Merhabalar. Hanımlar kızım nisan ayında 3 yaşına girecek. Kızım çok uslu söz dinleyen bir çocuktır. Evde çenesi hiç durmaz herlafı konuşur uzun uzun cümleler kurar bizimle oyunlar oynar gelişimi gayet iyidir. Ama gelelim dışarıdayken yada birisi geldiği zaman çok değişiyor. Çok utanır hiç konuşmaz. Bilmeyenler konuşamıyor mu diye soruyor. Halbuki kızımı sürekli ortama sokarım misafirliğe gideriz. Gittiğimiz misafirliktede genelde kendi kendine oynamayı tercih eder. Sevdiği yakın arkadaşları yada kuzeniyle oyunlar oynar ama çok pasif kalır elinden birisi istediği gibi oyuncağı alır kızım hayır demez sonra küser ağlar. Küçücük bebeğe bile elindekini sahip çıkamaz kaptırır. Önceden parkı çok severdi şimdi yabancılar var diye pek sevmiyor. Böyle pasif ve geri planda kalmasına çok üzülüyoruz. Babanne ve ananesiyle dedeleriyle çok güzel oyunlar oynarken neden dışarıda çok çekingen ve pasif kalıuor. Bende çocukken böyleymişim ama annem açılmam için çaba sarfetmemiş ben atılgan olsun istiyorum. Yüzme kursuna verdik çok ağladı durmadı. Doktoruyla görüştük oyun grubuna vermemizi istedi bu hafta başlayacak siz neler önerirsiniz