Kızımın hassaslığı..

Merhaba.. Bu konuyu çocuk gelişimiyle ilgili foruma mı açmam gerekliydi bilmiyorum, ama benim için bir sorun olduğu için ve diğer forumlarda açtığım konularda cevap almadığım için buraya yazmak istedim.
Kızım 7. Sınıfa gidiyor. Bir kaçgün önce derte sözlü olmuşlar, heyecandan cevaplayamış arkadaşları gülmüş. Akşam anlattı, ertesi gün aynı sorunu yaşamamak için (tekrar olacakmış) gitmek istemedi. İnanın saatlerce konuştum. Çalısarak onları utandırabileceğini, sorunlarla baştemesi gerektiğini, kaçarak çözemeyeceğini ..vs.. o gün ikna oldu hatta çalıştı. Ama sabah okula gidip kapıdan geri döndü. Daha önce de buna benzer sorunlar olmuştu. İlkinde zorla görüşmüştüm. Kacarım dediği için birkaç ders sınifin önunde bile beklemiştim. Ama analdım ki zolamayla da oluyor, konusmayla da. Çünkü onun kendisi yenmesi lazim. Ona sert tepki gösteremiyorum bu konuda, biliyorum ki duygularını yenemiyor. Ama ben elimden geldiğince onu anladığını belirtiyorum ve her defasında konuşuyorum... Bu durum ileride de sorun olacak biliyorum. Zamanla yener mı Başka ne yapabilirim bilmiyorum.. Bana bir fikir verebilir misiniz?

Okulun rehberlik bölümü ile iletişime geçin gerekirse bir uzmandan yardım alın.

ya bakın bizim zamanımızda öyle arkadaşlarım güldü okula gitmeyeyim gibi bi düşünce yoktu. yani bu düşüncenin d'si bile yoktu. yanlışlıkla sınıfta altına işeyen çocuk bile ertesi gün okula geliyodu. ha bi de ben okuldan kaçarım diycem de annem tüm gün sınıf kapısında bekleyecek öyle mi? imkansız.

şimdiki nesil çok nazlı çünkü nazlı yetiştiriliyor. çocuklarınız sizin çocuğunuz. onlara arkadaş gibi yaklaşmayın. anne baba gibi yaklaşın. biraz emir altında olduklarını bilsinler. onları başarınla yen gibi kişisel gelişim kitabı tarzı yaklaşımlar her zaman iyi sonuçlar vermez.

captain price .!.:

ya bakın bizim zamanımızda öyle arkadaşlarım güldü okula gitmeyeyim gibi bi düşünce yoktu. yani bu düşüncenin d'si bile yoktu. yanlışlıkla sınıfta altına işeyen çocuk bile ertesi gün okula geliyodu. ha bi de ben okuldan kaçarım diycem de annem tüm gün sınıf kapısında bekleyecek öyle mi? imkansız.

şimdiki nesil çok nazlı çünkü nazlı yetiştiriliyor. çocuklarınız sizin çocuğunuz. onlara arkadaş gibi yaklaşmayın. anne baba gibi yaklaşın. biraz emir altında olduklarını bilsinler. onları başarınla yen gibi kişisel gelişim kitabı tarzı yaklaşımlar her zaman iyi sonuçlar vermez.

Genişletmek için tıkla...

Evet çok haklısınız söylediklerinizde baştan sona.. İnanın bana öyle her istediğine, herbyaptıgına anlaýış gösteren bir anne olmamaya çalışıyorum. Anlattığım gibi ilkinde zorla gönderdim ama etkisi olmadı, bunda da ikna yolunu denedim oldu da ama duyguları daha ağır basþı. Her istediğim olsun tarzında bir çocuk değil. Arkadaş gibi konuşmam da sadece ona doğruyu göstermek, sonuçlarını anlatmak ve ikna etme amaçlıydı. Ha yaptığını onayladı mı, hayır. En sevdiği şeyden üç gün mahrumiyet verdim Ama bunun da ölümlü sonuç vereceği ne emin değilim. Çünkü gerçekten suygularünı yoğun yaşıyor bu konularda..

sivastrabzon .!.:

Evet çok haklısınız söylediklerinizde baştan sona.. İnanın bana öyle her istediğine, herbyaptıgına anlaýış gösteren bir anne olmamaya çalışıyorum. Anlattığım gibi ilkinde zorla gönderdim ama etkisi olmadı, bunda da ikna yolunu denedim oldu da ama duyguları daha ağır basþı. Her istediğim olsun tarzında bir çocuk değil. Arkadaş gibi konuşmam da sadece ona doğruyu göstermek, sonuçlarını anlatmak ve ikna etme amaçlıydı. Ha yaptığını onayladı mı, hayır. En sevdiği şeyden üç gün mahrumiyet verdim Ama bunun da ölümlü sonuç vereceği ne emin değilim. Çünkü gerçekten suygularünı yoğun yaşıyor bu konularda..

Genişletmek için tıkla...

anne değilim, sizi tam anlayamam. ama burada çoğu konuda gördüğüm şey artık ailelerin çocuklar tarafından yönetildiği. buna izin vermemek lazım. o sizin denginiz değil. sizin sözünüz geçmeli. tabi ki daha büyü sıkıntılar olur, o zaman çocuğa da hak düşer. ama bu gibi basit şeylere hemen ben okula gitmiycem diyememeli.

Benim yeğenimin burnu yamuk, arkadaşları dalga geçiyor diye okula gitmiyor, ne yaptıysak başaramadık, lise 2 öğrencisi, açıktan okuycam ameliyat olucam diyor. Oysa çok güzel bir kız 1.75 boyu var sarışın yeşil gözlü çok güzel bir kız ama işte diğer aileler kendi çocuklarına terbiye eğitim vermedikleri için her şeyle dalga geçiyorlar bu çocuklar.
Bizim zamanımızda çok ayıptı insanlarla dalga geçmek, çünkü öyle gördük. Şimdi aileler sizin gibi işte onları utandır, yaparsın falan dedikçe çocuklar da kendilerinde dalga geçme hakkını görüyor. Çünkü kendisi biliyor ve diğeri bilmiyor hadi dalga geçeyim. Biz okuldan kaçsak annemiz kemiklerimizi kırardı, kapıda falan beklemezdi ve biz de o korkuyla kaçmazdık, çünkü anne babadan korku vardı, annemiz babamız bizimle arkadaş değil ebeveyn okurlardı.
Neyse Ben bu konuda Adem Güneş’in yazılarını okuyorum. Tavsiye ederim.

geodal .!.:

Okulun rehberlik bölümü ile iletişime geçin gerekirse bir uzmandan yardım alın.

Genişletmek için tıkla...

Geçen sene konuşmuştum rehberlik hocasıyla. O da tanidığı ıçin hassaiyetinden kaynaklandığını söyledi. Bir se ergenlik döneminde olduğu icin olabileceğini. Zamanla düzelir dedi. Ama bu hassasiyeti nasıl gidereceğim konusunda pek faydası olmadı. Biraz da yalnız büyümesinin de etkisi var sanırım. Yaşıtlarının bulunduğu ortama pek giremedi. Girsede onlara uyum sağlayamadığı için kendini çekti..

sivastrabzon .!.:

Merhaba.. Bu konuyu çocuk gelişimiyle ilgili foruma mı açmam gerekliydi bilmiyorum, ama benim için bir sorun olduğu için ve diğer forumlarda açtığım konularda cevap almadığım için buraya yazmak istedim.
Kızım 7. Sınıfa gidiyor. Bir kaçgün önce derte sözlü olmuşlar, heyecandan cevaplayamış arkadaşları gülmüş. Akşam anlattı, ertesi gün aynı sorunu yaşamamak için (tekrar olacakmış) gitmek istemedi. İnanın saatlerce konuştum. Çalısarak onları utandırabileceğini, sorunlarla baştemesi gerektiğini, kaçarak çözemeyeceğini ..vs.. o gün ikna oldu hatta çalıştı. Ama sabah okula gidip kapıdan geri döndü. Daha önce de buna benzer sorunlar olmuştu. İlkinde zorla görüşmüştüm. Kacarım dediği için birkaç ders sınifin önunde bile beklemiştim. Ama analdım ki zolamayla da oluyor, konusmayla da. Çünkü onun kendisi yenmesi lazim. Ona sert tepki gösteremiyorum bu konuda, biliyorum ki duygularını yenemiyor. Ama ben elimden geldiğince onu anladığını belirtiyorum ve her defasında konuşuyorum... Bu durum ileride de sorun olacak biliyorum. Zamanla yener mı Başka ne yapabilirim bilmiyorum.. Bana bir fikir verebilir misiniz?

Genişletmek için tıkla...

Altını çizdiğim kısıma haksızsınız demiyorum ama bazen sadece bunun normal olduğu, herkesin başına zaman zaman geldiği, sizin de yaşadığınız hatta o zaman üzüldüğünüz sonra kendinize sizin de güldüğünüz gibi durumu normalleştirici konuşmalar yeterli olabilir.

Yaş olarak bilgim yok, 7. Sınıf öyle okula gitmeyeceğim denecek bir yaş değil diye düşünüyorum. Bu da yine sizin de olaya çok ciddi ve önemli bir şeymiş gibi yaklaşmanızdan kaynaklanıyor olabilir. Çocuk bu yaşadığının çok kötü bir şey olduğunu düşünmüş. Babası ve siz kendi komik anılarınızı anlatırsanız kendiyle barışacaktır diye düşünüyorum.

Janet Jak Esim .!.:

Benim yeğenimin burnu yamuk, arkadaşları dalga geçiyor diye okula gitmiyor, ne yaptıysak başaramadık, lise 2 öğrencisi, açıktan okuycam ameliyat olucam diyor. Oysa çok güzel bir kız 1.75 boyu var sarışın yeşil gözlü çok güzel bir kız ama işte diğer aileler kendi çocuklarına terbiye eğitim vermedikleri için her şeyle dalga geçiyorlar bu çocuklar.
Bizim zamanımızda çok ayıptı insanlarla dalga geçmek, çünkü öyle gördük. Şimdi aileler sizin gibi işte onları utandır, yaparsın falan dedikçe çocuklar da kendilerinde dalga geçme hakkını görüyor. Çünkü kendisi biliyor ve diğeri bilmiyor hadi dalga geçeyim. Biz okuldan kaçsak annemiz kemiklerimizi kırardı, kapıda falan beklemezdi ve biz de o korkuyla kaçmazdık, çünkü anne babadan korku vardı, annemiz babamız bizimle arkadaş değil ebeveyn okurlardı.
Neyse Ben bu konuda Adem Güneş’in yazılarını okuyorum. Tavsiye ederim.

Genişletmek için tıkla...

Siz beni yanlış anlamışsınız, ya da ben yanlış anlattım. "Sen de onları utandır " derken, dalga geçerek utandırması için demedim. Dersleri ne daha iyi çalış, başarılı ol ki sana güldükleri için kendilerinden utansınlar.. " şeklinde söyledim. Hatta sizin söylediğiniz diğer cümlenin aynısını ben de kullandım; annelerinin onlara saygı öğretmesiği için başkalarına güldüğünü söyledim

Konu sahibi çok üstelemeyin derim.
Bırakın kendi çözsün.
"Okula gideceksin" o kadar
Siz ne kadar üstüne düşerseniz bugün okul olur yarın başka bir konuda aynı tavrı gösterir.
Bunlar ergenliğin ayak sesleri
Kafanızı duvarlara vuracağınız günlere hoşgeldiniz

2ba- .!.:

Kusura bakmayın konunuz hakkında çok bilgim yok ama rehberlik servisinden yardım almanız fayda eder diye düşünüyorum. En azından bir başlangıç olur nasıl davranmanız gerektiğini öğrenmeniz konusunda.

Ancak biz ailemizden korkardık, ona göre davranırdık, şimdiki nesil nazlı diyenlere kayıtsız kalamayacağım.
Benim de 2 yaşında bir oğlum var ve onu olması gerektiği gibi yetiştirmeye oldukça çaba gösteriyorum, kültürümüze uygun uzmanları takip ediyor, bilinçli ve mutlu bir çocukluk geçirmesi için elimden geleni yapıyorum.

Korku kültürüyle yetişmiş bir nesiliz ve sonucunda bir çok duygumuzu bastırmışız, ancak bunların doğru olmadığını uzmanlar bas bas bağırıyor. Size olan korkusundan çocuğunuzun söylediklerinize itaat etmesinin onun kişiliği üzerinde büyük olumsuzlukları olacağını, en basitinden ileride pısırık olacağını ve insanları mutlu edebilmek adına ona dayatılan şeyleri yapmaya uğraşacağını uzmanlar söylüyor, ben de naçizane paylaşıyorum bir ebeveyn olarak. Lütfen siz de kulaktan dolma bilgilere uymak yerine uzman yardımı alın

Genişletmek için tıkla...

Yani sizce bunu bir uzman yardımıyla mı çözmeliyiz? Okulun rehberlik hocası bana pek yardımcı olamadı ne yazık ki..

nameaver .!.:

Konu sahibi çok üstelemeyin derim.
Bırakın kendi çözsün.
"Okula gideceksin" o kadar
Siz ne kadar üstüne düşerseniz bugün okul olur yarın başka bir konuda aynı tavrı gösterir.
Bunlar ergenliğin ayak sesleri
Kafanızı duvarlara vuracağınız günlere hoşgeldiniz

Genişletmek için tıkla...

Okula.gonderdim ama geri geldi ve evde hastam olduğu için bırakıp kendim gotüremedim

sivastrabzon .!.:

Genişletmek için tıkla...

Bunlar daha fragman diyip kaçıyım

sivastrabzon .!.:

Okula.gonderdim ama geri geldi ve evde hastam olduğu için bırakıp kendim gotüremedim

Genişletmek için tıkla...

Bugün için izin verdiğinizi ama aynı şeyi tekrar yapmaması gerektiğini söyleyin.
Öyle bıçak sırtı bi dönem ki allah güç kuvvet versin :)

sivastrabzon Açıkçası yaş grubu olarak hitap etmediği için konuyla alakalı olabilecek yazıları hiç okumadım ama sosyal medyada bir çok pedagog paylaşımda bulunuyor, kimi sorunlara değinip çözüm yolları öneriyorlar. Birkaç sayfa takip ederseniz belki de uygun yöntemi, ne yapıp yapmamanız gerekeni bulabilirsiniz. Bir arkadaş daha bahsetmiş, pedagog Adem Güneş var mesela, sayfasını biraz okursanız belki işinize yarar.
Sevgiler

sivastrabzon .!.:

Merhaba.. Bu konuyu çocuk gelişimiyle ilgili foruma mı açmam gerekliydi bilmiyorum, ama benim için bir sorun olduğu için ve diğer forumlarda açtığım konularda cevap almadığım için buraya yazmak istedim.
Kızım 7. Sınıfa gidiyor. Bir kaçgün önce derte sözlü olmuşlar, heyecandan cevaplayamış arkadaşları gülmüş. Akşam anlattı, ertesi gün aynı sorunu yaşamamak için (tekrar olacakmış) gitmek istemedi. İnanın saatlerce konuştum. Çalısarak onları utandırabileceğini, sorunlarla baştemesi gerektiğini, kaçarak çözemeyeceğini ..vs.. o gün ikna oldu hatta çalıştı. Ama sabah okula gidip kapıdan geri döndü. Daha önce de buna benzer sorunlar olmuştu. İlkinde zorla görüşmüştüm. Kacarım dediği için birkaç ders sınifin önunde bile beklemiştim. Ama analdım ki zolamayla da oluyor, konusmayla da. Çünkü onun kendisi yenmesi lazim. Ona sert tepki gösteremiyorum bu konuda, biliyorum ki duygularını yenemiyor. Ama ben elimden geldiğince onu anladığını belirtiyorum ve her defasında konuşuyorum... Bu durum ileride de sorun olacak biliyorum. Zamanla yener mı Başka ne yapabilirim bilmiyorum.. Bana bir fikir verebilir misiniz?

Genişletmek için tıkla...

Sınıf rehber Öğretmenine bilgi verin, rica edin telefonla arasın. ''Neredesin, gelmiyorsun, yrın mutlaka okula bekliyorum'' tarzı bir konuşma yapsın. Bahsettiğiniz sorun yüzünden okula gitmemek bir seçenek değil onun için. Zorlamayla da olmaz. Ama bu konuda fazla hassasiyet göstermiş. Öğretmene bilgi verirseniz, başarabileceği bir soru sorar ve herkesin içinde takdir eder. Basit tabirle Çocuğun rezil olduğunu düşündüğü arkadaşlarının önünde itibarı geri verilir. Pedagogluk, uzmanlık bir durum yok. Öğretmenin basit bir dokunuşu her şeyi çözer.

Teşekkür ediyorum hepinize, bütün önerileriniz ve ilginiz için. Benim için çok önemliydi, hepsini dikkate alacağım..

sivastrabzon .!.:

Yani sizce bunu bir uzman yardımıyla mı çözmeliyiz? Okulun rehberlik hocası bana pek yardımcı olamadı ne yazık ki..

Genişletmek için tıkla...

Kendi sınıfının öğretmeni ile görüşün. Ortaokulda her sınıfın bir rehber öğretmeni vardır. Öğrenciler ile şahsi olarak ilgilenir. Arayın ya da okula gidip öğretmen ile konuşun. Elimden geleni yaptım ama nazını kıramadım. Üzerine gitmek ters tepti. Alttan aldıkça da devamsızlığı artıyor sizden rica etsem devamsızlık ile gözünü korkutup okula çağırır mısınız deyin. O rehber öğretmen kızınıza zayıf not veren branş öğretmeni ile irtibata geçer ve bilebileceği bir soru sorarak kızınızın yetersizlik duygusunu kırar. Karmaşık bir durum yok. Okul rehberlik servisinin de çözeceği bir şey değil bu.

2-3 sene once dersin birinde sunum yapmam gerekti. Hic heyecanli degilsim cunku daha oncede kalabalik onunde degalarca yuksek sesle sunumlar yapip parcalar okumustum. Herkes de sesimin gur oldugunu, sesime hakim oldugumu falan soylerdi. O son sunum yapacagim derste gayet rahat ciktim tahtaya. Ne olduysa beni ates pasti, ayni anda hem terledim hem usudum, resmen siniftKi herkes ustume uatume geldi. Sesim bir titremeye basladi anlatamam. Sinifta guldu hoca da guldu ben de guldum. Kusura bakmayin hocam neden oldu anlamadim dedim ozur dileyip yerime gectim. O gunden sonra her sunum zamani geldiginde kacacak delik aradim. İki kere sinifin icinde ve hocalarin onunde agladim yapamam ben diye ( bu arada bahsettigim olaylar universitenin son senesi oluyor ) . Hocalar resmem dersi birakip beni motive etme derdindeydi. Cikip sadece yuksek sesle okuma yapmama bile razi geldiler ben onu bile yapamadim. Her neyse okul bitti ben bir lisede ucretli ogretmenlige basladim. Hayatta cocuklara ders anlatamam sandim, benimle dalga gecerler ve basladiktan 2 gun sonra ayrilir kesin okuldan dedim. Ama ne olduysa nasil olduysa hicbir problem yasamadan sinifa hakim olabildim. Boyle seyler gelip gecici bence. Ama kizinizin yasi cok kucuk. Bir pedagoga goturerek yardim alabilirsiniz. Cunku bu sebeplerden oturu universitemin son senesini kendime zehir etmistim. İnanin hala o arkadaslarimla gorusmek dahi istemiyorum aklima o gunler geliyor diye.