Eşim öğretmen olduğu için mesaisi benden önce evde oluyor. Allah razi olsun yemeği yapar evi toplar beni beklemez.arada ben gelesiye arkadaşlarıyla takılır.bazen geç gelir.ama bizim hiç paylaşımımız yok.yemekten sonra kitaplarına gömülüyor.branşı bunu gerektiriyormuş.ama yüzlerce kiraptan oluşan bir kütüphanesi var.hepsi çocukluğundan bu yana okuduğu kitaplar. Çıkan her kitabı okuyacak mı? Aynı evde yalnızlık çekiyorum. Ya film açar ya kitap okur. Varlığını hissedemiyorum bile. Kitaplarını kıskanıyorum. Benden mi kaçıyor kitap bahane mi? Hafta sonu bir gün beraberiz bir gün de ikimizin serbest günü.o gün hemen arkadaşlarına koşar.cumartesi çıksak hemen eve dönmek ister.normal mi tüm bunlar sizce? Ben mi büyütüyorum?