merhaba arkadaşlar... 26.08.2010 da kızım ALİN dünyaya geldiiiiiiiiiiiiiiiiiiii....:)
aslında biraz erken oldu çünkü ben hamilelikten çok ama çok sıkılmıstım ve bir an önce doğum yaparak kızımı kucağıma almak istiyordum...doktorumun çabasıyla 38.haftaya kadar bekledim ve doğum için 26.08.2010 a gün aldık.hastaneye giderken yolda kafamda milyonlarca cevapsız sorular vardı ama odama yerleşip ameliyat için hazırlandığımda herşeyi, olup bitenleri sadece izliyordu .o başkaları anlattığında ayyy nasıl oldu ,ben asla yapamam dediğim seyi yapacaktım.DOĞUM :)
doktorum odama geldi ve hazırsam gidebileceğimi söyledi.sedyeyle ameliyathaneye giderken kimsenin gözlerine bakmak istemiyordum.yoksa ağlardım,zaten zor tutuyordum ya kendimi
annem dualarla eşim sevgisiyle beni uğurladı...
gözümü açtığımda odamda ve kızım yanımdaydı,artık kendimi tutamadım kızımı hem kokladım hem de ağladım .. o melek gibi ,o mis kokan ,o tüm saflığıyla kollarımdaki benim kızımdı.
işte hayat bu tadını çıkar dedim içimden.
doğum yapalı 8 saat olmustu ve ben artık ayağa kalkmak istediğimi söyledim.hemşirelerin yardımıyla hiçbir ağrı ve acı hissetmeden yürüyordum ve kendimi çok iyi hissediyordum.
sezaryan doğumdu fakat normal doğum yapmış gibiydim.
eve döndüğümde her işimi kendim yaptım ve hiçbir sorun yaşamadım...
bunda en önemli neden inanmak ve doktor seçimi..inanmaktan kastım, eğer iyi düşünür ve iyi olacağına inanırsanız öyle olur ....
doktorum da mükemmel bir insandı,bir daha doğum yaparsam yine aynı şekilde yaparım ve sezaryandan da vazgeçmem ...
DİLERİM HER İSTEYEN KADIN BU EŞSİZ DUYGUYU TADAR,
aslında biraz erken oldu çünkü ben hamilelikten çok ama çok sıkılmıstım ve bir an önce doğum yaparak kızımı kucağıma almak istiyordum...doktorumun çabasıyla 38.haftaya kadar bekledim ve doğum için 26.08.2010 a gün aldık.hastaneye giderken yolda kafamda milyonlarca cevapsız sorular vardı ama odama yerleşip ameliyat için hazırlandığımda herşeyi, olup bitenleri sadece izliyordu .o başkaları anlattığında ayyy nasıl oldu ,ben asla yapamam dediğim seyi yapacaktım.DOĞUM :)
doktorum odama geldi ve hazırsam gidebileceğimi söyledi.sedyeyle ameliyathaneye giderken kimsenin gözlerine bakmak istemiyordum.yoksa ağlardım,zaten zor tutuyordum ya kendimi
annem dualarla eşim sevgisiyle beni uğurladı...
gözümü açtığımda odamda ve kızım yanımdaydı,artık kendimi tutamadım kızımı hem kokladım hem de ağladım .. o melek gibi ,o mis kokan ,o tüm saflığıyla kollarımdaki benim kızımdı.
işte hayat bu tadını çıkar dedim içimden.
doğum yapalı 8 saat olmustu ve ben artık ayağa kalkmak istediğimi söyledim.hemşirelerin yardımıyla hiçbir ağrı ve acı hissetmeden yürüyordum ve kendimi çok iyi hissediyordum.
sezaryan doğumdu fakat normal doğum yapmış gibiydim.
eve döndüğümde her işimi kendim yaptım ve hiçbir sorun yaşamadım...
bunda en önemli neden inanmak ve doktor seçimi..inanmaktan kastım, eğer iyi düşünür ve iyi olacağına inanırsanız öyle olur ....
doktorum da mükemmel bir insandı,bir daha doğum yaparsam yine aynı şekilde yaparım ve sezaryandan da vazgeçmem ...
DİLERİM HER İSTEYEN KADIN BU EŞSİZ DUYGUYU TADAR,