- 16 Haziran 2007
- 822
- 203
- 39
'Seven insan kıskanır' klişesinin artık 'seven insan güvenir' şeklinde yenilenmesi gereken günümüzde, erkeğin kıskançlığının yoğunluğunu bize karşı hissettiği sevginin yoğunluğu olarak almamamız gerekiyor.
Kıskançlığın aşırısı kesinlikle aşka zarar bir duygu... Dahası sevdiğimiz insanı incittiği, huzursuz kıldığı ve hayal kırıklığına uğrattığı da bir gerçek. Erkekler ise çoğu zaman kontrol altına alınması hayli güç ve gayet tehlikeli kıskançlık krizlerine kapılabiliyorlar. Bu durumda kıskançlığının türünü, nedenini ve çözümünü düşünmek, mantıklı gerekçeler varsa yardımcı olmak da biz kadınlara düşüyor. Emin olun, kadının fendi kıskanç erkeği yeniyor!
Ünlü ressam Edvard Munch; "Kıskançlık kaybetme korkusu değil, aslında paylaşma korkusudur" diyor. Bunun bir adım ötesine geçersek, kendine güvenmeme durumunun dışavurumu olarak da nitelendirebiliriz kıskançlığı.
. Zira değer veren, karşısındakini önemseyen kişilerin yerli yersiz paranoyalara kapılarak karşısındakini incitmeyeceği bir gerçek! Kıskançlık her ne kadar kişinin içinde var olan bir duygu olsa ve bilinçaltında filizlense de, onu dengelemek elimizde. Ancak erkekler yapıları itibariyle mantıklarını devreye sokmakta kadınlar kadar başarılı değiller. Dahası kıskanç erkeklerin de kendi aralarında farklı tipleri, gösterdiği farklı reaksiyonlar ve onu kıskançlığa iten farklı nedenleri var. İlişkinin başlangıcında söz konusu ayrıntıları iyi bilmeniz, hayatınıza dahil edeceğiniz erkeğin kıskançlığını yenmesinde ona daha kolay yardımcı olmanızı sağlayacaktır.
(alıntı)
********
bu yazıdan yola cıkarak bişileri paylaşmak ıstedım
cogu arkadaşım aşırı kıskanclık yuzunden ilişkılerını noktaladı...
hep aynı seyler....
erkek arkadaş erkek dost erkek sinek dahi........hiçbirini kabullenemeyen yıne erkekler
kendılerı kız arkadaşlarıla sohbet muhabbet ederken herşe normal...ya biz??
dostlarımız olamıycak mı??.....hayattan bişiler paylaştıgımız.....
niye eşit olamıyoruz......
birbirimizi kısıtlıyoruz...
kimsele paylaşamamak.....sadece ona ait olmak ona odaklanmak??
ne kadar doru??
birbirimizi umursamadan ,,,birbirimizin hayatına karışmadan devam edeliimmi dıyoruzz??
hayır. tabıkıde.....
ama nedense böle anlıyolar..tamam ozaman sen ıstedıgını yap bende yapayım mutlumusun??
bu deıl işte bu deıl.....
ressam ne demişş kaybetme korkusu deıl paylaşma korkusu....
sizin korkularınız varmı
Kıskançlığın aşırısı kesinlikle aşka zarar bir duygu... Dahası sevdiğimiz insanı incittiği, huzursuz kıldığı ve hayal kırıklığına uğrattığı da bir gerçek. Erkekler ise çoğu zaman kontrol altına alınması hayli güç ve gayet tehlikeli kıskançlık krizlerine kapılabiliyorlar. Bu durumda kıskançlığının türünü, nedenini ve çözümünü düşünmek, mantıklı gerekçeler varsa yardımcı olmak da biz kadınlara düşüyor. Emin olun, kadının fendi kıskanç erkeği yeniyor!
Ünlü ressam Edvard Munch; "Kıskançlık kaybetme korkusu değil, aslında paylaşma korkusudur" diyor. Bunun bir adım ötesine geçersek, kendine güvenmeme durumunun dışavurumu olarak da nitelendirebiliriz kıskançlığı.
. Zira değer veren, karşısındakini önemseyen kişilerin yerli yersiz paranoyalara kapılarak karşısındakini incitmeyeceği bir gerçek! Kıskançlık her ne kadar kişinin içinde var olan bir duygu olsa ve bilinçaltında filizlense de, onu dengelemek elimizde. Ancak erkekler yapıları itibariyle mantıklarını devreye sokmakta kadınlar kadar başarılı değiller. Dahası kıskanç erkeklerin de kendi aralarında farklı tipleri, gösterdiği farklı reaksiyonlar ve onu kıskançlığa iten farklı nedenleri var. İlişkinin başlangıcında söz konusu ayrıntıları iyi bilmeniz, hayatınıza dahil edeceğiniz erkeğin kıskançlığını yenmesinde ona daha kolay yardımcı olmanızı sağlayacaktır.
(alıntı)
********
bu yazıdan yola cıkarak bişileri paylaşmak ıstedım
cogu arkadaşım aşırı kıskanclık yuzunden ilişkılerını noktaladı...
hep aynı seyler....
erkek arkadaş erkek dost erkek sinek dahi........hiçbirini kabullenemeyen yıne erkekler
kendılerı kız arkadaşlarıla sohbet muhabbet ederken herşe normal...ya biz??
dostlarımız olamıycak mı??.....hayattan bişiler paylaştıgımız.....
niye eşit olamıyoruz......
birbirimizi kısıtlıyoruz...
kimsele paylaşamamak.....sadece ona ait olmak ona odaklanmak??
ne kadar doru??
birbirimizi umursamadan ,,,birbirimizin hayatına karışmadan devam edeliimmi dıyoruzz??
hayır. tabıkıde.....
ama nedense böle anlıyolar..tamam ozaman sen ıstedıgını yap bende yapayım mutlumusun??
bu deıl işte bu deıl.....
ressam ne demişş kaybetme korkusu deıl paylaşma korkusu....
sizin korkularınız varmı