- 5 Şubat 2015
- 5.233
- 6.047
-
- Konu Sahibi Meredith Grey
- #1
Günlüğüme yazacaktım aslında. Sonra buraya içimi dökeyim, destek olan yorumlar belki daha iyi hissettirir dedim.
Rüya gibi başlayan bir ilişkim vardı. Şu anda da rüya gibi, ama rüyanın türü biraz değişti. Sanırsın kabus.
Bittik galiba. Yani pek bir açıklama yapmadı. Ayrılmak istediğini bile söylemedi. Derin bir sessizlik. Hislerim doğru söylüyorsa ki, bu zamana kadar beni yanılttığı pek azdır, muhtemelen başka biri var.
Hiç aldatılma deneyimim olmadı değil, aynı şekilde saçma bir şekilde ortadan kaybolan partnerim de olmadı değil. Eski deneyimlerimde olaylar mı çıkartmadım? Üzüntüden kalbimi mi parçalamadım? Bütün gün pijamayla oturup, bir şey yemeden mi durmadım? Uuu neler neler. Karşı taraf için nefretin, kızgınlığın nirvanasını yaşadım.
Şimdi ise kendime, hislerime bakıyorum. Sakinim. Üzüntü yok gibi, hatta direkt yok diyeyim. O'na karşı kızgınlığım, öfkem yok. Suçlamıyorum. Aksine başına kötü bir şey gelsin istemem, iyi olsun. Kalbimde hala bir sıcaklık hissediyorum ona karşı.
Hayatıma onu tekrardan kabul edemeyeceğimi biliyorum. Başka biri olsun ya da olmasın. Bu davranışı beni kaybetmekten pek de korkmadığını gösterir. Ben hayatımda, beni kaybetmekten korkan birini istiyorum, hayatında olduğum için kendini şanslı gören..
Korkuyorum ama. Şu an yaşadıklarım pek de benlik durumlar değil, bana çok yabancı hisler, düşünceler. Hiç beklemediğim bir anda çökmekten korkuyorum.
Neden bu sefer farklı hissediyorum? Bu saçma sevgi kelebeği hal nasıl geçecek? Sonradan üzülmem değil mi? Ve nasıl hiç aklıma gelmemesini sağlayabilirim sanki sokaktaki bir yabancıymış gibi, hiç yaşanmamış gibi?
Bu satırları yazmak dahi iyi geldi. Sanki bir dostumla kahve eşliğinde dertleşiyormuş gibi. Teşekkür ederim.
Rüya gibi başlayan bir ilişkim vardı. Şu anda da rüya gibi, ama rüyanın türü biraz değişti. Sanırsın kabus.
Bittik galiba. Yani pek bir açıklama yapmadı. Ayrılmak istediğini bile söylemedi. Derin bir sessizlik. Hislerim doğru söylüyorsa ki, bu zamana kadar beni yanılttığı pek azdır, muhtemelen başka biri var.
Hiç aldatılma deneyimim olmadı değil, aynı şekilde saçma bir şekilde ortadan kaybolan partnerim de olmadı değil. Eski deneyimlerimde olaylar mı çıkartmadım? Üzüntüden kalbimi mi parçalamadım? Bütün gün pijamayla oturup, bir şey yemeden mi durmadım? Uuu neler neler. Karşı taraf için nefretin, kızgınlığın nirvanasını yaşadım.
Şimdi ise kendime, hislerime bakıyorum. Sakinim. Üzüntü yok gibi, hatta direkt yok diyeyim. O'na karşı kızgınlığım, öfkem yok. Suçlamıyorum. Aksine başına kötü bir şey gelsin istemem, iyi olsun. Kalbimde hala bir sıcaklık hissediyorum ona karşı.
Hayatıma onu tekrardan kabul edemeyeceğimi biliyorum. Başka biri olsun ya da olmasın. Bu davranışı beni kaybetmekten pek de korkmadığını gösterir. Ben hayatımda, beni kaybetmekten korkan birini istiyorum, hayatında olduğum için kendini şanslı gören..
Korkuyorum ama. Şu an yaşadıklarım pek de benlik durumlar değil, bana çok yabancı hisler, düşünceler. Hiç beklemediğim bir anda çökmekten korkuyorum.
Neden bu sefer farklı hissediyorum? Bu saçma sevgi kelebeği hal nasıl geçecek? Sonradan üzülmem değil mi? Ve nasıl hiç aklıma gelmemesini sağlayabilirim sanki sokaktaki bir yabancıymış gibi, hiç yaşanmamış gibi?
Bu satırları yazmak dahi iyi geldi. Sanki bir dostumla kahve eşliğinde dertleşiyormuş gibi. Teşekkür ederim.