Korkmayın, Tedavi Olun!

Bu gün anneme biyopsi yapılacağı için hastanedeydik.
1 kaç sene önce de biyopsi yaptırdığımız için, bu sefer içimiz rahattı.(inşaAllah sonucumuz da güzel çıkar.)
Neden mi, bu konuyu anlatıyorum?
Sebebi şu: insanların olur olmaz her şeye konuşmalarından, abartmalarından, korkutmalarından, insan psikolojisinden anlamadan konuşmalarından rahatsızlık duyuyorum. Hasta ve tedavi olacak insanlara kötü tesir ediyorlar.

Daha önce biyopsiye gittiğimizde, korku vardı üzerimizde, en çok ta annemde.
Çok ağrılı oluyor, çok tehlikeli, kocaman iğneyle canını acıtarak vücudundan parça alıyorlar, ben korktum yaptırmadım ve daha fazlasını söyleyenler...

Resmen insanı tedavi olmaktan kaçıracak telkinler. Eminim bu söylemler yüzünden biyopsi yaptırmayan, tedavisi ihmal eden çok insan vardır.
Çok şükür, ne ağrısı ne sancısı olan bir şey biyopsi. Normalden biraz büyük bir iğneyle işlem yapılıyor ama korkulacak bir şey değil. 5 dakika bile sürmeden biyopsi olmuş oluyorsunuz.

***

1 kaç sene önce 20'lik dişlerimden birisini çektirecektim. Korkuyorum, dişçilere karşı o kadar korkutulmuşuz ki, sanki dişimizi değil canımızı alacaklar. Benimle beraber aynı korkuları yaşayan bir kız daha var, benim sıram ondan bir önce.
Sıram geldiğinde doktorumla baş başayım, titriyor olabilirim yok yok kesinlikle titriyorum.
Doktorum da iyi bir hanımmış, Allah razı olsun..
İlk defa mı diş çektirdiğimi, korkulacak bir şey olmadığını söylerken ve beni rahatlatmaya çalışırken dişimi çekmişti bile, hiç anlamadım, o kadar kolay olmuştu.
Dışarı çıkınca ilk işim uyuşturulmuş ağzım ve dişimde ki pamukla dışarıdaki korkan kızcağızı da rahatlatmak için hiç acımadığını söylemek oldu.

***

2 sene önce de sivilcelerimden muzdariptim. Doktorum bir sivilce hapı yazdı.
Reçeteyi yaptıramadım, üzerimde yeterli para yoktu.
Daha sonra babam reçetemdeki ilaçları almak için eczaneye gitti.
Eczacı, öyle dehşet şeyler söylemiş ki babama.
Bu ilacı kullandığımda yüzüm parçalanacakmış, her yerimden sivilce çıkacakmış vs. vs. dehşet verici şeyler.
Babam ilacı getirmişti ama ilacı kullanmamamın doğru olacağını söylüyordu.
İnternette ilaçla ilgili aratma yaptığımda aynı dehşet şeylerle karşılaştım, insanlar neden bu kadar abartır?
Hastanelerden, doktorlardan, tedavilerden neden korkutuluyoruz?
Sonra ilk ilacımı içmeye karar verdiğimde korkum vardı ama sivilcelerimden de kurtulmak istiyordum.
İlacı içsem mi? İçmesem mi? İkileminde baya bir gidip geldim.
Bu gidip gelmelerin sonucunda Allah'ım sana sığınıyorum diyerek ilk ilacımı içtim.
Ne yüzüm parçalandı, ne her yerlerimden sivilceler fışkırdı.
Korkutulduğum gibi olmadım, şükür tedavim bitti.

***

Bir doktordan dinlemiştim, eskiden doğumlar bu kadar zor değildi, herkes evlerinde bile doğuruyordu.
Neden? Çünkü, doğumdan, o zamanlar bu kadar korkutulacak bir şey gibi bahsedilmiyordu.
Psikolojik olarak kötü hissetmeyen kadınlar, doğumu zor görmeyen kadınlar (ekstra durumlar hariç) çabucak, ağrısız bir şekilde yavrularını kucaklarını alıyordu.
Şimdi öyle mi? Öyle dehşet verici doğum hikayeleri anlatılıyor ki, kadınlar korkuyor, (az da olsa) doğum ağrısı çekmemek için çocuk sahibi olmayan kadınlar bile var.
Psikolojik olarak rahat olan kadınların ise ağrısız doğum yapabildiğinden bahsetmişti.

Hak verdim dinlediklerime.
Korkularımız bize acı veriyor.
Psikolojik olarak bizi daraltıyor korkularımız.
Doktora gitmekten, dişçiye gitmekten, tedavi olmaktan, doğumdan korkuyoruz.
Korkutuluyoruz.
Her şeye konuşan, fikir sahibi olmadığı konularda bile ahkam kesen insanlarımız var.
Bu şekilde tutum sergiliyorsak, insanları korkutup, bilgi sahibi olmadığımız konularda fikir yürütme gibi bir alışkanlığımız varsa öncelikle bundan vaz geçmeliyiz.
Böylesine önemli bir konu olan sağlık mevzusunda internette gördüğümüz her şeye, bilgisizce konuşan insanlara inanmamalı, ruhen rahat olarak tedavilerimizi olmalıyız.

Hastalıklar ihmale gelmez, korkarak hastalıklarımızdan kurtulamayız.
Korkmayıp, her söylenilene inanmayıp, rahat bir psikolojiyle tedavi olmalı ve her zaman Rabbimize sığınmalıyız.
Gülşah D.