evet... tarih belli 15 tatilin ilk haftasının pazarı nişanım olcak.. annem erkek arkadasımı sevdi ailem beni üzmeyeceğine kanaat getirdi.. bende vardım bu kanaata beni üzmez beni taşır ailemden kısıtlamaz efendi dürüst aile babası ve eş olcak kapasitede yaşından dolayı oldukça olgun vs vs.. kötü huyu yok giyinmesini falan pek bilmez onlarıda ilerde ben hallederim zaten.. evden işine işinden evine giden normal babam gibi bi adam işte.. elimi tutmaya çekinir onun sebebini öğrendim sonucta aramızda bi isim yok laf söz olur amenna.. düşünceler çok güzel..ama bir korku var içimde yanlış mı yapıyorum korkusu.. bu korkuyu pek yenemiyorum neyin korkusu onu da bilmiyorum önceki ilişkimde her türlü saygısızlık küfür şiddet varken bu korku yoktu da böyle bi adamda neyin korkusu bu.. yenmek istiyorum o beni çok seviyo bende değer veriyorum ama onun gibi çok aşık değilim normal mi bu hislerim.. hayal kuruyorum evimin eşyalarımın ona karsı davranıslarımın evlendiğimizde nasıl olması gerektiğinin hayalleri... ama korkuyorum ablalarım kardeslerim bu korku normal midir.. ailemden uzaklasmanın verdiği bi korku mu yoksa bu neyin korkusu..?? yenmek istiyorum olduğu gibi kendimi ona bırakmak istiyorum ben.. bu korkularımın olması bile ona büyük haksızlık..
Son düzenleme:
