öncelikle ilgilenen herkese teşekkürler
ancak girebildim foruma
bu mektubu kocama okuttuktan sonra burada paylaştım.
mektubu okumus üzerine telefon etti giyin geliyorum seni almaya dışarı çıkıcaz diye.alıp karsısına bu defa konusacak sandım.
ama o her zamanki gibi alışverişe götürdü bişeyler aldı,sarıldı öptü şirinlikler yaptı.böyle herseyin üstünü kapatıp hediyeler alınca iki sarılmayla mutlu olucaz sanıyor hala.sorunlar gün gibi ortadayken.
bu mektubu yazmamın sebebide şuydu.bi abisiyle olan sorunları zaten burada paylaşmıştım.diğer abisi ve eşide evlendiğimizden beri kaç kez davte ettiğimiz halde kapımzıı açmadılar.türlü bahanelerle.ki bu bahanelerin bahane olduğuda hep ortaya çıktı sonradan.bilinçli gelmiyolar yani.
sözde eşimle oturup bir karar almıştık aylar önce bizim kapımızı açana kadar bizde açmıycak kapılarını.ama ne oldu?yeğeninin d.günü varmış.çağırdılar tıpış tıpış gittik.
hani eşimin bana verdiği sözlerhani aldığımzı kararlar.kopuk bir ailesi var kimse birbrini aramaz sormaz gitmez yada en azından bize öyleler.ama biz eşim yüzünden kimseye tepkimizi gösteremiyoruz bi aile olarak kendi kendimize kararlar alamıyoruz arkasında durmuyor çünkü.söz konusu ailesiyse benim ne hissettiğim umrunda değil..
işin kötü yani göya ayrı ev açtık ama anne babası gideceğimiz yerlere bile müdahale halinde hemen aradılar d.gnü varmıs gelrken ne alcanız yeğeninize diye.ki onlarda biliyolar oraya gitmk istemiycemizi abisinin bilinçli olarak bize gelmediğini.ama böyle yaparak biz gitmek zorundaymısız gbi psikolojik baskı yapıyolar
dün gece ben agladım esim agladı.sen benm için çok değerlisin çok seviyorum seni diye.ama artık inanmıyorum onun hiçbirşeyine.mutsuz ettiğini bile bile hc bi sözünün arkasında duramıyor.biz bi aile kurdukmu kurmadıkmı belli değil varsa yoksa kendi ailes.gvenmiyorum artık
