- 10 Nisan 2011
- 1.057
- 110
-
- Konu Sahibi karbeyaz00
- #1
...
Son düzenleme:
Yazini okurken bile duygularini hissettim . Tavsiyem önce kendinde ic huzuru yakalaman , bu durumda zaten sevgili olacagin kisiyide zor duruma dusurursun .Maziden gelen korkularım var. Bir erkekle arkadaş olduğumda ki şuan bir arkadaşım var 4 aydır tanışıyoruz . O bana karşı ilgiliydi aslında hissediyordum ama ben hep sevgilim olsun istemediğimden arkadaş lafını telafuz edip durdum. Bugünde sinemaya gittik mesela eskisi kadar sık yazmıyor iki- üç gündür . Çünkü bağlanma korkum var benim gibisinden şeyler zırvaladım ona da belli ettim
Bu korkumu aşamıyorum. Bağlanıyorum hemen alışıyorum. Karşı cinsten biri bana değer versin istiyorum birşeyler yapalım sevgili boşluğumu doldursun ama nedense olmuyor . Ya anlaşamaz küsersek die içim hop hop hopluyor. Bu normal mi ? Yalnız kalacagım acı cekeceğim düşünceleriyle boğuşuyorum hep. Olmuyor Allahım rahat olamıyorum. Bu bir rahatsızlık mı sizce. Aile ortamım çok huzursuz bu yüzden dışarda arıyorum mutluluğu galiba diyorum. Normal arkadaşlarım da yetmiyor çünkü artık bana. Zaten psikolojik tedavi görüyorum 6 aydır filan . Bunalma ve daralmalarım oldu bana çöküş yasadım 3 aylık sevgilimden ayrılınca o dereceyim. Şımarık bir kız da değilim yanlıs anlasılmasın.
Üniversite sondayım haftasonları calısıp harclıgımı cıkarırım. Mutlu olamıyorum kendi kendini mutlu edebilen baskalarına ihtiyac duymayan insanlara imreniyorum. Nasıl olabiliyorsunuz
Benin aile huzuru eksikliğinden mi psikolojik bişe mi sizce böle bi durumda olan varmı yada bunu aşabilen . Kızlar nolur yardım edin dısardan bakınca komik gibi görünüyor belki basit gibi ama bu gidişle bu psikolojiyle evlenemem bile.
İlk kalp kırıklığı önce seni zayıflatıyor sonra ise daha güçlü yapıyorMaziden gelen korkularım var. Bir erkekle arkadaş olduğumda ki şuan bir arkadaşım var 4 aydır tanışıyoruz . O bana karşı ilgiliydi aslında hissediyordum ama ben hep sevgilim olsun istemediğimden arkadaş lafını telafuz edip durdum. Bugünde sinemaya gittik mesela eskisi kadar sık yazmıyor iki- üç gündür . Çünkü bağlanma korkum var benim gibisinden şeyler zırvaladım ona da belli ettim
Bu korkumu aşamıyorum. Bağlanıyorum hemen alışıyorum. Karşı cinsten biri bana değer versin istiyorum birşeyler yapalım sevgili boşluğumu doldursun ama nedense olmuyor . Ya anlaşamaz küsersek die içim hop hop hopluyor. Bu normal mi ? Yalnız kalacagım acı cekeceğim düşünceleriyle boğuşuyorum hep. Olmuyor Allahım rahat olamıyorum. Bu bir rahatsızlık mı sizce. Aile ortamım çok huzursuz bu yüzden dışarda arıyorum mutluluğu galiba diyorum. Normal arkadaşlarım da yetmiyor çünkü artık bana. Zaten psikolojik tedavi görüyorum 6 aydır filan . Bunalma ve daralmalarım oldu bana çöküş yasadım 3 aylık sevgilimden ayrılınca o dereceyim. Şımarık bir kız da değilim yanlıs anlasılmasın.
Üniversite sondayım haftasonları calısıp harclıgımı cıkarırım. Mutlu olamıyorum kendi kendini mutlu edebilen baskalarına ihtiyac duymayan insanlara imreniyorum. Nasıl olabiliyorsunuz
Benin aile huzuru eksikliğinden mi psikolojik bişe mi sizce böle bi durumda olan varmı yada bunu aşabilen . Kızlar nolur yardım edin dısardan bakınca komik gibi görünüyor belki basit gibi ama bu gidişle bu psikolojiyle evlenemem bile.
Uykunda ölebilirsin uyuma!Maziden gelen korkularım var. Bir erkekle arkadaş olduğumda ki şuan bir arkadaşım var 4 aydır tanışıyoruz . O bana karşı ilgiliydi aslında hissediyordum ama ben hep sevgilim olsun istemediğimden arkadaş lafını telafuz edip durdum. Bugünde sinemaya gittik mesela eskisi kadar sık yazmıyor iki- üç gündür . Çünkü bağlanma korkum var benim gibisinden şeyler zırvaladım ona da belli ettim
Bu korkumu aşamıyorum. Bağlanıyorum hemen alışıyorum. Karşı cinsten biri bana değer versin istiyorum birşeyler yapalım sevgili boşluğumu doldursun ama nedense olmuyor . Ya anlaşamaz küsersek die içim hop hop hopluyor. Bu normal mi ? Yalnız kalacagım acı cekeceğim düşünceleriyle boğuşuyorum hep. Olmuyor Allahım rahat olamıyorum. Bu bir rahatsızlık mı sizce. Aile ortamım çok huzursuz bu yüzden dışarda arıyorum mutluluğu galiba diyorum. Normal arkadaşlarım da yetmiyor çünkü artık bana. Zaten psikolojik tedavi görüyorum 6 aydır filan . Bunalma ve daralmalarım oldu bana çöküş yasadım 3 aylık sevgilimden ayrılınca o dereceyim. Şımarık bir kız da değilim yanlıs anlasılmasın.
Üniversite sondayım haftasonları calısıp harclıgımı cıkarırım. Mutlu olamıyorum kendi kendini mutlu edebilen baskalarına ihtiyac duymayan insanlara imreniyorum. Nasıl olabiliyorsunuz
Benin aile huzuru eksikliğinden mi psikolojik bişe mi sizce böle bi durumda olan varmı yada bunu aşabilen . Kızlar nolur yardım edin dısardan bakınca komik gibi görünüyor belki basit gibi ama bu gidişle bu psikolojiyle evlenemem bile.