- Konu Sahibi randomlife
- #1
Merhabalar arkadaşlar,
nasıl anlatsam bilemiyorum. ama burda anlatmak ve içimi dökmek, belki de bir çare bulmak istiyorum durumuma.
ben çok kilolu bi kızdım. 24 yaşındayım. 9 aydır diyetteyim ve 27 kilo verdim.
şimdi 62 kiloyum ve artık "şişman kız" olmaktan kurtuldum. bedenim kurtuldu ama beynim kurtulmuyo işte, sorun orda. aynaya bakınca kendimi hala kocaman görüyorum. göbeğim kocamanmış da herkes ona bakıyomuş gibi geliyo. şişmanlığın verdiği eziklik psikolojisinden hiç kurtulamadım. bunun sebebi hedeflediğim kiloya henüz inememiş olmam olabilir. 55 kilo olmak istiyodum aslında ama eskisi kadar dikkatli gitmediğim için hızlıca veremiyorum ve git gide de hırsımı kaybediyorum.
şu an en büyük korkularımdan biri verdiğim kiloları geri almak.
bu yüzden hala ağzıma bişey koyarken korkuyla yiyorum. yesem bile hemen kilo aldım, şiştim, kocaman oldum sanıyorum.
aylardır canımın istediği şeyleri yemedim. artık dayanamıyorum çok canım çekiyor. yiyemedikçe deliriyorum ve ağlamaya başlıyorum.
ağlasam da zırlasam da gene de yemiyorum ama bu sefer psikolojim bozuluyo.
böyle böyle delircem sanıyorum bazen.
her şeye sinirlenen çekilmez bi insan oldum.
diyetim bozulcak diye rahat rahat dışarı bile çıkamıyorum. çünkü sık acıkıyorum ve dışarda zararlı şeyler yemek zorunda kalıyorum, bu sefer de pişmanlıktan ölüyorum.
sürekli evdeyim ve dışarı çıkmadıkça da kafayı yiyorum.
yani arkadaşlar psikolojim yerlerde. erkek arkadaşımla sürekli kavga ediyorum. hiç alttan almıyorum. bazen bilerek en ufak şeylerden kavga çıkartıyorum.
o da artık hafiflet şu diyeti, sen zayıfsın artık güzelsin dedikçe, beni kandırma diyorum inanmıyorum ona.
kilonun benim için bi önemi yok, gene 90 kilo olsan da farketmez benim için diyo. sen yemedikçe ben üzülüyorum diyo.
onu da yoruyorum yani.
annemi de deli ediyorum. kadın şaşırdı artık napıcanı. evde bişey yese vicdan azabı duyuyo ben yemediğim için.
benim yiyemiyceğim şeyleri yapmamaya çalışıyo.
aylardır babam istemesine rağmen pilav pişmedi evde ben yemiyorum diye.
yani arkadaşlar durum bu. bu diyet beni alt üst etti.
ne yapmam gerekiyor?
kalan 7 kilomu nasıl akıl sağlığım bozulmadan verebilirim?
bu şişmanlık psikolojisinden nasıl kurtulcam?
nasıl anlatsam bilemiyorum. ama burda anlatmak ve içimi dökmek, belki de bir çare bulmak istiyorum durumuma.
ben çok kilolu bi kızdım. 24 yaşındayım. 9 aydır diyetteyim ve 27 kilo verdim.
şimdi 62 kiloyum ve artık "şişman kız" olmaktan kurtuldum. bedenim kurtuldu ama beynim kurtulmuyo işte, sorun orda. aynaya bakınca kendimi hala kocaman görüyorum. göbeğim kocamanmış da herkes ona bakıyomuş gibi geliyo. şişmanlığın verdiği eziklik psikolojisinden hiç kurtulamadım. bunun sebebi hedeflediğim kiloya henüz inememiş olmam olabilir. 55 kilo olmak istiyodum aslında ama eskisi kadar dikkatli gitmediğim için hızlıca veremiyorum ve git gide de hırsımı kaybediyorum.
şu an en büyük korkularımdan biri verdiğim kiloları geri almak.
bu yüzden hala ağzıma bişey koyarken korkuyla yiyorum. yesem bile hemen kilo aldım, şiştim, kocaman oldum sanıyorum.
aylardır canımın istediği şeyleri yemedim. artık dayanamıyorum çok canım çekiyor. yiyemedikçe deliriyorum ve ağlamaya başlıyorum.
ağlasam da zırlasam da gene de yemiyorum ama bu sefer psikolojim bozuluyo.
böyle böyle delircem sanıyorum bazen.
her şeye sinirlenen çekilmez bi insan oldum.
diyetim bozulcak diye rahat rahat dışarı bile çıkamıyorum. çünkü sık acıkıyorum ve dışarda zararlı şeyler yemek zorunda kalıyorum, bu sefer de pişmanlıktan ölüyorum.
sürekli evdeyim ve dışarı çıkmadıkça da kafayı yiyorum.
yani arkadaşlar psikolojim yerlerde. erkek arkadaşımla sürekli kavga ediyorum. hiç alttan almıyorum. bazen bilerek en ufak şeylerden kavga çıkartıyorum.
o da artık hafiflet şu diyeti, sen zayıfsın artık güzelsin dedikçe, beni kandırma diyorum inanmıyorum ona.
kilonun benim için bi önemi yok, gene 90 kilo olsan da farketmez benim için diyo. sen yemedikçe ben üzülüyorum diyo.
onu da yoruyorum yani.
annemi de deli ediyorum. kadın şaşırdı artık napıcanı. evde bişey yese vicdan azabı duyuyo ben yemediğim için.
benim yiyemiyceğim şeyleri yapmamaya çalışıyo.
aylardır babam istemesine rağmen pilav pişmedi evde ben yemiyorum diye.
yani arkadaşlar durum bu. bu diyet beni alt üst etti.
ne yapmam gerekiyor?
kalan 7 kilomu nasıl akıl sağlığım bozulmadan verebilirim?
bu şişmanlık psikolojisinden nasıl kurtulcam?
toplandık eşyaların çoğu paketlendi düzenimiz bozuldu,sadece mutfak eşyalarımla oturma odası kaldı oda normal eşyalar,süsler duvardakiler hepsi toplandı ,buda canımı sıkıyo bomboş kaldı heryer,koltuklar tv ve pc kaldı odada ooff,,benim düşüncem
amaaan ye gitsin aldığın 3kiloyu taşındıktan sonra tekrar düzenli bi beslenmeyle hoop verirsin,şuanın keyfini çıkar modundayım,bi taşınalım düzenimi oturtayım tekrardan sağlıklı beslenmeye geçicem
ama sana anlatmak istedim bunları,dedim ya senle hemen hemen aynıyız,bende 24 yaşındayım(tek fark ben evliyim ve 2 çocuğum var)
neyse işte bende 79.8den 56.9a inmiştim,ve inanırmısn 8aydır 62yi hiç tartıda görmedim,bu 8ay içinde üst üste akşamları geç yiyince sabah 61i gördüm sanırım ama 62yi hiç görmedim,bu sıralar tartılma işindende uzağım takmıyorum,arada aklıma gelirse çıkıyorum üstüne
benim ideal kilom 60 görünüyo hep hesaplamalarda ve ben inanıyorumki bu kilonun altına inerim diyetle fakat diyet yapmasamda 60ın üstüne çıkmam
yani anlıycan okadar çok sağlıksız beslenmeme rağmen verdiğim kilolar kalıcı geri almıyorum,bunada çok seviniyorum,artık sağlıklıbeslenmeyi biliyorum kazıdık beynimize pişman olma yedikklerinden bitraz ara ver kendine,bak ben 2aydır aradayım ve çokmutluyum...
