Bende bir keresinde eşimi kırmıştım, ama çok haklıydım, yani KV duysa belki oğluna çok kızardı, ama bende eşimin kalbini çok kırmıştım, ağlamıştım, bağırmıştım, çağırmıştım, o gece onunla aynı yatağa yatmayacak kadar çok sinirlenmiştim
Fakat eşim sonra geldi ve "Sen hamilesin, böyle davranmamam gerekiyordu, haklısın, Seninde böyle davranman gayet normal bişeymiş, ama ben bilemedim! Özür dilerim" deyip "SENİ SEVİYORUM" demişti, ardından sarılmıştı!! Ama haklı olduğum halde, yaptığım şeyin ne kadar gereksiz olduğunu, ufak bişeyi ne kadar çok büyüttüğümü düşündüm gece boyunca?? Ve o günden beri de bu benim aklımda kaldı, aklıma geldikçe de ağlamamak için de zor tutuyorum kendimi, bu yüzden vicdan azabı çekiyorum!! Yani kısacası; VİCDAN AZABI, UNUTULMUYOR
