- 13 Eylül 2018
- 1.710
- 2.694
- 133
- Konu Sahibi Maariftakvimi
-
- #1
Duygusal yiyici olabilir misiniz? Bu durumunuz iradesizlik gibi gelmedi bana. Sezgisel beslenmeye bakmanızı öneririm. Sezgisel beslenmeye göre duygusal ve fiziksel açlığı ayırt edip onlara ayrı ayrı çözümler sunuyor. Ama önceden dahiliyeye gidip tahlil yaptırmanız gerekiyor bence. Size önereceğim kitaplarGünaydın kızlar son zamanlarda iş aile maddi problemler arkadaş lar derken bir süru sorunum var sabah sabah bi çok seye sinir krizi gecirir gibi agladim bi nefes alir herseyi unutur gibi oldum ki telefon cerezlerindeki bir reklam yine moralimi alt üst etti ağlaya ağlaya bu konuyu açtım kendimi bazılarınızin merhametli bazılarınızın agir ama gercek yorumlarinizdan akıl almak için buraya attım.
33 yaşında bekarım ailemde yaşıyorum 120 kilo civarlarındayım boyum 162.
Sorunlarımın başlangıcı ailem olabilir ama şuan sorunun kesinlikle benim irade sorunumdan kaynaklı olduğunun farkındayım. Sorunumun başlangıcını sadece beni anlayabilmeniz açısından kisa bi sekilde özet geçmek istiyorum
Tamamen babalığın tüm vasiflarindan uzak belkide bizi hiç evlat degilde hep maddi bir yük olarak gören bir babam vardı.O yüzden sadece yasayabildigimiz kadarıyla hep idare ettik.
Elbise desen senede bir düğün yada bayramda sadece bedenimize olan bizim begenip beğenmemizin hiç önemi olmayan kıyafetlerle büyüdük.Kışın yazlık yazın kışlık giyindiğim cok olmustur.Hatta yeri gelmistir bırakin kendi büyüğümun babamın kazaklarını bile giyinmisimdir.Anlatsam konu çok uzarda sadece durumun bedenimle ilgili olan kısmına değinmek istiyorum Kıyafetler sonrada giyilir diye bi beden büyuk alinirdi kilo aldikca elbiselerin kalıplari büyüdü yine zevk babamin bulup getirdigi kiyafet zevkleri okulu üniversite dahil aciktan okudum yani 18-19 lu yaslara kadar neredeyse mahalle bakkali disinda gittigim pek bir yer yoktu öyle evden çıkmayan yada adam akıllı giyinen biri olmadigim icin kilolu biri oldugumun yada kilolarimin benim bedenime sorun teşkil edecek bir durum oldugunu topluma karisincaya kadar fark etmedim.
Aslinda sorunu farkettigimde sanki is isten gecmis ozgüveni sıfir olsn biri olup çıktım topluma yeni karistigim zamanlarda ilk baslarda sorunumu fark edip hirs yapip bir kac kere cok fazla olmasada obez gibi görünmeyecek kadar kilo veriyordum ama daha sonra yasadigim bi kac sorundan sonra her sıkintimdan sonra kendimi yemege verdim kilo aldıkca aldım ustune bedenimede olan benimle yada tarzimla hic akakasi olmayan ne bulduysa onu giyinen biri olup cıktim.
Son günlerde bunu psikolojik olarak kafaya takmaya basladim bi markette toplu tasimada lise caglarinda gördüğüm genc kızlara bakip acaba ben onlar yasinda guzelmiydim bende onlar gibi giyinsem banada yakisirmiydi diye düşünüp üzülüyorum. Yasitlarima bakiyorum öyle feminenler ki resmen üstlerinden kadinlik akiyor ama ben üzülmeme ragmen kendim icin en ufak birsey yapamıyorum her attigim adımdan 3 gün sonra sıkılıp pes ediyorum.
Çamasir almak için ic camasiri magazasina gidiyorum sütyen sorunca direk cok cirkin toparlayici modelleri gösteriyorlar internetten bakiyorum yine bedenime gore tek bir tane güzel bir model yok
Alt grup yine öyle bakinca giydigim camasjrlar bile erkeksi geliyor ne disil enerjim var nede özgüvenim.
Aslinda yazmak istedigim o kadar cok sey var ki başınızi agirtmak istemiyorum ama son olarakra sunu söyleyip kapatayim.
Yanlis anlasilmadin sadece duygusal olarak degil genel manadada yasitim dengim sohbet muhabbet edecegim karsi cinsten kimse yok bazen sanalda takıliyorum muhabbet edince tam kafa dengi iyi arkadas olurum diye bilecegim biri cikiyor kirk yılda bir. Ondada seni görebilirmiyim dedigi anda yer yarilsinda icine gireyim istiyorum bi sekilde muhabbeti sonlandırıp görüşmeme karari aliyorum
Sanki ruhum bana ait olmayan bir bedenin icinde..
Zaten genel itibariyle uzulunce daha cok yiyorumDuygusal yiyici olabilir misiniz? Bu durumunuz iradesizlik gibi gelmedi bana. Sezgisel beslenmeye bakmanızı öneririm. Sezgisel beslenmeye göre duygusal ve fiziksel açlığı ayırt edip onlara ayrı ayrı çözümler sunuyor. Ama önceden dahiliyeye gidip tahlil yaptırmanız gerekiyor bence. Size önereceğim kitaplar
1-zor bir ailede büyümek- susan forward
2-sezgisel yeme uygulama rehberi(içinde çok güzel etkinlikler var)
3-Anneler kızları ve beden algıları
Zaten kiloyla ilgili sorunum iradesizligim eskiden kendim hazirladigim diyetlerle bile kilo verirken simdi diyetisyene bile gitsem irade gosterip ilerleyemedjgim icin veriyorumGüzel bir spor ve diyet programıyla kilolarını verirsin. Yaşın genç. Bu kadar kiloyla kıyafet de iç çamaşırı da her zaman sorun olur, bunu sen de biliyorsun. Elimizde sihirli değnek yok, sorunlarımız birden düzelmiyor. Kilo verdikçe kendini iyi hissedersin. İyi hissettikçe kendini daha çok beğenirsin ve dişil enerjin de yükselir.
Aslında tüp mideyi düşündum ama hem operasyon beni korkutuyor hemde cerrahi operasyon sürecjnde toparlanincaya kadar benimle ilgilenecek kimse yok o yüzden dudunemedimElbette tüm sorunların nedeni gecmise dayalıdır cekirdekten gelir fakat sonrasinda ;
Ben feminen degilim,disil enerjim yok ve iradem yüzümden de ideal kiloma ulasamam diye düsünüp birşey yapmamak usenmeye girer.
Akıllı bir kadınsınız.
Herşeyin farkındasınız olmak istediginiz kisi de degilse ruhunuz bunun icin gecmisle ya da suanda istediklerinize bakıp aglayacağınıza kendinize iradem yok yapamam,yok 3 günde vazgeçerim diyeceğinize bir sans verin ve bir yerden baslayin.
Mesela kilo konusunda tüp mide düsünemez misiniz?arkadasim 130 dan 70 e düstü fıstık gibi oldu.İs bulamıyordu suan calısıyor hamile kalamıyordu artik hamile:)
Sen KENDİNE bir sans verip adım atmazsan kendine yardımcı olmazsan kimse olmaz unutma.
Güzelim, aşırı kilo elbette sağlık sorunlarını da beraberinde getiriyor. Ama 33 yaş kadınlığını yaşaman için hala çok genç bir yaş, emin ol. Yeter ki kendini motive et. 40 yaşındayım, gebeyim, 4-5 kilo fazlam vardı, üzerine bir de gebelik kiloları eklendi, saçlarım bembeyaz ve boyamıyorum, doğumu bekliyorum. Botoxum 8 ayda sizlere ömür oldu, yüzümde kırışıklar belirdi, meme uçlarım büyüdü memenin kendisi büyümedi cücük gibi kaldı iyi mi ? Şimdi daha da yazarım da bedenimdeki değişimleri konu bu değil. Kafamda bir plan yaptım; bebek sağlıkla doğsun ben de sağlıklı olayım inşallah, spora başlıyorum, saçlarımı boyatıyorum, botoxumu tazeliyorum, yeni iç çamaşırları alıyorumGünaydın kızlar son zamanlarda iş aile maddi problemler arkadaş lar derken bir süru sorunum var sabah sabah bi çok seye sinir krizi gecirir gibi agladim bi nefes alir herseyi unutur gibi oldum ki telefon cerezlerindeki bir reklam yine moralimi alt üst etti ağlaya ağlaya bu konuyu açtım kendimi bazılarınızin merhametli bazılarınızın agir ama gercek yorumlarinizdan akıl almak için buraya attım.
33 yaşında bekarım ailemde yaşıyorum 120 kilo civarlarındayım boyum 162.
Sorunlarımın başlangıcı ailem olabilir ama şuan sorunun kesinlikle benim irade sorunumdan kaynaklı olduğunun farkındayım. Sorunumun başlangıcını sadece beni anlayabilmeniz açısından kisa bi sekilde özet geçmek istiyorum
Tamamen babalığın tüm vasiflarindan uzak belkide bizi hiç evlat degilde hep maddi bir yük olarak gören bir babam vardı.O yüzden sadece yasayabildigimiz kadarıyla hep idare ettik.
Elbise desen senede bir düğün yada bayramda sadece bedenimize olan bizim begenip beğenmemizin hiç önemi olmayan kıyafetlerle büyüdük.Kışın yazlık yazın kışlık giyindiğim cok olmustur.Hatta yeri gelmistir bırakin kendi büyüğümun babamın kazaklarını bile giyinmisimdir.Anlatsam konu çok uzarda sadece durumun bedenimle ilgili olan kısmına değinmek istiyorum Kıyafetler sonrada giyilir diye bi beden büyuk alinirdi kilo aldikca elbiselerin kalıplari büyüdü yine zevk babamin bulup getirdigi kiyafet zevkleri okulu üniversite dahil aciktan okudum yani 18-19 lu yaslara kadar neredeyse mahalle bakkali disinda gittigim pek bir yer yoktu öyle evden çıkmayan yada adam akıllı giyinen biri olmadigim icin kilolu biri oldugumun yada kilolarimin benim bedenime sorun teşkil edecek bir durum oldugunu topluma karisincaya kadar fark etmedim.
Aslinda sorunu farkettigimde sanki is isten gecmis ozgüveni sıfir olsn biri olup çıktım topluma yeni karistigim zamanlarda ilk baslarda sorunumu fark edip hirs yapip bir kac kere cok fazla olmasada obez gibi görünmeyecek kadar kilo veriyordum ama daha sonra yasadigim bi kac sorundan sonra her sıkintimdan sonra kendimi yemege verdim kilo aldıkca aldım ustune bedenimede olan benimle yada tarzimla hic akakasi olmayan ne bulduysa onu giyinen biri olup cıktim.
Son günlerde bunu psikolojik olarak kafaya takmaya basladim bi markette toplu tasimada lise caglarinda gördüğüm genc kızlara bakip acaba ben onlar yasinda guzelmiydim bende onlar gibi giyinsem banada yakisirmiydi diye düşünüp üzülüyorum. Yasitlarima bakiyorum öyle feminenler ki resmen üstlerinden kadinlik akiyor ama ben üzülmeme ragmen kendim icin en ufak birsey yapamıyorum her attigim adımdan 3 gün sonra sıkılıp pes ediyorum.
Çamasir almak için ic camasiri magazasina gidiyorum sütyen sorunca direk cok cirkin toparlayici modelleri gösteriyorlar internetten bakiyorum yine bedenime gore tek bir tane güzel bir model yok
Alt grup yine öyle bakinca giydigim camasjrlar bile erkeksi geliyor ne disil enerjim var nede özgüvenim.
Aslinda yazmak istedigim o kadar cok sey var ki başınızi agirtmak istemiyorum ama son olarakra sunu söyleyip kapatayim.
Yanlis anlasilmadin sadece duygusal olarak degil genel manadada yasitim dengim sohbet muhabbet edecegim karsi cinsten kimse yok bazen sanalda takıliyorum muhabbet edince tam kafa dengi iyi arkadas olurum diye bilecegim biri cikiyor kirk yılda bir. Ondada seni görebilirmiyim dedigi anda yer yarilsinda icine gireyim istiyorum bi sekilde muhabbeti sonlandırıp görüşmeme karari aliyorum
Sanki ruhum bana ait olmayan bir bedenin icinde..
Canım hic korkmamalisin 3 kisi oldu cevremde.Ve acılı bir islem degil asla.Refakatci konusuna da arkadasim baska bir ile gitti tek basına ameliyat icin.Bak kilo vermeye baslayinca umutsuzca baktigin her yola bir ısık tutulacak sanki..Aslında tüp mideyi düşündum ama hem operasyon beni korkutuyor hemde cerrahi operasyon sürecjnde toparlanincaya kadar benimle ilgilenecek kimse yok o yüzden dudunemedim
maddi durum nasıl? destek alabilirseniz mutlaka alın zaman kaybetmedenGünaydın kızlar son zamanlarda iş aile maddi problemler arkadaş lar derken bir süru sorunum var sabah sabah bi çok seye sinir krizi gecirir gibi agladim bi nefes alir herseyi unutur gibi oldum ki telefon cerezlerindeki bir reklam yine moralimi alt üst etti ağlaya ağlaya bu konuyu açtım kendimi bazılarınızin merhametli bazılarınızın agir ama gercek yorumlarinizdan akıl almak için buraya attım.
33 yaşında bekarım ailemde yaşıyorum 120 kilo civarlarındayım boyum 162.
Sorunlarımın başlangıcı ailem olabilir ama şuan sorunun kesinlikle benim irade sorunumdan kaynaklı olduğunun farkındayım. Sorunumun başlangıcını sadece beni anlayabilmeniz açısından kisa bi sekilde özet geçmek istiyorum
Tamamen babalığın tüm vasiflarindan uzak belkide bizi hiç evlat degilde hep maddi bir yük olarak gören bir babam vardı.O yüzden sadece yasayabildigimiz kadarıyla hep idare ettik.
Elbise desen senede bir düğün yada bayramda sadece bedenimize olan bizim begenip beğenmemizin hiç önemi olmayan kıyafetlerle büyüdük.Kışın yazlık yazın kışlık giyindiğim cok olmustur.Hatta yeri gelmistir bırakin kendi büyüğümun babamın kazaklarını bile giyinmisimdir.Anlatsam konu çok uzarda sadece durumun bedenimle ilgili olan kısmına değinmek istiyorum Kıyafetler sonrada giyilir diye bi beden büyuk alinirdi kilo aldikca elbiselerin kalıplari büyüdü yine zevk babamin bulup getirdigi kiyafet zevkleri okulu üniversite dahil aciktan okudum yani 18-19 lu yaslara kadar neredeyse mahalle bakkali disinda gittigim pek bir yer yoktu öyle evden çıkmayan yada adam akıllı giyinen biri olmadigim icin kilolu biri oldugumun yada kilolarimin benim bedenime sorun teşkil edecek bir durum oldugunu topluma karisincaya kadar fark etmedim.
Aslinda sorunu farkettigimde sanki is isten gecmis ozgüveni sıfir olsn biri olup çıktım topluma yeni karistigim zamanlarda ilk baslarda sorunumu fark edip hirs yapip bir kac kere cok fazla olmasada obez gibi görünmeyecek kadar kilo veriyordum ama daha sonra yasadigim bi kac sorundan sonra her sıkintimdan sonra kendimi yemege verdim kilo aldıkca aldım ustune bedenimede olan benimle yada tarzimla hic akakasi olmayan ne bulduysa onu giyinen biri olup cıktim.
Son günlerde bunu psikolojik olarak kafaya takmaya basladim bi markette toplu tasimada lise caglarinda gördüğüm genc kızlara bakip acaba ben onlar yasinda guzelmiydim bende onlar gibi giyinsem banada yakisirmiydi diye düşünüp üzülüyorum. Yasitlarima bakiyorum öyle feminenler ki resmen üstlerinden kadinlik akiyor ama ben üzülmeme ragmen kendim icin en ufak birsey yapamıyorum her attigim adımdan 3 gün sonra sıkılıp pes ediyorum.
Çamasir almak için ic camasiri magazasina gidiyorum sütyen sorunca direk cok cirkin toparlayici modelleri gösteriyorlar internetten bakiyorum yine bedenime gore tek bir tane güzel bir model yok
Alt grup yine öyle bakinca giydigim camasjrlar bile erkeksi geliyor ne disil enerjim var nede özgüvenim.
Aslinda yazmak istedigim o kadar cok sey var ki başınızi agirtmak istemiyorum ama son olarakra sunu söyleyip kapatayim.
Yanlis anlasilmadin sadece duygusal olarak degil genel manadada yasitim dengim sohbet muhabbet edecegim karsi cinsten kimse yok bazen sanalda takıliyorum muhabbet edince tam kafa dengi iyi arkadas olurum diye bilecegim biri cikiyor kirk yılda bir. Ondada seni görebilirmiyim dedigi anda yer yarilsinda icine gireyim istiyorum bi sekilde muhabbeti sonlandırıp görüşmeme karari aliyorum
Sanki ruhum bana ait olmayan bir bedenin icinde..
Aile sikinrilariyla buyuyen halada kednimi gelistirip değiştirmeye çalışan birisiyim bir ara 100 kg olmustum bıraksam yatalak olana kadr yerdim belkide ama kendime yakıştıramadım. Insan tembelliğe cok meyilli çıkmayım yapmayim uğraşmayayım. Olmaz. Günler akip geçer . Sen hala aynı yerdesin . Belkide öncekinden daha kötü halde. Sen ailenin evladı olmak dışında bir bireysn artik . Suclayarak veya keskelerle hayat devam etmiyor. Kendin icin ne yaparsan o kdr var oluyorsun hayatta.Günaydın kızlar son zamanlarda iş aile maddi problemler arkadaş lar derken bir süru sorunum var sabah sabah bi çok seye sinir krizi gecirir gibi agladim bi nefes alir herseyi unutur gibi oldum ki telefon cerezlerindeki bir reklam yine moralimi alt üst etti ağlaya ağlaya bu konuyu açtım kendimi bazılarınızin merhametli bazılarınızın agir ama gercek yorumlarinizdan akıl almak için buraya attım.
33 yaşında bekarım ailemde yaşıyorum 120 kilo civarlarındayım boyum 162.
Sorunlarımın başlangıcı ailem olabilir ama şuan sorunun kesinlikle benim irade sorunumdan kaynaklı olduğunun farkındayım. Sorunumun başlangıcını sadece beni anlayabilmeniz açısından kisa bi sekilde özet geçmek istiyorum
Tamamen babalığın tüm vasiflarindan uzak belkide bizi hiç evlat degilde hep maddi bir yük olarak gören bir babam vardı.O yüzden sadece yasayabildigimiz kadarıyla hep idare ettik.
Elbise desen senede bir düğün yada bayramda sadece bedenimize olan bizim begenip beğenmemizin hiç önemi olmayan kıyafetlerle büyüdük.Kışın yazlık yazın kışlık giyindiğim cok olmustur.Hatta yeri gelmistir bırakin kendi büyüğümun babamın kazaklarını bile giyinmisimdir.Anlatsam konu çok uzarda sadece durumun bedenimle ilgili olan kısmına değinmek istiyorum Kıyafetler sonrada giyilir diye bi beden büyuk alinirdi kilo aldikca elbiselerin kalıplari büyüdü yine zevk babamin bulup getirdigi kiyafet zevkleri okulu üniversite dahil aciktan okudum yani 18-19 lu yaslara kadar neredeyse mahalle bakkali disinda gittigim pek bir yer yoktu öyle evden çıkmayan yada adam akıllı giyinen biri olmadigim icin kilolu biri oldugumun yada kilolarimin benim bedenime sorun teşkil edecek bir durum oldugunu topluma karisincaya kadar fark etmedim.
Aslinda sorunu farkettigimde sanki is isten gecmis ozgüveni sıfir olsn biri olup çıktım topluma yeni karistigim zamanlarda ilk baslarda sorunumu fark edip hirs yapip bir kac kere cok fazla olmasada obez gibi görünmeyecek kadar kilo veriyordum ama daha sonra yasadigim bi kac sorundan sonra her sıkintimdan sonra kendimi yemege verdim kilo aldıkca aldım ustune bedenimede olan benimle yada tarzimla hic akakasi olmayan ne bulduysa onu giyinen biri olup cıktim.
Son günlerde bunu psikolojik olarak kafaya takmaya basladim bi markette toplu tasimada lise caglarinda gördüğüm genc kızlara bakip acaba ben onlar yasinda guzelmiydim bende onlar gibi giyinsem banada yakisirmiydi diye düşünüp üzülüyorum. Yasitlarima bakiyorum öyle feminenler ki resmen üstlerinden kadinlik akiyor ama ben üzülmeme ragmen kendim icin en ufak birsey yapamıyorum her attigim adımdan 3 gün sonra sıkılıp pes ediyorum.
Çamasir almak için ic camasiri magazasina gidiyorum sütyen sorunca direk cok cirkin toparlayici modelleri gösteriyorlar internetten bakiyorum yine bedenime gore tek bir tane güzel bir model yok
Alt grup yine öyle bakinca giydigim camasjrlar bile erkeksi geliyor ne disil enerjim var nede özgüvenim.
Aslinda yazmak istedigim o kadar cok sey var ki başınızi agirtmak istemiyorum ama son olarakra sunu söyleyip kapatayim.
Yanlis anlasilmadin sadece duygusal olarak degil genel manadada yasitim dengim sohbet muhabbet edecegim karsi cinsten kimse yok bazen sanalda takıliyorum muhabbet edince tam kafa dengi iyi arkadas olurum diye bilecegim biri cikiyor kirk yılda bir. Ondada seni görebilirmiyim dedigi anda yer yarilsinda icine gireyim istiyorum bi sekilde muhabbeti sonlandırıp görüşmeme karari aliyorum
Sanki ruhum bana ait olmayan bir bedenin icinde..
toparlayıcı sütyenler pantolondan iz yapmayacak külotlar kullanan herkes bunları yaşıyor mesela benÇamasir almak için ic camasiri magazasina gidiyorum sütyen sorunca direk cok cirkin toparlayici modelleri gösteriyorlar internetten bakiyorum yine bedenime gore tek bir tane güzel bir model yok
Alt grup yine öyle bakinca giydigim camasjrlar bile erkeksi geliyor ne disil enerjim var nede özgüvenim.
Aslinda yazmak istedigim o kadar cok sey var ki başınızi agirtmak istemiyorum ama son olarakra sunu söyleyip kapatayim.
ya karşı cins pek umrumda değil de şu feminenlik olayına ben de çok taktım son zamanlarda. çok mükemmel geçmiyor günlerim. ama kendimi daha fazla sevmem ve kendim için bişeyler yapmam lazım. kilo sorunum falan yok ben de bazıları gibi paçalarından dişilik akarcasına olamıyorumneden acaba ya mesele makyaj mı saç mı giyim mi ben de anlamadım. dişil enerji mi deniyor ne deniyorsa. yani ben de şey olmak istiyorum, bir tık daha kadınsı, daha böyle kendini seven, daha yüksek özgüvenli ama kimseye yüz vermeyen biri vallahi bu aralar böyle olmak istiyorum. erkeklerin ilgisi bana kendimi iyi hissettirmiyor mesela. onlar zaten doğuştan avcı ve herkes av. galiba benim kendimi daha daha fazla beğenmem lazım. derdim milletin beğenisini toplamak değil ben bunu anladım. bence sen de en kısa zamanda kilo için bişeyler yap ve git o beğendiğin iç çamaşırlarını al. ben alacağım. ama nedense iç çamaşırına geldiği zaman iş, şu an hayatımda kimse yok diye düşünüp hevesimi kaçırıyorum onu nasıl yapacağım bilmiyorum. gelecekteki ilişkilerimi düşünerek mi alsam ne yapsam... ben de senin konuna dertleşmeye gelmiş gibi oldum kusura bakmazsın umarım :) ben 28 yaşındayım sen 33 isen bence çok daha güzel bir yaş yani. kendini zorla biraz kadınlığının zirvesinde gibi hisset. 30-35 arasını çok değerli görüyorum.
Karsi cins umurumda degil diyorsunuz ama ic camasirindan hayatinizda biri yok diye hevesiniz kaciyor.
Ben henuz lisedeyken ve cinsellik yaşamiyorken bile süslü, dantelli sutyenler, ipli kurdeleli alt camasirlar giyerdim. Umurumda degil deseniz de birazcik umurunuzda bence.
Birinin gormesine gerek yok camasirlari, kiyafetin altina gunlukte giyebilirsiniz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?