Kızlar fikir verin...

merhaba arkadaslar, kafama o kadar karisik ki, mantikli dusunup neden boyle cozemiyorum. bir kac aydir kendimi kotu hissediyorum. once depresyonda oldugumu dusundum ama sanirim hayattan mutsuzum. fark ettim ki hayatta olmak istedigim yerde degilim,istemedigim isi mecburiyetten yapiyorum, annem - babam ayrlimak uzere, beni seven bir esim var ama ona olan hislerim de aylardir cok azaldi, hersey eziyet geliyo, beni optugunde bile rahatsizlik veriyo, ise de gitmek sabah kalkmak istemiyorum.

ben 17 yasinda hem universiteye hem calismaya basladim, bu yasa kadar 5 yıldır hep calistim, 2 yıllık da evliyim, sanirim evlilik ve ailemin ayrilmasi bana yuk geldi.

herseyden kacıp bir otele yerlesip yasamak istiyorum, herseyden uzaklasmak, isi bırakmak, evden uzaklasmak istiyorum, esim bana iyi davranıyor annem de oyle ama surekli mutsuzum sacımı bile taramiyorum, lutfen akil verin ne yapayim:Saruboceq:

canım ya aslında sahip olduğun ve herkesin olmak isteyeceği güzellikler var... sakın onlara arkanı dönüp gitme... bak şu başlığa ; arkadaşımızın birisinin annesi yoğun bakımda... bir tanesi annesini kaybedeli dün sanırım 3 yıl olmuştu... bir çoğunun eşiyle ilgili ciddi sorunları var... ben 2 yıllık sevgilimden ayrıldım canım yanıyor...

ama hayat bu her an herşeye hazır olman lazım... fırsatın varsa çalışma... başka bir iş ara seveceğin ; eğlenebileceğin... ya da evde dinlen... başka kursalara git... ama bence ne eşinden ne de annenden uzaklaş...

inan yalnızlık kadar insanı mahveden bir şey yok... lütfen düşün bunları... ama olumlu düşün olur mu...
olumsuz olmasın düşüncelerin ve hep umudun olsun...

canim yazdiklarin icin cok tesekkurler. Allah hepimize mutluluk ve ic huzuru versin. Umarim senin icin de herseyin en hayirlisi olur.

...............................................................

cnm bu durumu atlatmak için psikologtan yardım almalısın.ölüm dışında herşeyin çaresi var ama önce mücadele etmek için kendine yardım etmelisin.bazen sorunlarımızı halletmede yetersiz kalıyoruz.ama yardım alırsan hem kendine hemde ailene destek olabilirsin.sen böyle hissediyorsan annen baban napsın.gerçi neden ayrılıyorlar bilmiyorum ama kolaymı.mutlaka onlarıda sarsacak bu durum.sonra eşim çok iyi diyorsun.işte sana mutlu olabilmek için bir neden.iyi hissedebileceğine tekrar yaşama sevinciyle dolabileceğine inan.bırakma kendini.a.s.

devilx .!.:

bir travma yaşamışsın.içinde derin bir boşluk var haklısın.
ben başa çıkamadım psikolojik sorunlarımla
ilaç kullanıyorum.umarıım sen başa çıkarsın ve iyileşirsin.çalışıyor olman çok güzel
kendini sev,hayattan kopma,saçınıda tara makyajınıda yap.
bakımlı halinle kendini daha iyi hissedersin.
hayallerin varsa peşinden koş bırakma
madem eşin iyi bir insan ondan güç al.
hayat gerçekten boş aslında,biz kendimizi çok kasıyoruz,baskı yapıyoruz
atlatırsın üzülme
bu sözü seviyorum,
'Tanrım;bana değiştirebileceklerim için güç,değiştiremeyeceklerim için sabır,ikisinin arasındaki farkı anlamak için akıl ver!'

Genişletmek için tıkla...

ilac kullanmak ise yariyor mu, yani seni uyusturuyor mu zaten sabah yataktan kalkmak zor geliyor ilac da uyusturur diye korkuyorum acıkcası

JJuLiEtt .!.:

kendin altından kalkamıyorsan psikolojik destel al
cünkü eşinin günahı nee
onada soğuk davranıyorsun :uhm:

Genişletmek için tıkla...

juliett cigim aslinda haklisin, isten izin alamiyorum ve inanir misin hafta sonu gidebilecegim veya aksam gec saat hic bir psikolog bulamadim, bakmadigim yer kalmadi, esim de isi gucu birakti benimle ugrasiyo mutlu olayim diye, ama sacımı taramak bile icimden gelmiyorken onu hic cekemiyorum.

Herkes zaman zaman düşer böyle depresif durumlara. İnsan başedemeyeceği sorunlarla karşılaşınca böyle şeyler hissetmen doğal. Ama yapman gereken mücadele etmek toparlanmak, pes etmek değil. Kendini bırakmak kolay ama daha kötüye gidersin akıntıya kapılır gibi. Ben annemi kaybedince daha beter olmuştum. Şükretmesini ve hayata sarılmasını öğrenmelisin. Her acı olgunlaştırır insanı