bildiğiniz gibi 2 haziran da doğum yapacak olan ben acilen bir kararla 27 mayıs günü oldu...o gece hiç uyumadık ne ben ne eşim çok korkuyordum hiç konuşmuyordum sabah uyandım banyo abdest derken saat 9 da çıktık tüm aile hastaneye gittik....odamıza alındık beni hazırladılar ve saat 11 gibi doğumhaneye gittik ben giderken çok ağladım çok korkuyordum neyse hoş beş ayrıldık epidural istedim ama yapmadı dr um kaldıramazsın çok streslisin dedi ve genel anestezi verdi ayaklarım uyuştu tam bayılacakken eylül bebek gedi dediler ve ben uyudum bebeğim 3 dk içinde annemlerin yanına gitmiş..ameliyatım 35 dk sürmüş ve ben 11:45 de odamdaymışım beni ameliyathanede ayıltmadan odama getirirken nefes alma zorluğu çekmişim ölecek gibi olmuşum dr um hemşireer panik içinde ailem herkes ağlıyormuş kimsenin sesini duymuyorum tek eşimin sesini duymuşum kapa ağzını burnundan nnefes al diye bağırıyordu ve ben nefes almaya çalışırken dikişlerim zarar gördü çok ağrım vardı uyandığımda ağlıyordum çok kötüydüm ne olur ağrıarımı dindirin diye bağırıyordum hayatım da böyle acı çekmedim...uyandım bebeğimi istemedim akşama kucağıma verdiler çok acılıydım ağrı kesiciler bile fayda etmiyordu 3 gün yattık hastane de sonra kayınvalideme geldik burdayız bebeğim iyi maaşallah ama benim hiç halim yok 2 büklüm kambur yürüyorum sezeryanın en ağırını atlattım keşke normal olsaymış çok korkuyordum ama o anda biterdi...hala düzelemedim kamburum çıkmış gibiyim bide üzeirne hastanede üşüttüm mü sırtımdan aşağısı felç ne varsa benim başıma geldi...ama herşeye rağmen kızım çok sevimli ve ben onu seviyorum iyi ki doğurmuşum bu kadar acıya katlanmışım o benim meleğim biricik aşkım....
bildiğiniz gibi 2 haziran da doğum yapacak olan ben acilen bir kararla 27 mayıs günü oldu...o gece hiç uyumadık ne ben ne eşim çok korkuyordum hiç konuşmuyordum sabah uyandım banyo abdest derken saat 9 da çıktık tüm aile hastaneye gittik....odamıza alındık beni hazırladılar ve saat 11 gibi doğumhaneye gittik ben giderken çok ağladım çok korkuyordum neyse hoş beş ayrıldık epidural istedim ama yapmadı dr um kaldıramazsın çok streslisin dedi ve genel anestezi verdi ayaklarım uyuştu tam bayılacakken eylül bebek gedi dediler ve ben uyudum bebeğim 3 dk içinde annemlerin yanına gitmiş..ameliyatım 35 dk sürmüş ve ben 11:45 de odamdaymışım beni ameliyathanede ayıltmadan odama getirirken nefes alma zorluğu çekmişim ölecek gibi olmuşum dr um hemşireer panik içinde ailem herkes ağlıyormuş kimsenin sesini duymuyorum tek eşimin sesini duymuşum kapa ağzını burnundan nnefes al diye bağırıyordu ve ben nefes almaya çalışırken dikişlerim zarar gördü çok ağrım vardı uyandığımda ağlıyordum çok kötüydüm ne olur ağrıarımı dindirin diye bağırıyordum hayatım da böyle acı çekmedim...uyandım bebeğimi istemedim akşama kucağıma verdiler çok acılıydım ağrı kesiciler bile fayda etmiyordu 3 gün yattık hastane de sonra kayınvalideme geldik burdayız bebeğim iyi maaşallah ama benim hiç halim yok 2 büklüm kambur yürüyorum sezeryanın en ağırını atlattım keşke normal olsaymış çok korkuyordum ama o anda biterdi...hala düzelemedim kamburum çıkmış gibiyim bide üzeirne hastanede üşüttüm mü sırtımdan aşağısı felç ne varsa benim başıma geldi...ama herşeye rağmen kızım çok sevimli ve ben onu seviyorum iyi ki doğurmuşum bu kadar acıya katlanmışım o benim meleğim biricik aşkım....
herşey yoluda gidiyordu her muhaneye gittiğimde sabırsızlıkla onu göreceğm için sabırsızlanıyordum.enson 4 aylıkken gittiğmde doktor ense pilisinin biraz kalın olduğunu söyledi şırnak gibi bi yerde tedavi olmaddığı için beni diyarbakıra sevk etti ben oraya da gitmek istemedim.sonunda adanaya memleketime gitmeye karar verdi.çok kötüydüm bu arada uyuymıyordum sürekli elimi karnımda gezdiriyordum seviyor okşuyor onunla konuşuyordum sanki ayrılacağımı hissediyordum.adanaya geldiğmzde özel bi doktora gittik oda hemen amniyosentez yaparsak dedi kesin sonuç alırız hemen ogün işlem yapıldı yani karnımdan bi sıvı alındı.2haftaya kadar sonucu gelecekti.1gün hastenede kaldıktan sonra eve gittik.2gün sora tekrar muhaneye gittik doktor ultrasyonda baktığnda şaşırdı bebeğn çok iyi olduğnu bi sorun olmadığnı söyledi çok şaşırmıştım ÇOK MUTLUYDUM.1hafta daha adanada kalmaya karar vermiştik eşimde işinden dolyı biraz sorun yaşasada.doktor bu arada gitmeden tekrar muhayene edelim dedi.bizde hazırlandk akşam otobüse bineceğz.sabah erkenden doktora gittik ultrasyonda doktor baktıkça konuşamıyor diğer doktorları çağrmıştı bende hissediyordum bişey olduğnu sürekli soru soruyordum ama yine cevapsızdi doktor diğer odaya geçti eşim annem kızkardeşim hepsi ordaydı ve BEBİŞİMİN YAŞAMADIĞNI SÖYLEDİ...................YIKILDIM HAYKIRDIM SONUNDA BAYILMIŞIM.ÇOK KÖTÜ ÇOK.şimdi bunu yazarken bile nasıl ağlıyorum.bebeğin hemen alınması gerekiyordu ertesi gün odaya alınmıştım arkası arkasna yapılan iğneler serumlar flan derken O TARİDİ OLMAYAN ÇOOK BÜYÜK ACININ ARDINDAN SUNİ SANCIYLA CANSIZ BEBİŞİM DOĞMUŞ.TABİ BEN BAYGIN.KENDİME GELDİĞMDE İSE HERKES BAŞIMDA FAKAT BEN BÜYÜK Bİ HIÇKIRIKLA BEBİŞİMİ İSTİYORDUM ama yok.yokyok.çok zor günler gçirdim bu zman zarfnda EŞİM BENİM AKLIMA GETİRMEMYE ÇALIŞTI ONU ÇOK SEVİYORUM.ŞİMDİ ÜZERİNDEN TM 6AY GEÇTİ.onu unutamıyorum O BENİM İLKİMDİ.şimdi ise BEBEK DÜŞÜNÜYORUZ DUANIZA İHTİYACIM VAR...........herkesi öpüyorum
herşey yoluda gidiyordu her muhaneye gittiğimde sabırsızlıkla onu göreceğm için sabırsızlanıyordum.enson 4 aylıkken gittiğmde doktor ense pilisinin biraz kalın olduğunu söyledi şırnak gibi bi yerde tedavi olmaddığı için beni diyarbakıra sevk etti ben oraya da gitmek istemedim.sonunda adanaya memleketime gitmeye karar verdi.çok kötüydüm bu arada uyuymıyordum sürekli elimi karnımda gezdiriyordum seviyor okşuyor onunla konuşuyordum sanki ayrılacağımı hissediyordum.adanaya geldiğmzde özel bi doktora gittik oda hemen amniyosentez yaparsak dedi kesin sonuç alırız hemen ogün işlem yapıldı yani karnımdan bi sıvı alındı.2haftaya kadar sonucu gelecekti.1gün hastenede kaldıktan sonra eve gittik.2gün sora tekrar muhaneye gittik doktor ultrasyonda baktığnda şaşırdı bebeğn çok iyi olduğnu bi sorun olmadığnı söyledi çok şaşırmıştım ÇOK MUTLUYDUM.1hafta daha adanada kalmaya karar vermiştik eşimde işinden dolyı biraz sorun yaşasada.doktor bu arada gitmeden tekrar muhayene edelim dedi.bizde hazırlandk akşam otobüse bineceğz.sabah erkenden doktora gittik ultrasyonda doktor baktıkça konuşamıyor diğer doktorları çağrmıştı bende hissediyordum bişey olduğnu sürekli soru soruyordum ama yine cevapsızdi doktor diğer odaya geçti eşim annem kızkardeşim hepsi ordaydı ve BEBİŞİMİN YAŞAMADIĞNI SÖYLEDİ...................YIKILDIM HAYKIRDIM SONUNDA BAYILMIŞIM.ÇOK KÖTÜ ÇOK.şimdi bunu yazarken bile nasıl ağlıyorum.bebeğin hemen alınması gerekiyordu ertesi gün odaya alınmıştım arkası arkasna yapılan iğneler serumlar flan derken O TARİDİ OLMAYAN ÇOOK BÜYÜK ACININ ARDINDAN SUNİ SANCIYLA CANSIZ BEBİŞİM DOĞMUŞ.TABİ BEN BAYGIN.KENDİME GELDİĞMDE İSE HERKES BAŞIMDA FAKAT BEN BÜYÜK Bİ HIÇKIRIKLA BEBİŞİMİ İSTİYORDUM ama yok.yokyok.çok zor günler gçirdim bu zman zarfnda EŞİM BENİM AKLIMA GETİRMEMYE ÇALIŞTI ONU ÇOK SEVİYORUM.ŞİMDİ ÜZERİNDEN TM 6AY GEÇTİ.onu unutamıyorum O BENİM İLKİMDİ.şimdi ise BEBEK DÜŞÜNÜYORUZ DUANIZA İHTİYACIM VAR...........herkesi öpüyorum
herşey yoluda gidiyordu her muhaneye gittiğimde sabırsızlıkla onu göreceğm için sabırsızlanıyordum.enson 4 aylıkken gittiğmde doktor ense pilisinin biraz kalın olduğunu söyledi şırnak gibi bi yerde tedavi olmaddığı için beni diyarbakıra sevk etti ben oraya da gitmek istemedim.sonunda adanaya memleketime gitmeye karar verdi.çok kötüydüm bu arada uyuymıyordum sürekli elimi karnımda gezdiriyordum seviyor okşuyor onunla konuşuyordum sanki ayrılacağımı hissediyordum.adanaya geldiğmzde özel bi doktora gittik oda hemen amniyosentez yaparsak dedi kesin sonuç alırız hemen ogün işlem yapıldı yani karnımdan bi sıvı alındı.2haftaya kadar sonucu gelecekti.1gün hastenede kaldıktan sonra eve gittik.2gün sora tekrar muhaneye gittik doktor ultrasyonda baktığnda şaşırdı bebeğn çok iyi olduğnu bi sorun olmadığnı söyledi çok şaşırmıştım ÇOK MUTLUYDUM.1hafta daha adanada kalmaya karar vermiştik eşimde işinden dolyı biraz sorun yaşasada.doktor bu arada gitmeden tekrar muhayene edelim dedi.bizde hazırlandk akşam otobüse bineceğz.sabah erkenden doktora gittik ultrasyonda doktor baktıkça konuşamıyor diğer doktorları çağrmıştı bende hissediyordum bişey olduğnu sürekli soru soruyordum ama yine cevapsızdi doktor diğer odaya geçti eşim annem kızkardeşim hepsi ordaydı ve BEBİŞİMİN YAŞAMADIĞNI SÖYLEDİ...................YIKILDIM HAYKIRDIM SONUNDA BAYILMIŞIM.ÇOK KÖTÜ ÇOK.şimdi bunu yazarken bile nasıl ağlıyorum.bebeğin hemen alınması gerekiyordu ertesi gün odaya alınmıştım arkası arkasna yapılan iğneler serumlar flan derken O TARİDİ OLMAYAN ÇOOK BÜYÜK ACININ ARDINDAN SUNİ SANCIYLA CANSIZ BEBİŞİM DOĞMUŞ.TABİ BEN BAYGIN.KENDİME GELDİĞMDE İSE HERKES BAŞIMDA FAKAT BEN BÜYÜK Bİ HIÇKIRIKLA BEBİŞİMİ İSTİYORDUM ama yok.yokyok.çok zor günler gçirdim bu zman zarfnda EŞİM BENİM AKLIMA GETİRMEMYE ÇALIŞTI ONU ÇOK SEVİYORUM.ŞİMDİ ÜZERİNDEN TM 6AY GEÇTİ.onu unutamıyorum O BENİM İLKİMDİ.şimdi ise BEBEK DÜŞÜNÜYORUZ DUANIZA İHTİYACIM VAR...........herkesi öpüyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?