sevgili esraseyhan,
ben de 29. haftamdayim bence bebeklermizi kucaklarimiza almak icin sabirsizlanmak,3. trimesterin zorluklari,doguma daha cook var gibi düsünceler bize biraz bikkinlik veriyor ve suana kadar aklimiz sürekli bebeislerimizde oldugu icin biraz daha beklemeye sabredemeyerek sanki onu düsünmezsek daha cabuk zaman gecer gibi düsünüyoruz ve istemedigimizi zannediyoruz.ama unutmayalim bebeklerimiz bizim hislerimizden cok etkileniyor.herkese tavsiye edecegim "Seher Yilmaz,Seni duyuyorum Anne " kitabinda söyle bir hikaye var: 20li yaslarinda hersene belli zamanlarda intahari düsünen yada tesebbüs etmeye calisan bir gencle ilgili arastirma yapiyorlar ve sonuca göre annesi hamile iken hamile oldugu ayni zamanlarda bebegini istememis ve kürtaji düsünmüs.. baska bir arastirmada hamile iken bazen bebegini istemeyen yada zorluklarini düsünüp karamsarliga düsen anne adaylarinin karinlarindaki bebeklerin oksijen alimi,aldigi besini,mimiklerinde degisimler gözleniyor.Kitapta buna benzer yer,tarih,dr belirtilerek yapilmis cok arastirma var...
sunu unutmayalim biz coktan bebek sahibiyiz sadece onlara suan dokunamiyoruz,kucaklayamiyoruz.Onlar sesleri duyuyor,bizim hislerimizden etkileniyor...
moralini yüksek tut...arkadaslara katiliyorum onlari kucaklarimiza aldigimizda asik olucaz ve dünyadaki tek karsiliksiz sevgiyi vericez.bütün ihtiyaclarinin ve zorluklarin üstünden gelecegimize eminim!onlar saglikli sihhatli olsunlar, hersey cooook güzel olacak ins!opuyorumnanaktan