 0-6 yaş arasında çocuğumun yanında olmak istiyorum. olması gerekende bu (çocuk açısından söylüyorum). yine bi erkeğe bağlı bi yaşam mı söz konusu? sizler nasıl başa çıktınız bu durumla? mesleğe ara vermek durumu ortaya çıkıyor yine eşine bağımlı oluyor insan o zaman şuanki pozisyonumdan ne farkı olur ki? bebeğimi harcamak istemiyorum:2: ama mantıklı davranmak istiyorum.

nymph3 .!.:

aynen öyle meslek yok para yok hiç birşey yok erkek arkadaşım ailesiyle arası iyi değildi iyice koptu bu durumla. karşı çıkıyor ama neye yarar. seni üzmemek istiyorum diyor, istiyosan evleniriz doğurursun ben gece gündüz çalışır bakarım diyor ama nasıl güvenebilirm ki o da bi erkek sonuçta. , kendi ayaklarımın üstünde duramıyorum henüz. yarın öbür gün böyle bi yükün altında ezilip sıkılıp bıkar giderse kucağımda çocukla ortada kalakalırım. kimse tutmuyor elimden yine tutmaz. ne bileyim ablacım ilk bebeğim sonuçta kıyamıyorum da. pişman olur muyum aldırsam? yoksa mantıklı tek yol bu mu? pişman olmamalı mıyım? iyi bişey yaptım evet doğurup eziyet çektirmenin manası yok diye teselli etmeye çalışıyorum kendimi ama çok zor aklımda çok soru var. mesela evli olsaydık ben mesleğimi yapıyor olsaydım da yine insan eşine güvenmek zorunda kalırdı bu pozisyonda öyle değil mi? sonuçta hamileliğin son dönemlerinde emzirme döneminde 0-6 yaş arasında çocuğumun yanında olmak istiyorum. olması gerekende bu (çocuk açısından söylüyorum). yine bi erkeğe bağlı bi yaşam mı söz konusu? sizler nasıl başa çıktınız bu durumla? mesleğe ara vermek durumu ortaya çıkıyor yine eşine bağımlı oluyor insan o zaman şuanki pozisyonumdan ne farkı olur ki? bebeğimi harcamak istemiyorum:2: ama mantıklı davranmak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

evet pişman olursun.. vicdan azabı da eklenir buna..
aklına her gelişinde acaba kız kıydı erkek miydi, kime benzerdi, şimdi okula başlıcaktı ve daha bi sürü şey geçer aklından...
yarın bir gün evlenip çocukların olduğunda onların yüzüne bakarken, yitip giden bebeğin gelir aklına.. için acır.. bunlar çocuklarım madem o neyimdi de kıydım diye düşünür, kendi kendini yer durursun... yani kısacası ömür boyu aklında olur.. işin günah kısmını hiç katmıorum bile...
senin arkanda duran bi erk. arkadaşın varmış.. ne güzel bişey bu farkında mısın.. kolundan tutup hadi doğru kürtaja die sürüklemio seni.. evlenelim, çalışırım bakarım diyo.. 0_6 yaş çocuğun yanında olman gereken yaş değil.. uzmanlar 4 yaşında çocukları kreşe gönderin, okul öncesi eğitim alsın die bas bas bağırıolar... bi bildikleri vardır heralde di mi? ne anneler var çalışan...1,2 yaşında ki bebeklerini bırakıolar... onlar anne değil mi? yeter ki istemek gerek.. hem karnım doysun hem pastam dursun olmuo işte....
valla hem çocuk sahibi olup hem kariyer yapan o kadar çok kadın var ki, helal olsun diorum...
madem bebeğini harcamak istemiyosun ki bence de buna hakkın yok... babasıyla evlenip, bebeğini doğurup yoluna bakacaksın....
ya da aldırıp bi ömür boyu vicdan azabıyla yaşamak zorunda kalacaksın...
karar senin...

pamukannesi .!.:

evet pişman olursun.. vicdan azabı da eklenir buna..
aklına her gelişinde acaba kız kıydı erkek miydi, kime benzerdi, şimdi okula başlıcaktı ve daha bi sürü şey geçer aklından...
yarın bir gün evlenip çocukların olduğunda onların yüzüne bakarken, yitip giden bebeğin gelir aklına.. için acır.. bunlar çocuklarım madem o neyimdi de kıydım diye düşünür, kendi kendini yer durursun... yani kısacası ömür boyu aklında olur.. işin günah kısmını hiç katmıorum bile...
senin arkanda duran bi erk. arkadaşın varmış.. ne güzel bişey bu farkında mısın.. kolundan tutup hadi doğru kürtaja die sürüklemio seni.. evlenelim, çalışırım bakarım diyo.. 0_6 yaş çocuğun yanında olman gereken yaş değil.. uzmanlar 4 yaşında çocukları kreşe gönderin, okul öncesi eğitim alsın die bas bas bağırıolar... bi bildikleri vardır heralde di mi? ne anneler var çalışan...1,2 yaşında ki bebeklerini bırakıolar... onlar anne değil mi? yeter ki istemek gerek.. hem karnım doysun hem pastam dursun olmuo işte....
valla hem çocuk sahibi olup hem kariyer yapan o kadar çok kadın var ki, helal olsun diorum...
madem bebeğini harcamak istemiyosun ki bence de buna hakkın yok... babasıyla evlenip, bebeğini doğurup yoluna bakacaksın....
ya da aldırıp bi ömür boyu vicdan azabıyla yaşamak zorunda kalacaksın...
karar senin...

Genişletmek için tıkla...

babasıyla bebeği aldırsak da aldırmasak da evlenicez ama ailesi ise izin vermiyor kıyametler kopuyor orda allahım ne vicdansız insanlar var şu hayatta! kıymayın yavrunuza biz ne güne duruyoruz aileyiz biz destek oluruz demiyolar. aldırmam için beynimi yıkayıp duruyolar. offf..

madem evlenecekmişsiniz de, yazık olmasın bebeğe..
onlar konuşsun dursun.. günahı, vicdan azabı yine senin olcak...

nymph3 .!.:

aynen öyle meslek yok para yok hiç birşey yok erkek arkadaşım ailesiyle arası iyi değildi iyice koptu bu durumla. karşı çıkıyor ama neye yarar. seni üzmemek istiyorum diyor, istiyosan evleniriz doğurursun ben gece gündüz çalışır bakarım diyor ama nasıl güvenebilirm ki o da bi erkek sonuçta. , kendi ayaklarımın üstünde duramıyorum henüz. yarın öbür gün böyle bi yükün altında ezilip sıkılıp bıkar giderse kucağımda çocukla ortada kalakalırım. kimse tutmuyor elimden yine tutmaz. ne bileyim ablacım ilk bebeğim sonuçta kıyamıyorum da. pişman olur muyum aldırsam? yoksa mantıklı tek yol bu mu? pişman olmamalı mıyım? iyi bişey yaptım evet doğurup eziyet çektirmenin manası yok diye teselli etmeye çalışıyorum kendimi ama çok zor aklımda çok soru var. mesela evli olsaydık ben mesleğimi yapıyor olsaydım da yine insan eşine güvenmek zorunda kalırdı bu pozisyonda öyle değil mi? sonuçta hamileliğin son dönemlerinde emzirme döneminde 0-6 yaş arasında çocuğumun yanında olmak istiyorum. olması gerekende bu (çocuk açısından söylüyorum). yine bi erkeğe bağlı bi yaşam mı söz konusu? sizler nasıl başa çıktınız bu durumla? mesleğe ara vermek durumu ortaya çıkıyor yine eşine bağımlı oluyor insan o zaman şuanki pozisyonumdan ne farkı olur ki? bebeğimi harcamak istemiyorum:2: ama mantıklı davranmak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Canım ben senden öyle çok çok büyük bir ablan değilim, 27. yaşımı doldurucam yakında, evliyim 4 senedir. Eşim mühendis ben ücretli öğretmenlik yapıyorum, bu kadar zaman çocuk yapmaya cesaret edemedik.. Maddi olarak gücümüz yetmezse diye korkuyoruz. Ama yaş gitti gidiyor artık olmalı bi bebeimiz diyerek yeni yeni bu kararı aldık. Daha ne ev var ne araba, hayat kolay değil...
Bir çocuğum olduğu zaman ona herşein en iyisini vermek istiyceksin, sevgilin gece gündüz çalışacak iyi güzel, ama okul bitmeden ne kadar para kazanabilir. askerliğini yapmadan ne kadar direnebilir??
O askerdeyken sen ne yapacaksın??? ne yiyp içeceksin??
Hamilelik döneminde kaprislerin olacak, lohusalık döneminde kaprislerin olacak, bunlrı çekebilecekmi erkek arkadaşın?? dediğin gibi bıkıp çekip gidebilir! o zaman bebekle bi başına kalırsın, iş yok, para yok, koca yok, kariyer yok!! Ne yapıcaksın??
Bebek olunca hayatın eskisi gbi olmiycak, ilişkiniz tamamen farklı bir boyut taşınacak.. Evlenip aynı evin içine girmek o kadar farklı bir şey ki, yeni evlenen arkadaşların birçoğu ilk yıllarını kavga dövüşle atlatıyor. Birde bebek eklenince bu işin içine düşünemiyorum...
Sen telli duvaklı gelin olmadan kuru bir nikahla evlenmeyi mi istiyorsun? İleride üzülmezmisin, içinde kalmaz mı?
Mantıklı olarak düşününce hiç bir çıkar yolun yok, erkek arkadaşının ailesi haklı..
Ama karar senin, ben sana sadece şuanda aklıma gelenleri yazdım.. Neredeyse hiçbir iyi tarafı yok bu durumunun bence güzelim..
Rabbim yardımcın olsun...

ben olsam dünyaya getirmeye cesaret edemezdim

sizin hatanızı bir çocuğa yaşatmak doğru değil.
bence bu şekilde evlenirsen, zoraki bir evlilik yaparsan mutlu olacağını sanmam.
hayat bu kadar basit olmamalı
bi çocuk bu kadar basit yapılmamalı
hasta olduğunda doktora gidebilmeli, herşeyi alınabilmeli, sadece anne baba değil herkes tarafından sevgi içinde büyüyebilmeli
ben de olsam böyle bir sebeple evlenmez, böyle bir ortamda dünyaya getirmeye cesaret edemezdim.
ama bencil varlıklarız, yaparsan saygı duyarım.

pamukannesi .!.:

evet pişman olursun.. vicdan azabı da eklenir buna..
aklına her gelişinde acaba kız kıydı erkek miydi, kime benzerdi, şimdi okula başlıcaktı ve daha bi sürü şey geçer aklından...
yarın bir gün evlenip çocukların olduğunda onların yüzüne bakarken, yitip giden bebeğin gelir aklına.. için acır.. bunlar çocuklarım madem o neyimdi de kıydım diye düşünür, kendi kendini yer durursun... yani kısacası ömür boyu aklında olur.. işin günah kısmını hiç katmıorum bile...
senin arkanda duran bi erk. arkadaşın varmış.. ne güzel bişey bu farkında mısın.. kolundan tutup hadi doğru kürtaja die sürüklemio seni.. evlenelim, çalışırım bakarım diyo.. 0_6 yaş çocuğun yanında olman gereken yaş değil.. uzmanlar 4 yaşında çocukları kreşe gönderin, okul öncesi eğitim alsın die bas bas bağırıolar... bi bildikleri vardır heralde di mi? ne anneler var çalışan...1,2 yaşında ki bebeklerini bırakıolar... onlar anne değil mi? yeter ki istemek gerek.. hem karnım doysun hem pastam dursun olmuo işte....
valla hem çocuk sahibi olup hem kariyer yapan o kadar çok kadın var ki, helal olsun diorum...
madem bebeğini harcamak istemiyosun ki bence de buna hakkın yok... babasıyla evlenip, bebeğini doğurup yoluna bakacaksın....
ya da aldırıp bi ömür boyu vicdan azabıyla yaşamak zorunda kalacaksın...
karar senin...

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyleee ...

ist_nbl .!.:

sizin hatanızı bir çocuğa yaşatmak doğru değil.
bence bu şekilde evlenirsen, zoraki bir evlilik yaparsan mutlu olacağını sanmam.
hayat bu kadar basit olmamalı
bi çocuk bu kadar basit yapılmamalı
hasta olduğunda doktora gidebilmeli, herşeyi alınabilmeli, sadece anne baba değil herkes tarafından sevgi içinde büyüyebilmeli
ben de olsam böyle bir sebeple evlenmez, böyle bir ortamda dünyaya getirmeye cesaret edemezdim.
ama bencil varlıklarız, yaparsan saygı duyarım.

Genişletmek için tıkla...

ve bir çocuk bu basit öldürülmemeli...

Ben Üniv. 4 deyken bizim sınıfta derecede olan bir arkadaş da senin gibi hata etmişti. Birinci dönem hamile olduğunu öğrendik o donemi bitirdi. Hocalardan izin aldı ameliyat olacam diye rapor ayarlardi. İkinci dönem derslere girmedi. Vizelere bir ay kala doğum yapti. Sinavlara da girdi. Okulu da bitirdi. Ailesi karşı ciksada evlendi çok tatlı bir oğlu var.

Insan istesin yeterki ne zorluklar aşıliyor

hepinize yaptığınız yorumlar için çok teşekkür ederim. kimseye açamadığım bir konu hakkında konuştuk. yorumlarınızı okudum. siz farkında olmasanız bile benim için önemliydi fikirleriniz. sonuç; bebek malesef gitti. 6. haftaya rağmen kalp atışı yoktu zaten bilmiyorum sağlıklı bir bebek miydi değil miydi doktorum bunu şu an anlayamayız demişti. yine de çok üzgünüm. bilmiyorum başarabilir miydim? cesaretim yoktu, erkek arkadaşımın ailesi, onların berbat çirkin baskıları vs..(miras yüzünden oğullarını aileden bi kızla evlendirme fikrindeler) sonuç olarak bebek gitti. rüyalarımda hala hamile olduğumu görüyorum öyle işlemiş bilincime. yinede çok sevmiştim onu. umarım sahip olmayı arzulayan herkes elde eder bunu. ben sahip çıkamadım diye üzülüyorum, kötü anne sıfatını edinmiş gibi hissediyorum. bilmiyorum düşünmekten kaçıyorum çoğu zaman. berbat bi his, kimsenin başına gelmesin kürtaj gibi bir operasyon psikolojik olarak berbat birşeymiş. erkek arkadaşım merhamete geldi ama bana pozitif bi dönütü bu oldu. şimdi evlenme sürecimizi hızlandırmaya planlı bir şekilde anne baba olmaya karar verdik. şimdi sorun şu ki, bu bayramda ailemin yanına gidip evlenmek istediğimizi söyleyeceğiz fakat erkek arkadaşımın nemrut ailesi olmayacak yanımızda. tek başına mı beni isteyecek? off bu prosedürler çok korkunç bir şekilde yerine gelmeyecek. ailem bu fikre ne diyecek bu sefer başka bir korku aldı bizi. tek başına beni istemeye gelicek mecbur. anneme çıtlattım biraz tuhaf olur dedi, ne yani tuhaf diye evlenmeyeyim mi dedim (hamileliği bilmiyor) babana sor diye çıktı işin içinden. babama soramam ki zor bir soru, basıp gidip kıyacam nikahı şeytan diyor. neden herkes evlenmemize karşı diye sora sora saçlarım dökülcek. uyku uyuyamıyorum...

nymph3 .!.:

​

hepinize yaptığınız yorumlar için çok teşekkür ederim. kimseye açamadığım bir konu hakkında konuştuk. yorumlarınızı okudum. siz farkında olmasanız bile benim için önemliydi fikirleriniz. sonuç; bebek malesef gitti. 6. haftaya rağmen kalp atışı yoktu zaten bilmiyorum sağlıklı bir bebek miydi değil miydi doktorum bunu şu an anlayamayız demişti. yine de çok üzgünüm. bilmiyorum başarabilir miydim? cesaretim yoktu, erkek arkadaşımın ailesi, onların berbat çirkin baskıları vs..(miras yüzünden oğullarını aileden bi kızla evlendirme fikrindeler) sonuç olarak bebek gitti. rüyalarımda hala hamile olduğumu görüyorum öyle işlemiş bilincime. yinede çok sevmiştim onu. umarım sahip olmayı arzulayan herkes elde eder bunu. ben sahip çıkamadım diye üzülüyorum, kötü anne sıfatını edinmiş gibi hissediyorum. bilmiyorum düşünmekten kaçıyorum çoğu zaman. berbat bi his, kimsenin başına gelmesin kürtaj gibi bir operasyon psikolojik olarak berbat birşeymiş. erkek arkadaşım merhamete geldi ama bana pozitif bi dönütü bu oldu. şimdi evlenme sürecimizi hızlandırmaya planlı bir şekilde anne baba olmaya karar verdik. şimdi sorun şu ki, bu bayramda ailemin yanına gidip evlenmek istediğimizi söyleyeceğiz fakat erkek arkadaşımın nemrut ailesi olmayacak yanımızda. tek başına mı beni isteyecek? off bu prosedürler çok korkunç bir şekilde yerine gelmeyecek. ailem bu fikre ne diyecek bu sefer başka bir korku aldı bizi. tek başına beni istemeye gelicek mecbur. anneme çıtlattım biraz tuhaf olur dedi, ne yani tuhaf diye evlenmeyeyim mi dedim (hamileliği bilmiyor) babana sor diye çıktı işin içinden. babama soramam ki zor bir soru, basıp gidip kıyacam nikahı şeytan diyor. neden herkes evlenmemize karşı diye sora sora saçlarım dökülcek. uyku uyuyamıyorum...

Genişletmek için tıkla...

geçmiş olsun diyelim artık biz de..
erkek arkadaşınızla çok daha dikkatli davranırsınız umarım artık..
evlenmek için acele etmenize de gerek kalmamış artık...Unutmayın ki ailelerin desteklemediği evliliklerde huzur bulunamıyor maalesef..
erkek arkadaşınız askere gitsin,işini gücünü bulsun,siz de okulunuzu bitirip işnizi elinize alın ..bunlardan sonra baktınız hala birbirinizi seviorsunuz evlenirsiniz ..sabır diorum yaşınız çok genç ve koca bir hayat var önünüzde..yaptığınız hatanın farkına varın..yeni bir bebek doğurmak diğer bebeğin günahını affettirmeyecek,vicdan azabınızı azaltmıycak,hayatınızı yoluna koymaya bakın.zamanı geldiğinde anne olursunuz umarım..

nymph3 .!.:

hepinize yaptığınız yorumlar için çok teşekkür ederim. kimseye açamadığım bir konu hakkında konuştuk. yorumlarınızı okudum. siz farkında olmasanız bile benim için önemliydi fikirleriniz. sonuç; bebek malesef gitti. 6. haftaya rağmen kalp atışı yoktu zaten bilmiyorum sağlıklı bir bebek miydi değil miydi doktorum bunu şu an anlayamayız demişti. yine de çok üzgünüm. bilmiyorum başarabilir miydim? cesaretim yoktu, erkek arkadaşımın ailesi, onların berbat çirkin baskıları vs..(miras yüzünden oğullarını aileden bi kızla evlendirme fikrindeler) sonuç olarak bebek gitti. rüyalarımda hala hamile olduğumu görüyorum öyle işlemiş bilincime. yinede çok sevmiştim onu. umarım sahip olmayı arzulayan herkes elde eder bunu. ben sahip çıkamadım diye üzülüyorum, kötü anne sıfatını edinmiş gibi hissediyorum. bilmiyorum düşünmekten kaçıyorum çoğu zaman. berbat bi his, kimsenin başına gelmesin kürtaj gibi bir operasyon psikolojik olarak berbat birşeymiş. erkek arkadaşım merhamete geldi ama bana pozitif bi dönütü bu oldu. şimdi evlenme sürecimizi hızlandırmaya planlı bir şekilde anne baba olmaya karar verdik. şimdi sorun şu ki, bu bayramda ailemin yanına gidip evlenmek istediğimizi söyleyeceğiz fakat erkek arkadaşımın nemrut ailesi olmayacak yanımızda. tek başına mı beni isteyecek? off bu prosedürler çok korkunç bir şekilde yerine gelmeyecek. ailem bu fikre ne diyecek bu sefer başka bir korku aldı bizi. tek başına beni istemeye gelicek mecbur. anneme çıtlattım biraz tuhaf olur dedi, ne yani tuhaf diye evlenmeyeyim mi dedim (hamileliği bilmiyor) babana sor diye çıktı işin içinden. babama soramam ki zor bir soru, basıp gidip kıyacam nikahı şeytan diyor. neden herkes evlenmemize karşı diye sora sora saçlarım dökülcek. uyku uyuyamıyorum...

Genişletmek için tıkla...

Sonucun böyle olacağını biliyordum.tam tersi yürek ve vicdan ister. Yazık olmuş bebeğe. Süreci niye hızlandırıyorsunuz ki. Madem böyle bişey yapacaksınız nie bebeğinize kıydınız. Of neyse Allah affetsin ne diyelim

nymph3 .!.:

​

hepinize yaptığınız yorumlar için çok teşekkür ederim. kimseye açamadığım bir konu hakkında konuştuk. yorumlarınızı okudum. siz farkında olmasanız bile benim için önemliydi fikirleriniz. sonuç; bebek malesef gitti. 6. haftaya rağmen kalp atışı yoktu zaten bilmiyorum sağlıklı bir bebek miydi değil miydi doktorum bunu şu an anlayamayız demişti. yine de çok üzgünüm. bilmiyorum başarabilir miydim? cesaretim yoktu, erkek arkadaşımın ailesi, onların berbat çirkin baskıları vs..(miras yüzünden oğullarını aileden bi kızla evlendirme fikrindeler) sonuç olarak bebek gitti. rüyalarımda hala hamile olduğumu görüyorum öyle işlemiş bilincime. yinede çok sevmiştim onu. umarım sahip olmayı arzulayan herkes elde eder bunu. ben sahip çıkamadım diye üzülüyorum, kötü anne sıfatını edinmiş gibi hissediyorum. bilmiyorum düşünmekten kaçıyorum çoğu zaman. berbat bi his, kimsenin başına gelmesin kürtaj gibi bir operasyon psikolojik olarak berbat birşeymiş. erkek arkadaşım merhamete geldi ama bana pozitif bi dönütü bu oldu. şimdi evlenme sürecimizi hızlandırmaya planlı bir şekilde anne baba olmaya karar verdik. şimdi sorun şu ki, bu bayramda ailemin yanına gidip evlenmek istediğimizi söyleyeceğiz fakat erkek arkadaşımın nemrut ailesi olmayacak yanımızda. tek başına mı beni isteyecek? off bu prosedürler çok korkunç bir şekilde yerine gelmeyecek. ailem bu fikre ne diyecek bu sefer başka bir korku aldı bizi. tek başına beni istemeye gelicek mecbur. anneme çıtlattım biraz tuhaf olur dedi, ne yani tuhaf diye evlenmeyeyim mi dedim (hamileliği bilmiyor) babana sor diye çıktı işin içinden. babama soramam ki zor bir soru, basıp gidip kıyacam nikahı şeytan diyor. neden herkes evlenmemize karşı diye sora sora saçlarım dökülcek. uyku uyuyamıyorum...

Genişletmek için tıkla...

canım , bebeğinin kalp atışları zaten yokmuş , bunun için vicdan muhasebesi yapma, hayırlısı ne ise o olsun deriz hep... yaşın henüz çok küçük evlilik düşüncesi güzel ama henüz çok erken. en az 2-3 yıl daha beklemeniz daha mantıklı. isterseniz sözlü nişanlı olarak geçirebilirsiniz bu dönemi. aile fonksiyonu oldukca önemli ikiniz içinde ; babanın tepkilerini az çok tahmin edebilirsin ona göre davranmalısın. maddi özgürlüğünüz yoksa ; aileye bağımlıysanız onların sözünden çıkmak gibi durumunuzda olamaz. rest çekerseniz tek kalırsınız hatta ileriyi düşünürsek çift olarak değil tek kalırsın desek daha doğru.
bence , sen kendi ayaklarının üstünde dur ondan sonra evliliği ve çocuğu düşün. şu aşamada da ailelerinizi hiç karıştırma ilişkinize derim. ailerler bildiği sürece ilişkiniz uzun sürmez. illa evleneceğiz diyorsanız. erkek arkadaşın ve sen hem okul hem iş hayatını birlikte sürdürmeyi deneyin çok değil 6 ay bu ilişkinizin ne kadar uzun soluklu olacağınız gösterir. çalışacaksın okula gideceksin , evin ihtiyaçlarını gidereceksin ve bunu eş adayında yapacak bakalım hayat birlikte ne kadar kolay olacak! canım cicim aylarının çabuk bittiğini görmemeni temenni ederim ; bu arada para biriktirmeyide unutmayın. bebeklerin ihtiyaçları büyüklerinkinden daha fazla

beklemeye sabrım kalmadı ama sözleriniz mantıklı, tabi gönül ferman dinlemiyor. biraz daha durumu izah edeyim. erkek arkadaşım çalışıyor para kazanıyor okul yok onda, askerlik var ama 29 yaşına kadar tecilli. benim okulum 8-10 ay içinde bitiyor ki çok yoğun değil artık bu sene dersler. ben çok hızlı koştum basamakları. güzel bi lisede kalmadan okudum öss de derece yaptım üniversitede kalmadan bitiriyorum ve mesleğimi ara sıra yaptım para da kazandım şimdi yatmak işime geliyor diye çalışmıyorum. zorda kalsak kuyruğu kıstırıp gidicem işe mecbur. beklesek de aileler okey dese anlarım. bu sene de öbür sene de ondan sonraki sene de hayır diyecekler. niyetleri belli. biz 3 yıldır aynı evi paylaşıyoruz. (benim ailem şehir dışında bunu bilmiyor, ama benim kızım istanbulda okuyor bi bakayım nerde yaşıyor diyip de bi ynıma gelip bakmadılar bu son senem artık) yani cicim aylarını da geçirdik, kavgalı gürültülü ilk yılları da geçirdik, çok zor değil evlilik bizim için artık. ben onun her yanını tanıyorum o beni benden iyi anlıyor tanıyor. sırf ailelerin de gönlü olsun kocaman bi aile olalım biz onlara gidelim onlar bize gelsin gibi bi niyetimiz var ama herkes o kadar çok kendi derdine düşmüş ki bizim anne babalarımız..

bir de bizim evlilik çabalarımız bebekle başlamadı. çok daha evvelden başladı. ama sonuç alamıyoruz onu kırmayalım bunu üzmeyelim derken biz yıpranıyoruz. bebek bi hediyeydi bize. bazen gece uyumadan önce tipi nasıl olurdu burnu sana mı benzerdi gibi konuşup içimizi acıtıyoruz. tanrının adaleti varsa eğer bebeğimin günahını paylaşacağı çok insan var. ben doğurmayı çok istedim. elim kolum bağlıydı. erkek arkadaşımın annesi olacak kadın karnımdaki bebeği çekti aldı. ona karşı artık hiç iyi dileklerim yok. ömrümün sonuna kadar hayatımda olmasını istemediğim bir insan, dolayısıyla ne gelsin beni istesin ne gelsin düğünümde bir yüzünü göstersin. istemem. o zaman nasıl evlenilir?

Konu epey farklı yerlere gelmiş. Bence de evlenin zaten evli gibisiniz resmiyete de dökün gitsin..
Bir şeyi merak ettim. Ben de kürtaj oldum (bebegimin kalbi durduğu için) kürtajdan in beş gün sonra bile kendime gelemedim. Bir hafta sonra Enfeksiyon olmuştu bende. Sen maşallah güçlüsun sanırım... Bir sıkıntın yok değil mi fiziksel olarak?

fiziksel olarak hiç bir sıkıntı çekmedim. bugün 10. günüydü kontrole gittim. doktor kanama durumumu sordu, hiç kanama olmadı dedim. biraz leke olmuştu sadece o da pembe pembe sıvıydı bir pedi doldurmuyordu peçete sıkıştırıyodum bir iki damla oluyodu o kadar. 1-2 gün içinde o da kesildi. doktor iyi iyi dedi. rahat toparlarsın dedi. rahme baktı temiz parça kalmamış hiç hadi geçmiş olsun dedi kadın. 3 hafta sonra regli bekle regl düzeninde de sıkıntı yoksa bitmiştir tamamen dedi. ben kürtajın 3. günü bisiklet sürdüm damacana kaldırdım ağrı yok kanama yok hiç bişey yoktu. sanki hiçbişey olmamış gibi. beslenmene çok dikkat et canım. bol bol demir ye kansızlık varsa o da kötü pekmez ye mesela ben sabah akşam üzüm pekmezi istiyodu canım. hiç kilo alırım vs diye düşünme tatil yap canın ne istiyosa tüketmeye çaış. kendini dinle. hiç panik yapma çok geçmiş olsun. gönlüne göre olsun kendine çok iyi bak.

bir de enfeksiyon için antibiyotik vermeliydi doktorun, vermedi mi verdiyse düzenli kullandın mı? bir de yeşil çay iç bol bol. onun da iltihaba iyi geldiğini biliyorum başka bir mevzudan dolayı. bir de morelini çok yüksek tut. mutsuzluk yapma kendine. gelecek için umut taşı yorgunluk, pes etme hali vs de olumsuz etkiliyor insanı. yürüyüş yap temiz havada. umarım sağlıklı bir bebiş sahibi olursun tekrardan.