Canım bak illaki ters düştüğümüz anlar oldu ama onları konuşarak çözdük. İki kere küsmüşlüğümüz var onda da 2-3 gün konuşmadık sonra yine hiç olmamış gibi devam ettik. Ama birbirimize tek ağır söz söylemedik, kırmadık o 3 senede. Laf dalaşına hiç girmedik bile. Ben bi de çok aşırı aman o olsun, bu olsun diyen biri değilim, benim için aşırı önemi yoksa küçük şeylere eyvallah derim keza o da öyleydi. Yok evde şu dizi izlensin, yok yemekte şu olsun, markete gidince bu deterjan olsun, yok bişey alıncak bu renk olsun, bi yere gidilcek hayır oraya gitmeyelim bura olsun yapmazdık. O bana bırakırdı ben de ona. Ufak istekleri için kırmazdım, hatta böyle şeyleri ona bırakmayı tercih ederdim. Ters düşmezdik o yüzden. Büyük mevzularda da yani eşimle beni ilgilendiren konularda da asla karışmazdı, karışçak olsa da eşim çok müsade etmezdi.
Ama 3 sene de hem anne kız olduk hem de mesafemizi koruduk. Yatak odama ben yokken girmezdi, varken de tıklatırdı, bizimle yemek yemez başbaşa bırakırdı. Ama ben de ona inanılmaz saygı gösterdim, sadece çok aşırı yüz göz olmamakta işin sırrı. Yani vıcık vıcık olmadan, saygı çerçevesinde yaşadık. Sen mesafeli, saygılı, kibar olunca karşı tarafta cahil değilse öyle oluyor. Cahil insanlara ne desen, ne yapsan boş...
