ben oğlumu 3 yaşına girmeden kreşe verdim, ilk sene pek sorun yaşamadık, güzel alışkanlıklar da öğrendi, sonra kreş kapandığından başka kreşe verdik, sonraki sene başka bir şehre taşındığımızdan işyerimin kreşine verdim, ilk hafta çok ggüzeldi beni niye okuldan alıyorsun diye ağlıyordu, bir sonraki hafta birden herşey değişti ve gitmek istemedi, bende alışır diye düşünerek zorladım, öyle bir hala geldiki durum her sabah bir işkenceydi, gitmemek için ağlıyor, kapıya en uzak odaya gidiyor, apartman merdivenlerine tutunuyor böyle gidiyorduk kreşe malum işe de gitmem lazım. sonra eve yakın bir akrabamızın kreşine verdim, kreş kötü değildi ama değiştirme sorunumuzu çözmedi, yanlış bir karardı yani, servise binerken ortalığı ayağa kaldırıyordu, bütün sokak esnafı bizi dinliyordu, çok kararlı davranıyordum, sonra uzman bir büyüğümüzden yardım aldım(hatta psikoloğa bile gidiyorduk bu dönem), gitme konusunda kesin kurallar koymamı tavsiye etti, o akşam oğlumu kreşten ben aldım (onun isteği idi), kendisine ağlasada sızlasada kreşe gideceğini anlattım, o günden sonra oğlumun yanında kreş sorunları hakkında ve gidip gitmeyeceği falan filan konularında konuşmadık, olay çok büyük iken onun yanında problemi daha büyütmedik, 1-2 gün içinde ağlamaları kesildi, sonraki sene de zaten anaokuluna gitti şimdi 1. sınıfta. size tavsiyem çok çok kararlı olun. çocuklar annelerinin etkilenmesi çok güzel kullanıyorlar, evde baktırabiliyorsanıız bir sene daha bekleyim derim, illa kreşe gidecekse babası bıraksın veya başka biri ona ağlasın, size değil, Allah kolaylık versin.