Canım aynı sorunu ben de yaşadım. 5 yaşına kadar bakıcı ile ev ortamında büyüdü kızım. Daha sonra kreşe vermeyi uygun bulduk. İlk günden başlayarak iki aya yakın ağladı. Hem de her gün, her dakika. İnat ettik, vazgeçmedik. Ertesi yıl ana sınıfında da değişen bir şey olmadı. Yine ağlama, yine üzüntü.
Birinci sınıfa başlayınca düzelir dedik, daha da beter oldu. Okulda herkes bizi tanıdı. "Ağlayan kızın annesi" oldum birden. Ne uyku kaldı bende ne de huzur.
Kızım bu yıl dördüncü sınıfa geçti. Hala okulu çok sevmiyor. Ama en azından ağlamalar bitti.
Sana önerim, geri adım atmamandır. Okula gitmek bir zorunluluktur ve bunun bilincine varması için katı olmak zorundasın. Senin duygularını ve hakimiyetini ele geçirdiğini farkettiği an, her durumu lehine kullanır çocuklar. Biraz acımasız gibi görünse de bence doğru davranış budur.
Umarım bu yıl sizin için her şey yoluna girer.
Canim bende böyle bir durum yasamadim,fakat yasayan arkadaslarim oldu...cocuk ögretmenini sevmedigi icin okula gitmek istemiyordu,daha cok oyuna merakli ders yapmak zor geliyordu...psikolog denetiminde okul tarafindan günde iki saat ders görmeye basladi,aile ile ögretmen devamli iletisim icerisinde oldu...cocuga devamli ögretimin sart oldugu anlatildi...birde kum saati verdiler,bu kum saati bitis süresinde dersini yapmak zorunda oldugu ve ondan sonra oyun icin yeterli zaman olacagi ve istedigi zamanin kendi elinde varoldugu söylendi...ve aradan gecen süre icerisinde ders yapmak istemeyen cocuk eve gelir gelmez direk kum saatini yanina alip ev ödevlerini bitirmeye basladi,simdi cok iyi...okula severek gidiyor:)))
Bu anlattigim cocukta annesine cok bagli,ondan ayri kalamiyordu...
insallah bu ögretim yilinda zorluk cikarmadan kendi istegi ile okula gitmeyi kabul eder...
Gerçekten de zor bir durum.
Görümcem de aynı durumu yaşamıştı anaokulu döneminde. Kızı annesinin eteğini bırakmıyordu. Şimdi 2. sınıfa gidecek.
Çocukların annelerine olan aşırı düşünlüklerinin bir korkuyla bağlantısı olduğunu söylüyor uzmanlar. Annenin çocuğu dize getirmek için dediğimi yapmazsan bir daha annen olmam, başkasının annesi olurum, ölürüm, giderim gibi cümleler çocuğun beynine yer ediyor ve çocuk annesini kaybetmekten korktuğu için ondan ayrı kalamıyormuş.
Sizde durum nasıl bilmem ama okula gittiğinde akşam yine evde olacağını korkmaması gerektiğini anlayacağı şekilde anlatırsanız faydası olur sanırım. İmkanının varsa çocuk psikoloğuna da danışırsanız çözülür inşallah. Aslında bu konuda uzman bir üyemiz de var. Ece 73 nikli arkadaşımıza ulaşırsanız o size yardımcı olacaktır.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?