- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Küçükken nelerden korkardınız ve bu korkularınızı yenmek için neler yaptınız?
- Konu Sahibi BenSergu
- Başlangıç Tarihi
ben küçükken yüksekten çok korkardım,o gün bu gündür korkuyorum zaten.ben taaa 5 yaşlarındayken biz apartmanın 8.katında otururduk.bana çok yüksek gelirdi ve korkardım.bi de o sıralarda bi çocuk aşağğı düşüp ölmüştü,ben de çok etkilendim.şuan hala çok korkarım.Allahtan1.katta oturuyoruz.bir köprüden geçsem kalbim hop hop ediyo ve sağa sola bakamıyorum.bi de sanki bişiler aşağı çekiyo düşecek gibi oluyorum.:çok üzgünüm::çok üzgünüm: ayy ne biçim bi iş işte küçüklükten yerleşmiş bu bilinç altıma,kurtulabilirsen kurtul:1shok:senağlama
- 20 Haziran 2007
- 4.250
- 27
- 358
- 45
küçükken hep ölmekten korkardım,tabi bir de karanlıktan..ev kararmasın diye herkesten önce yatağa girip uyumaya çalışırdım.her gece duvardan bir canavar:bbo: alıp beni masanın üstüne koyar ve elindeki baltayla beni kesmeye çalışırdı:Roflol:tabi o zamanlar böyle gülmüyordum.canavar baltayı tam bana vuracakken hep bir çığlıkla uyanırdım .ev halkı etrafıma toplanırlardı.artık sonraları alışmışlardı sadece annem gelirdi yanıma.onlara rüyamdan hiç bahsetmezdim ama nedense.hep bir bahane uydururdum.çişim geldi,susadım filan...çocukluk işte..neyse ki korkularımdan eser kalmadı artık...
çocuklarımızı korkuyla büyütmeyelim arkadaşlar...korkularımızın sebepleri hep bize anlatılanlardan kaynaklanıyor çünkü...korkuyla değil sevgiyle:1hug:
hepinizi öpüyorum
sevgilera.s.
çocuklarımızı korkuyla büyütmeyelim arkadaşlar...korkularımızın sebepleri hep bize anlatılanlardan kaynaklanıyor çünkü...korkuyla değil sevgiyle:1hug:
hepinizi öpüyorum
sevgilera.s.
cocukluk korkularim gelip geciiciymis ,nasil ne sekilde oldu bilmiyorum...bir donem herkesin dedigi gibi karanlikti , evde yalniz kalmakti biraz daha buyuyunce helede sevdiklerin birdaha donusu olmayan yollarda yitince olumden korkar oldum kaybetmekten bilinmezden ..vs sonra ucak fobisi fakat bunun altinda yatan asil korku yine olum hemde yasinilan tum olumleri icine almasindan dusmek yanmak kirilmak heyecan..ufff simdi bile kotu oldum..
en son.. buda 2 sene once eklendi bebisimin gelecegiyle ilgili korkularrr..cunku yasadigimiz dunya pekte iyi bir yone gitmiyor..nasil tuketip yok ediyoruz dunyayi.:çok üzgünüm:
en son.. buda 2 sene once eklendi bebisimin gelecegiyle ilgili korkularrr..cunku yasadigimiz dunya pekte iyi bir yone gitmiyor..nasil tuketip yok ediyoruz dunyayi.:çok üzgünüm:
ben ruhlar gelcek beni yicek diye korkardim kücükken yalniz mutfaga su almaya bile gidemezdim,bu zamanla gecti.örümcek fobim vardi hemde nasil fobi!delirirdim ama bi gün bunuda yenmeye karar verdim ve minicik bi örümcek bulup onu beslemeye basladim(hos hala örümcek ne yer cözebilmis degilim ama..:))yavas yavas büyüklerini bulup baktim,kolumda gezdirdim bagira bagira.ama simdi trantula haric her türlü böcege kapim aciktir:)tarantuladanda igreniyorum tüglüya hani.birde sevdiklerimi kaybetme korkusu varki bi onu yenemedim,arada siradada uyurken sanki üzerimde akrep yada ona benzer zehirli bi böcek geziyo sanip sicramalarim var.mezarlardan korkardim artik gece yarisi yalniz bile gidebilirim onuda yendim.baskada yok:))ne kaldiki demi??
Anlatıcam ama güleni pataklarım:mymeka: Uzun çok uzuuun yıllar önceydi...Kemal Sunal "SÜT KARDEŞLER" filmi ile Türk Sinemamıza güzide bir katkıda bulunurken bende yıllarca sürecek bir fobinin temellerini attığından habersizdi...Evet bildiniz:GULYABANİ!!!:1shok: Yıllarca her ışık açmaya giderken karşıma çıkacağını düşünerek dokundum elektirk düğmelerine...Sonra GULYABANİ min yerini ŞEYTAN filmindeki manyak kız aldı...Bu aralar fobik dünyama yenilerini eklememek için GAREZ i seyretmiyorum:Roflol::Roflol::Roflol:
küçükken korktuğum şeylerin çoğunu unuttum hatırladığım bir tane var çünkü ondan hala korkuyorum:çok üzgünüm:şimşekten gök gürültüsünden çok korkarım,uyuyamam bile:çok üzgünüm:eskiden evde yalnız kalamazdım bir tek onu aşabildim artık yalnız kalabiliyorum ama kulaklarımı tıkayaraktatlicadiarzu
evett yaa gulyabanii degilde bendee şeytan filmindekiii kızdannn o kadarr etkilen miştim kii abartmıyorum bir ayy uykularımm bölün düü onun yüüzündenn. tövbee etiim ondann sonraa korkuu filminee çokk kötüü yaa bazenn gecee yatarken aklımaa gelir de tüylerimm ülperir...
küçükken hiçbirşeyden korkmazdım.bahçedeki solucanları alır severdim,uyuyan eşeğin üzerine çıkar zavallı hayvanı uyandırırdım. hatta köye gittiğimizde ben bu gece ben bu gece koyunlarla yatcam diye ağlardım:roflol:ama büyüyüp hayatın gerçekleriyle yüzleşmeye başlayınca herşeyden korkar oldum.:çok üzgünüm:
benim en büyük korkumu 13 yaslarında filan yasadım korku filimlerini cok severdim abim korktugu icin seyretmedi kız kardesimle beraber yatmaya gittiler evimiz bahceli bir evdi bütün odalar bahceye acılırdı filimi bitirdim yatmaya geliyordum karanlıkta ortada bagıran biri ellerim ayaklarım bosaldı ama bozuntuya vermedim kız kardesime annem yer yatagı sermisti girdim iceri yerde yatıyor sandım ama beyaz bir sey gözümün önünden gecti arkasında cıglık ve carsaflı bir sey o an benim bittigim andı annemgil evde yoktu geldiklerinde hala titriyormusum o heralde beni korkuyu alıstırdı fareler dısırda hic bir seyden korkmam
küçükken yalnızlıktan karanlıktan ve sessiz ortamlardan çok korkardım bir odadan diğerine kendi başıma gidemez hatta afedersiniz ama wc de bile o sesiszlikte bana bir şey olacakmış gibi gelir şarkı söyler konuşursam bir şey olmazmış gibi gelirdi:roflol:iyiki çarpılmamışımtatlicadiarzuçocukluk işte hep arkamdan birinin geleceğini bana zarar vereceğini yatağımın altından biri çıkacağını düşünürdüm çok manyak bi korkum vardı arada nüksetmiyor dersem yalan olur
nasıl yendiğime gelince kendi kendime verdiğim telkinlerle bir şey olmayacak bak gelen giden yok ve korktuğum şeyin üzerine giderek korkularımı yendiğimi düşünüyorum:teytey:
nasıl yendiğime gelince kendi kendime verdiğim telkinlerle bir şey olmayacak bak gelen giden yok ve korktuğum şeyin üzerine giderek korkularımı yendiğimi düşünüyorum:teytey:
ben öğrenciliğimin tamanına yakınını yatılı okulda geçirdim yatakhanede geceleri cin peri hikayeleri çok anlatılırdı ve sabaha kadar herkes ranzaları birleştirip uyurduk korkudan, yıllarca yanlız yatamadım kuzenime çin işkencesi ederdim resmen hizmette kusur etmedim gece yanımda yatsın diye evlendik oh çektim mecbur benimle yatacak :) ama eşim askere gidince yanlız yatak bir tarafa koskoca evde yanlız kalmak zorunda kaldım gece korkudan uyuyamayınca sabah işe de gidemiyordum zamanla nasıl olduysa atlattım 8 ayda gelde atlatma ...
