Dört cocugu yanliz büyütmek kolay olmamistir, saygi duyarim elbette. Ancak bu çok kötü bir tavsiyedir. Bu sekilde cocuk bir ebeveyni daha çok sevecektir. Diger ebeveyni hep kötü hatirlar.
Otorite korku üzerine kurulmaz. Anne baba esit derecede esnek yada disiplinli olmali.
Kesinlikle katılıyorum. Benim de annem kötü polisti, hep hayır'lari o derdi, 'uslu durun yoksa eve gidiyoruz'lar ondan çıkardı, kaşini gözünü karartir bizi hizaya sokmaya çalışırdı (yazan arkadaş sert ceza vermiyrouz demiş, bizde de sert ceza olmazdı ama iyi polis kötü polis olurdu)
Sonuç olarak kötü polisle aramızda duvalar oluştu, artık rahat olsa da hala gözümüzde kötü polis.
Bence çok çok çok yanlış bir öneri. Birinin Kötü olmasina gerek yok, her çocuk konuşarak iletişim kurabilir.
****
Konu sahibine gelirsek, arkadaşların önerdiği kitaplar sorun cozumune yardımcı olabilir. Bir anda davranış değiştirdiyse sebebi ne olabilir acaba? Bence buna bir eğilmek lazım. Acaba kendi iç dünyasında ne yaşamış, duydugu/izlediği neyi yanlış yorumlamış olabilir ki böyle bir değişim yaşamış?
Bir de olay sadece 3 ayda yaşanmış ama mesajlarınıza bakıyorum; siz bu üç ayda defalarca uyarmissiniz, yeri gelmiş kizmişsiniz, sonra ödül ile çözmeye calismissiniz, sonra paspasla ceza uygulamasına girişmişsiniz.
Buradan bakınca koca bir tutarsizlik abidesi gibi görünüyor, şaşkın şaşkın - aklınıza ne gelirse uygulamissiniz. Çocuklar netliği sever oysa...
Scinner'in fare deneyi var, davranış psikolojisinde - çocuk yetiştirmede de çok fazla kullanılır
Sizin çocuk (fare) yanlış bir davranış yapıyor ama her seferinde farklı bir dönüt alıyor. Biri daha iyi, biri daha kötü... Yani aynı davranisa o kadar farklı tepki almış ki , bence daha anlayamamış bu davranışın sonucu ne olur diye.
Şey gibi; mesela çocuk dizi izlicem,dizi izlicem diye tutturuyor. Aile bir hayır diyor, beş hayir diyor, yüz hayır diyor...artık o çocuk anlar ki o şey hayırdır ve ne kadar ısrar etse de evet olmaz cevap, ve çocuk ısrar etme davranışına son verir (misal iş makinasına bineceğim diye kendini yerlere atan çocuk iş makinasına binmesinin kesinlikle imkansiz olduğunu anlayinca kendi kendisine unutur gider o arzuyu,başka zaman iş makinası görünce ağlayıp durmaz. Neden? Çünkü ağlasa da yok yani)
Yine TV orneginden gidersek, aile bir hayır diyor, beş hayir diyor, onbeste artık 'oooofff basım şişti! Hadi izle ama son bak' deyip diziyi açarsa çocuk sadece şunu ogrenir; 'heee,demek ki onbeş isrardan sonra izin geliyor. Bundan sonra hayır dediklerinde daha çok bastirmaliyim'
Bu olayı kendi durumunuza yorumlayın. Çocuk her aynı kötü davranışı yaptiginda farklı tepkiler verip durmussunuz.
Bence böyle zamanlarda verecek bir mantıklı tepki bulun ve hep onu verin, asla istisna olmasın.
Ben yerinizde olsam, önce akşam yatak sohbetlerinde, sakin oldugu zamanlar bu durumun sebebini öğrenmek icin sohbet açmaya çalışirim ("kızım,ananenlerde niye öyle yaptın?" Demeyi kesinlikle kasdetmiyorum).
Neden böyle bir tepki vermeye başlamış, ilgi mi istiyor yoksa sadece büyüme hormonlarinin kurbanı mı olmuş? Belki de hic bilmediği yeni bir duygu yaşıyor o sırada, o duyguyu nasıl aktaracagini bilmediği için bildigi yol olan öfke ile aktarmayı deniyor. Uyarılarda bulunmadan önce bunu anlamaya çalışmak lazım . Eğer yaşının getirdigi büyüme hormonlarindan kaynaklı bir öfke nöbeti geçiriyorsa bunun çözümü için alanında eğitimli kişilerden yazılar okumakta fayda var. Bir de çocuğa böyle hissettiginde duygusunu çığlık atmaktan başka şekilde nasıl cozebilecegini öğretebilirsiniz. Sonuçta o bir çocuk, yönlendirilmesi gerekir. Biz koca insanlar bile bazen tepkimizi öfke patlaması ile bas bas bağırarak ya da trip atarak cozuyoruz, ülkede yaşayan çoğu insan kendini sakinleştirmeyi bilmiyor. İşte siz ona bunu ogretebilirsiniz.
Bence asilmayacak bir sorun yok, bu da bir dönem. Anlamaya çalışın ve tutarlı olun,her şey çözülür ...