Aslında kararım net,boşanma davası açan benim, duruşma günü de belli, dönüşü olmayan bir yol bana göre olması gereken de bu ama işte çocuk kısmını nasıl yapacağım ne yaşayacağım onu hiç bilemiyorum.Her gün babalı cümle kurmasında ne tuhaflık var. Siz boşanıyorsunuz neticede çocuk değil elbette babasını sevip bahsedecek. Baba burada oturacak demesi de ayrıl barış ilişkinizden kaynaklanıyor muhtemelen. Genelde küçük yaşta ve anneyle daha fazla vakit geçiren çocukların hemen hemen hepsi babasını daha çok seviyor görünür ayrıca. Çünkü babasıyla sevdikleri şeyleri yapıyorlar.
Eğer boşanacaksınız uzman yardımı alın çocuğunuz için. O size boşanma noktasında nasıl davranmanız gerektiğini daha iyi ifade eder.
Sizin kararsız ve tutarsız davranışlarınız sizi zorda bırakıyor, çocukla boşanıyor olmanız değil. Lütfen çocukların üstüne yıkmayın bunları.
Bu yola girdim ve dilekçeler aşamasında bayağı da cirkinlesti,dönüş olmaz artık zaten de küçük çocuklar acaba nasıl etkileniyor bu durumdan çok merak ediyorum.Yasadigim bir durum degil ancak nacizane tavsiyem babasi ile daha sık gorusturun mahkeme sinirlamis ama 2 haftada bir cok az bence.Babasi da ilgileniyorsa birakin her istediginde gorussun suan daha cok küçük.Bosanin ya da bosanmayin diyemem tabiki yasadiginizi siz biliyorsunuz ama duzelme umudu varsa oglunuz icin o sansi son kez verebilirsiniz.Netice de evlat ama dedigim gibi ne yasadiginizi bilemedigim icin yorum yapmak cok zor.
Öyle de kafası karışır mi diye tereddüt ediyorumMahkeme 2 haftada 1 dedi diye öyle olacak değil..müsait olan her zamanda görüşsünler
Baba da görmek istiyorsa ve çocuğun aklına saçma sapan şeyler sokmuyorsa, çocuğunuz için iyi olurÖyle de kafası karışır mi diye tereddüt ediyorum
Baba üzülmesin de cok spesifik degil mi?Hanımlar bilmem kaçıncı konum ama burayı okumak iyi geliyor.Resmi olarak 4,fiili olarak 2 yıl süren evliliğimiz bitiyor çekişmeli boşanma davası açtım iki ay önce.Uzatmamak için şiddetli geçimsizlik diyeyim.Eşim güya çocuğun aile ortamında büyümesi gerekçesiyle boşanmak istemediğini söyleyip davanın reddini talep ediyor bir yandan da mahkemenin bağladığı 500 nafakanin da kaldırılmasını da istiyor.
Esas moralimi bozan konuya geleyim : 2 yaşındaki oğlum 4 aylıkken evden çıkmış olmamıza rağmen babaya çok düşkün (aralarda 4-5 kez barışıp o eve geri döndük ama kısa süreli oldu.) Dava açılmadan önce babası her istediğinde gelirdi istediği kadar oynardı çocukla,ayrı olduğumuz evde.Dava açılıp mahkeme baba görüşmelerini iki haftada bire düşürünce sık göremiyor fakat yine de her gün illa bir "baba"li cümlesi var"Baba nerede,ben babama gidicem,baba burada oturacak (koltuk),babam neden gelmiyor,vs.. Bugün de yatakta yanında uzanırken "Baba üzülme "dedi.. Efendim,kim üzülmesin dedim."Baba üzülmesin " dedi.. Boşanmak için çok sebebim var fakat oğluma bunları nasıl anlatacağım,bugün gözüm korktu.Babasi sözde mücadele ediyor (mus) aileyi bir araya toplamak için.Ben yaşadığım üzüntüler yüzünden sağlığım bozuluyor diye artık yalama olmuş bu evliliği artık bitirme kararı aldım ama oğlum suçlar mi beni yine de..
Küçük çocuğuyla boşanmış anneler,neler yaşadınız pişman oldunuz mu ? Süreci nasıl yonetttiniz her gün başım ağrıyor bu sorular yüzünden..
Okuyan yorumlayan herkese teşekkür ederim
Babanın şartlarını bilmiyorum ama bence çocuk bi süre babayla daha fazla zaman geçirsin çünkü bilimsel olarakta erkek çocuk fiziksel ve duygusal olarak özellikle babayı rol model alır dolayısıyla bunun içinde psikolojik olarak babayı daha fazla görmesi lâzım ki zaten baba iyi bir eş olamamış ama iyi bir baba olduğunu söylüyorsunuz o hâlde içiniz de rahat etsinBu yola girdim ve dilekçeler aşamasında bayağı da cirkinlesti,dönüş olmaz artık zaten de küçük çocuklar acaba nasıl etkileniyor bu durumdan çok merak ediyorum.
Babayla görüşmesine hiç karışmıyorum,Allah'tan ilgili,ilgilenmeyecek bir baba olsa ne yapardı oğlum
Her hafta sonu cumartesi günü alabilirsin dedim tamam dedi bakalım öyle devam edicezMahkeme 2 haftada 1 dedi diye öyle olacak değil..müsait olan her zamanda görüşsünler
Belki de öğretilmiştir bunu hiç düşünmedim.Gecenlerde "yazık bana"demiş.Anndm sormuş kim öyle diyor diye,baba diyor demiş.Belkide bunu da ondan öğrenmiştir.Baba üzülmesin de cok spesifik degil mi?
Öğretilmiş gibi.
Benim de 2 yasında çocugum var babasına çok düşkün.
Allah yardımcınız olsun
Haklısınız belli bir düzenden şaşmamak lazım.Bu sefer her gün sanki gelecekmiş ama gelmiyormus gibi düşünüyor.Bunu uygulayacağım teşekkürlerAllah yardımcınız olsun .4 yaşında kızım var .Başlarda ruyalarinda gördü babasını .Serefsiz babası da zor durumda kalsın bana dönsün diye gelmedi .Sabırlı olmak lazım .Çocuğa asla ve asla babası hakkında olumsuz şeyler söylemeyin söylemeyin .Benim kızlarım Ananelerini kabul edemediler o kadar .Kararlı mutlu ve sabırlı olursaniz kabullenir .Ben şu şekilde açıkladım .Babanı çok sevdiğini anlıyorum ama farklı evde yaşaması gerekiyor .Kuzum her markete gittiğimizde babasına gittigimizi sanardi ağlayarak geldigimi çaktırmadan çok bilirim .Ama alisiyorlar zor ama alisiyorlar .Keşke olmasa ama olmuyorsa da olmuyor .Çocukların istikrara ihtiyacı var bir duzene .Mesela şu gün babamı görebilirim .Üç gün yatcaz kalkcaz baba gelecek gibi .ama hep aynı düzen yoksa bı geldi bı gelmedi olmaz .Siz kendiniz bu kararı verin yapabilir miyim onunla diye değişir diye sakın beklemeyin değişmez.Hayirlisi olsun .
Haklısınız,her şey gönlünüzce olsunÇok yeni boşandım çokta gencim 2 kızım var 5 ve 2 yasında onlar için bunu yaşadım hiç bişey bizden çocuklarımızdan önemli değil
Hanımlar bilmem kaçıncı konum ama burayı okumak iyi geliyor.Resmi olarak 4,fiili olarak 2 yıl süren evliliğimiz bitiyor çekişmeli boşanma davası açtım iki ay önce.Uzatmamak için şiddetli geçimsizlik diyeyim.Eşim güya çocuğun aile ortamında büyümesi gerekçesiyle boşanmak istemediğini söyleyip davanın reddini talep ediyor bir yandan da mahkemenin bağladığı 500 nafakanin da kaldırılmasını da istiyor.
Esas moralimi bozan konuya geleyim : 2 yaşındaki oğlum 4 aylıkken evden çıkmış olmamıza rağmen babaya çok düşkün (aralarda 4-5 kez barışıp o eve geri döndük ama kısa süreli oldu.) Dava açılmadan önce babası her istediğinde gelirdi istediği kadar oynardı çocukla,ayrı olduğumuz evde.Dava açılıp mahkeme baba görüşmelerini iki haftada bire düşürünce sık göremiyor fakat yine de her gün illa bir "baba"li cümlesi var"Baba nerede,ben babama gidicem,baba burada oturacak (koltuk),babam neden gelmiyor,vs.. Bugün de yatakta yanında uzanırken "Baba üzülme "dedi.. Efendim,kim üzülmesin dedim."Baba üzülmesin " dedi.. Boşanmak için çok sebebim var fakat oğluma bunları nasıl anlatacağım,bugün gözüm korktu.Babasi sözde mücadele ediyor (mus) aileyi bir araya toplamak için.Ben yaşadığım üzüntüler yüzünden sağlığım bozuluyor diye artık yalama olmuş bu evliliği artık bitirme kararı aldım ama oğlum suçlar mi beni yine de..
Küçük çocuğuyla boşanmış anneler,neler yaşadınız pişman oldunuz mu ? Süreci nasıl yonetttiniz her gün başım ağrıyor bu sorular yüzünden..
Okuyan yorumlayan herkese teşekkür ederim
bilimsel olarakta erkek çocuk fiziksel ve duygusal olarak özellikle babayı rol model alır
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?