Merhaba arkadaşlar,4 yaşına girecek bir kızım var.Krese gidiyor,evdeki denge okul dengesi derken büyüme süreçleri birsekilde götürüyoruz.Ancak büyüdükçe duyguları arasında dengeyi bulmakta zorlanıyorum.
Kurallari çok ihlal etmeye başladı.Bizi kandırmaya çalışması,yapmiyicam söz dedikten sonra yapması.Iyi bir iletişim kurmaya calisiyorz.Birseyi ona mutlaka sebebiyle anlatiyrz.Elinden çekiştirip almak yerine telefon,çikolata vb sinirli olan şeyleri,ona anlatarak çözmeye calisiyrz.Ancak şu ara işler pek yolunda gitmiyor.Ofke patlamaları,tukurme,bagirmalar ağlama krizleri derkennnn.
Bugun telefonumu almış,elinden aldik,olmaz bu benim eşyamı bana sormadin.Kisa videoları izleyemezsin dedim.Agladi ağladı ve bi noktadan sonra annem babam beni sevmiyor beni kimse sevmiyor bana hiç bisey almiyorlar doye ağlamaya başladı ve söyledikçe daha çok izlendi ve ağladı.Biraz rahat bırakıp sonra ona eşyalarını gösterip elbiselerini gösterip ona birçok şey aldığımızı o mutlu olsun beraber güzel vakit geçirelim istediğimizi,kuralların dışında onu her an çok sevdiğimizi kalbimizde aklımızda o olduğunu anlattım.Sarilip sakinlestik.Wncak kendi kendine böyle söylenmesi bi tuhaf etti.Bu tarz konuşmaları şimdiden yapması.Kendine anne olduktan sonra değer vermiş,uzun bir süre bununla bocalayan ben için çok stres yaptirdi.
Tecrübeleri annelerden,ve konuyla bilgili hanimlar yardımcı olabilir mi? Ne yapmalıyım?
Kurallari çok ihlal etmeye başladı.Bizi kandırmaya çalışması,yapmiyicam söz dedikten sonra yapması.Iyi bir iletişim kurmaya calisiyorz.Birseyi ona mutlaka sebebiyle anlatiyrz.Elinden çekiştirip almak yerine telefon,çikolata vb sinirli olan şeyleri,ona anlatarak çözmeye calisiyrz.Ancak şu ara işler pek yolunda gitmiyor.Ofke patlamaları,tukurme,bagirmalar ağlama krizleri derkennnn.
Bugun telefonumu almış,elinden aldik,olmaz bu benim eşyamı bana sormadin.Kisa videoları izleyemezsin dedim.Agladi ağladı ve bi noktadan sonra annem babam beni sevmiyor beni kimse sevmiyor bana hiç bisey almiyorlar doye ağlamaya başladı ve söyledikçe daha çok izlendi ve ağladı.Biraz rahat bırakıp sonra ona eşyalarını gösterip elbiselerini gösterip ona birçok şey aldığımızı o mutlu olsun beraber güzel vakit geçirelim istediğimizi,kuralların dışında onu her an çok sevdiğimizi kalbimizde aklımızda o olduğunu anlattım.Sarilip sakinlestik.Wncak kendi kendine böyle söylenmesi bi tuhaf etti.Bu tarz konuşmaları şimdiden yapması.Kendine anne olduktan sonra değer vermiş,uzun bir süre bununla bocalayan ben için çok stres yaptirdi.
Tecrübeleri annelerden,ve konuyla bilgili hanimlar yardımcı olabilir mi? Ne yapmalıyım?