Anladım.Umarim bizde çözeriz.Kizim benden hiç ayri kalmadı.Pandemi çocuğuydu ve biz çok tek kaldık anne baba bebek olarak.Ilk ayrılmamız denebilir.Anneanneyle falan da aynı süreç oluyor.Ama kreşe başladıktan sonra şöyle durumlar da oluyor "anne sen kal evde biz babamla gidicez parka,yada sen git biz babamla evdeyiz "gibi.Oncesinde bu kesinlikle mümkün degildi.Gozlemlemeye devam edicem.Cok teşekkürYiğenimde aynısını yaşıyorduk o dönem çalışmadığım için okula ben getirip götürüyordum. Evden 10 dk olan okul yolu yarım saat sürüyordu, tam kapıya geldiğimizde teyze nolur bende seninle eve döneyim beni bırakma diye ağlıyordu. Başlarda yoktu sonradan oldu. Öğretmeni de çok tatlıydı anlam veremiyordum. Baktık olmuyor alışmıyor o sene sonunda o okulu bırakıp devlete geçirdik. Orda mükemmel ekstradan okulda kalmak istiyordu hatta. Meğer özeldeki yardımcı öğretmen bi kaç kez kızmış. Çocuklar çok hassas bu konuda. Bizimki inanılmaz soğumuştu bu yüzden. Mutlaka bi sebebi vardır diye düşünüyorum ben. İnşallah bi an önce çözersiniz
Babamız çıkışta alıyor ama malesef onun sınırlarını başka şeylerde deniyor ve eşim benim kadar sabırlı değil.Kas yapayim derken göz cikicak istemiyrm.MalesefEvet babaya biraktirdiktan sonra düzene girdi benim oglumda.
Gitmekte sorun yok.Kiyafetini seçiyor okul yolunda abi ablalari görüyor bunun üzerine konusuyrz.Kapi da olan oluyor.Bakalim gözlemlemek devam.İyi de gitmek istemiyor bu mutluluk göstergesi mi sizce....inatlaşma ayrı birşey ..tek sorun kreş için küçük olmasi