Canım ya o kadar doğal ve tatlı ifade ediyorsun ki herseyi çok sagol...üç gebeliğimdede aynı hisler oldu demişsin allah bağışlasın maşallah... bu kadar duru ve güven veren sözlerin tecrübelerin ve olgun düşüncelerinden olsa gerek .. ben olaylara çok gözlemci yaklaşırım eşime çok sabrettim ve ben sabrettikçe haddini daha fazla aştı.. biz birbirimize sabrettikçe dolup taşıyoruz sonra patlıyoruz... hayatımda bütün duygular çok sıradanlaşip basitleşti.. aglamak,üzülmek,sabretmek,kötü birsey yasamak,hakarete maruz kalmak,bagırtılar,sinir krizleri ve daha birçok sey bunlara karsı ikimizde hissizleştik .. ben aglayınca onda etkisi yok o bagırıp sinir krizi gecirince bende his yok ..
elbette pek çok sorun çözülmeden birikmiş olabilir.
ancak gerçekten eşinden ayrılacak kadar aranızda soğukluk olsaydı, onunla aranızda ömür boyu bağ sağlayan bir bebek doğurmazdın.
kendin için, mutluluğun için olduğunu düşünsen de sonuçta amacın ne bekar anne olmak, ne de babasız bebek yetiştirmekti değil mi?
bebeği hem eşin hem kendin hem evliliğiniz için istediğini düşünüyorum.
maalesef bazı erkekler odun doğar, odun olarak ölür.
bebeğiniz olması aranızdaki bağı ya onarır, ya da tamamen koparır.
şimdilik aklın sadece bebeğinle yaşayacağınız güzel anlarda olsun. güzel ve olumlu şeyler düşünerek geçir gebeliğini ve lohusalığını.
birkaç kez yazdığım gibi eğer yine de 1 sene sonunda eşinle mutsuzsan, babalığını ve kocalığını hakkıyla yapmıyorsa, hala eskisi gibi davranıyorsa, yine boşanabilirsin. mahkemeler 1 sene sonra da açık.
bu arada kendini de ölç biç, senin bu ilişkide hataların var mı? eşinle anlaşamadığınız noktaların çözümü yok mu? bebek sizi iyi eş, iyi ebeveyn olma yönüne sevkedecek mi?
hatta şu anda elimde doğan cüceloğlu'nun "geliştiren anne baba" kitabı var. eşinle onu okumanızı tavsiye ederim. daha sonra diğer kitapları da okuma ihtiyacı hissedeceksiniz eminim.
siz çözemiyorsanız, bilenden yardım almalı değil mi?
umarım sorunlarınız çözülür.